Aina, tak wszystko sie zmienilo, ale mozna to przekuc na cos dobrego. Jest inaczej, ale nie znaczy, ze na calej linii gorzej.
Bede brutalna,tak - forum jest tez po to by sie moc tu wyzalic. Ale jak pewnie zauwazylas - preferuje sie tutaj konkretne rozwiazania, a nie bezproduktywne biadolenie. Zauwazylam tez pewna prawdlowosc. Najbardziej wyczerpujaca odpowiedz otrzymuja Ci najmocniej potrzebujacy, ale tez zaanagzowani czynnie w swoje leczenie.
Dlatego marsz do lekarza
bo jak nie, to postrasze jeszcze bardziej...
Nie sama, bo to cięzkie zadanie. Masz nas tutaj na forum - do pobiadolenia, do posmiania, ale przede wszystkim do poradzenia. Masz lekarke prowadzącą do której powinnaś mieć zaufanie i szukać u niej pomocy. Masz mieć wizytę 8-go czerwca nie odkładaj jej po raz kolejny, tylko postaw sobie za pierwsze zadanie do wykonania 'odpękanie tej wizyty'. Musisz wziąśc się w graść i przełamać swój strach.
Nawet nie wiesz jak sie boje
Najpierw ta choroba pozniej wypadek , jeden, drugi.
Rok temu przed moja operacja na rsm zmarła moja teściowa, bardzo dobra i kochana kobieta. Zmarła kilka dni przed moja operacja :( . Czytam wasze wątki wiem ,że sa tu ludzie którzy potrzebuja pomocy bardziej niz ja ale to forum jest dla mnie dużym oparciem. Dlatego jak już nie daję rady..piszę tu.
Aina, przepraszam, jesli bylam zbyt brutalna
Gontcha to ladniej ujela.
A zle dobrane hormony lub ich dawki moga nam zrobic duza krzywde, wpedzic w depresje, wplynac na ocenianie problemow itd. Zwlaszcza w naszym przypadku, to znaczy kobiet ponizej 40, ktorym do naturalnej menopauzy normalnie zostaloby wiele czasu.
Czyli - nie wykrecisz sie, 8 czerwca pol forum Cie przepyta czy bylas na kontroli.
Aina - wiem i rozumiem. Znam 'te stany' doskonale, bo walczę juz z chorobą prawie 10 lat. Pokonać swój strach nie jest łatwo, bo gdzieś w podswiadomości się tli cały czas ta niepewność. Doświadczyłam tego...dziś rano. Ja - taki 'twardziel zaprawiony w bojach' miałam parę dni temu przeglad generalny, czyli TK brzucha i klatki. I nie pierwszy to raz, a jednak - pól nocy nie spałam, potem urywany sen, nad ranem pobudka, próba zasnięcia i sny krążące wokół tego najgorszego. Podświadomość potrafi być bardzo silna (dzisiaj miałam dostać wyniki - od razu dodam: jest wszystko oki) i nie mamy na nią wpływu, bo ogólnie to nie miałam czasu myśleć o wynikach...
aina napisał/a:
Czytam wasze wątki wiem ,że sa tu ludzie którzy potrzebuja pomocy bardziej niz ja ale to forum jest dla mnie dużym oparciem. Dlatego jak już nie daję rady..piszę tu.
I po to jest to forum. Potrzebujesz pomocy jak wszyscy inni - nie ma tu 'równych i równiejszych' i zawsze możesz liczyć na wsparcie - merytoryczne i te równie potrzebne: 'ciepłym słowem'.
Już nie wiem co robić jestem non stop zmęczona. Nie pracuję fizycznie a nie mam siły się podnieść, najlepiej cały dzień leżałabym w łóżku i gapiła sie w sufit. I do tego mam dziwne sny . Dzisiaj w nocy obudziłam sie tak przestraszona ,że juz do rana oka nie zmrużyłam.
Śnił mi sie kondukt pogrzebowy. Co to może byc ? Jest coraz gorzej. Może ktoś miał podobnie. :(
Tak - ja, parę lat temu. I mój mąż - jeszcze niedawno. I mama madziorek. I wielu, wielu innych...
aina, zajrzyj -> tutaj <- proszę. I zauważ, że potem (w tymże wątku) doszło do leczenia, które przyniosło zresztą dobre efekty
Wróg nazywa się depresja. Często leczy się ją sertraliną, która ma bardzo dużą skuteczność: dodaje energii, likwiduje lęk, pobudza do działania, przywraca uśmiech - krótko mówiąc powraca normalność..
Teraz taka anegdota (ale prawdziwa ) :
Odwiedziła mnie niedawno moja mama. Jest lekarzem, od 2 lat mieszka i pracuje w Anglii (miała wrócić za kilka lat do Polski, ale aktualnie poznała niejakiego Paul'a i zamierza wyjść tam za mąż ).
Opowiadała mi teraz, że każdego swojego pacjenta 'na wstępie' oczywiście musi przepytać, na co choruje i jakie przyjmuje leki (czyli zrobić tzw. wywiad lekarski). Otóż zdecydowana większość delikwentów żwawo jej odpowiada: "Jaaa? Jestem zdrowy! A przyjmuję tylko tabletki antydepresyjne." Okazuje się, że w Anglii p/depresyjnie leczy się ok. 3/4 'dorosłych' obywateli. "Szamają sertralinę jak cukierki " - opowiada moja mama. Tam zresztą tego typu leki wypisuje tzw. 'GP' (coś jak 'nasz' lekarz pierwszego kontaktu). Poza tym mama moja ocenia Anglików jako ludzi uśmiechniętych, towarzyskich i lubiących się bawić. Leczenie więc najwyraźniej jest skuteczne
U nas trzeba przejść się do lekarza-psychiatry. Nie mylić z psychologiem (który nie ma wykształcenia medycznego). Na takiej wizycie nie trzeba się uzewnętrzniać tak jak na psychoterapii - lekarz głównie kładzie nacisk na pytania o objawy (zaburzenia snu, wieczne zmęczenie, uczucie braku motywacji do czegokolwiek, lęk etc.). Potem wdraża się leczenie (tabletki) i... powraca do życia.
aina, będzie tak jak kiedyś. Będziesz również radziła sobie z wizytami kontrolnymi w ramach przebytego leczenia onkologicznego i nabierzesz do nich dystansu.
Będzie Ci się chciało rano wstać, w ciągu dnia działać, a wieczorem z kimś pożartować lub obejrzeć dobry film. Idź do lekarza - choćby prywatnie. Jeśli miałabyś kłopot z wyszukaniem kontaktu / umówieniem się na wizytę - daj znać proszę poprzez pw, pomogę.
I zacznij właśnie od tego. Bo dzięki temu odzyskasz siły, by zmierzyć się ze wszystkimi pozostałymi sprawami.
pozdrawiam ciepło.
Jesteś ... i to dodaje najwięcej siły. Jak będzie żle to z wami musi być dobrze.
Podziwiam Ciebie za siłe i wsparcie które dajesz nam wszystkim.
Trzymaj za mnie kciuki ósmego
Jest tam nawet test skonstruowany przez lekarzy specjalistów, który można samodzielnie wykonać i jego wynik wskaże jak się sprawy mają w naszym własnym, indywidualnym przypadku. Sama przeczytałam wszystko z zainteresowaniem i osobiście tę lekturę polecam!
Spokojnej nocy, a potem malutkimi kroczkami do przodu -
i.. wszystko będzie ok
DSS zrobiłam test i wyszło, że mam ciężką depresję. Teraz pytanie psycholog psychiatra?
Może jak przepisze mi jakieś leki faktycznie bedzie lepiej, próbowałam brać lorafen na własną rękę ale jak widać nie za bardzo pomaga, czuję sie po nim jeszcze bardziej zmęczona.
Myszka trzymaj ósmego o 18 ja też za was będę mocno trzymac
aina,
psychiatra.
Psychiatra to lekarz (psycholog - nie) i tylko lekarz może zalecić/prowadzić leczenie farmakologiczne.
Depresja spowodowana jest zaburzeniami biochemicznymi w ośrodkowym układzie nerwowym (spójrz np. -> tutaj <-) i sama psychoterapia na tym etapie niewiele pomaga. Leczenie farmakologiczne (psychiatra) -> psychoterapia (psycholog) ; tak, ale w w/w kolejności.
Nie zwlekaj - dziś naprawdę bardzo w tej materii można pomóc. Są doskonałe leki.
Też miałam kiedyś obawy przed pójściem do psychiatry. Bałam się, że jak ktoś się dowie to będzie we mnie widział wariatkę. Jednak pójście do psychiatry okazało się zbawienne. Trafiłam na świetną lekarkę, która mnie szybko zdiagnozowała i przepisała mi tabletki. Uczucie odzyskania kontroli nad sobą, nad swoim postępowaniem i emocjami było wspaniałe.
Tobie życzę żebyś również znowu poczuła się dobrze.
Przesyłam uściski,
Magda
Dokładnie mam takie same obawy. Boję się,że będzie się to za mną ciągnąć. Czy pracodawca bedzie widział to w moich papierach? Czy Ty również leczyłaś się na depresje ? Jak długo trwa takie leczenie ?
Do psychiatry pojdę bez względu na konsekwencje. Muszę cos ze sobą zrobić bo jest coraz gorzej.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Mapa forum
Formularz kontaktowy
FAQ
Grupy
Album
Rejestracja
Zaloguj
Trzymajcie ósmego kciuki za mnie
. Dzisiaj w nocy obudziłam sie tak przestraszona ,że juz do rana oka nie zmrużyłam.
).
Okazuje się, że w Anglii p/depresyjnie leczy się ok. 3/4 'dorosłych' obywateli. "Szamają sertralinę jak cukierki 
Może jak przepisze mi jakieś leki faktycznie bedzie lepiej, próbowałam brać lorafen na własną rękę ale jak widać nie za bardzo pomaga, czuję sie po nim jeszcze bardziej zmęczona.
