[marzena66]

joanna8810,
Przyjmij wyrazy współczucia

Dziwię się trochę, że w takim stanie Hospicjum kazało wzywać Pogotowie a Pogotowiu się dziwię, że babcię zabrali do szpitala. Według Twojego opisu babci stan wyglądał na odchodzenie i według mojej oceny babcia powinna była już w spokoju, bez "szarpania" pozostać w swoim łóżku.
Oczywiście nie mnie oceniać postępowanie Pogotowia, wyraziłam tylko moje zdanie i odczucia do danej sytuacji.
Rozumiem, że mogło to być podyktowane myślami "a może babci pomogą w szpitalu", nie w takim stanie jaki opisałaś.

Babcia miała cudowną wnuczkę, było widać po Twoich postach, że z wielką miłością i troską się babcią zajmowałaś, taka wnuczka to skarb.

Przykro mi bardzo

[joanna8810]

marzena66 dziękuję Ci z całego serca.

Zgadzam się z Tobą, że babcia już powinna zostać w domu, była to jednak decyzja ratowników a my tej decyzji się poddaliśmy, choć patrząc z perspektywy czasu- niesłusznie. Być może było to pokierowane tym, że bardzo przeżywaliśmy stan babci. Pamiętam sytuację kiedy umierał mój dziadek , miałam wrażenie że pogotowie zabrało go tylko ze względu na nas- członków rodziny. Być może i tak było w tej sytuacji.
Co do opieki hospicyjnej czytając posty innych wiem , że inaczej ona wygląda. Dają większe wsparcie nie tylko chorej ale i rodzinie. U nas nawet było tak, że wizyta była w środę po czym za 3 dni dzwoni pani doktor i mówi że dawki leków są śmiesznie małe. Poza tym pamiętam pierwszą wizytę pani doktor , która wyraźnie mówiła żeby nie dzwonić po pogotowie bo oni nic nie poradzą a teraz nagle kazała dzwonić.
Tak, byłam babci dłużna tą opiekę ,ona dla mnie była jak mama. Praktycznie jej zawdzięczam wszystko co teraz mam i jakim jestem człowiekiem. Wiem, że wskoczyłaby dla mnie i dla moich braci w ogień, gdy byłaby tylko taka potrzeba. Ksiądz na pogrzebie powiedział , że babcia w domu czasem nas "ustawiała" ale poza domem broniła jak niepodległości. I to jest najświętsza prawda. Nigdy nie myślała o sobie, dla niej zawsze ważne było aby nam było dobrze.

Poniżej przytoczę wiersz jaki napisałam na pożegnanie,choć nie ma słów które wyraziłyby smutek i pustkę jaką po sobie pozostawiła. Wiem, że patrzy teraz na nas z góry i chcę żeby była dumna, że jej poświęcenie często okupione łzami i cierpieniem dało owoce.

Kochana babciu, dziś Nasze ostatnie spotkanie
wiedz jednak, że twa cząstka na zawsze pozostanie.
Zrobiłaś tak wiele dla wnuków i dzieci,
dziś po naszych policzkach nie jedna łza poleci.
Wszystko co tylko mogłaś,to nam dałaś-
my wiemy babciu jak bardzo nas kochałaś.
Choć życie twe ciężkie było, często ulane łzami
Ty się nie poddawałaś- walczyłaś z losu przeciwnościami.
Co wieczór słyszałam twą modlitwę i do nieba wołanie,
więc dziś proszę Cię Panie Boże daj Jej zmiłowanie.
Nie mówię " żegnaj" bo to tylko chwilowe rozstanie,
gdy nasz czas nadejdzie wiem, że Ty wyjdziesz Nam na powitanie.

[Ewa52]

joanna 8810 Ze wzruszeniem czytałam Twoje posty . Przyjmij proszę wyrazy współczucia

[Ola Olka]

Droga joanno8810, byłaś wspaniałą wnuczką wspaniałej babci. Bardzo mi przykro że tak szybko się to wszystko potoczyło. Przyjmij serdeczne wyrazy współczucia

[icia]

Wyrazy współczucia

[Madzia70]

joanna8810,
Serdeczne wyrazy współczucia

[arawis]

Pięknie o Babci napisałaś. Wyrazy współczucia

[lady_carrot]

Joasiu, bardzo mi przykro. Czytałam Twój wątek, Twoja relacja z Babcią przypominała mi o mojej Babci, która jest jak Mama...

Przyjmij proszę wyrazy współczucia

[Misia1982]

Ogromne wyrazy współczucia :

[tęcza]

Joasiu, przyjmij najszczersze wyrazy współczucia

Piękny wiersz, oddający choć w części to wielkie uczucie, jakie między Wami było.

[laluchna]

Przyjmij wyrazy współczucia.

[JustynaS1975]

Przyjmij wyrazy współczucia