Oj ja też trzymam kciuki.Mama musi mieć chęci na tą straszną walkę.BO się kobitka podda,a z tym musi walczyć.Moja mama po naświetleniach,czuje sie dobrze , a tak się bała.Pozdrawiam i dużo siły życzę.
Od poniedziałku ma naświetlania, ale dziś odwołano, bo dostała silnych duszności, bierze jakieś kroplówki. Właśnie się szykujemy by jechać do szpitala czegoś się dowiedzieć.
Dziękuję Wam za pamięć i kciuki. Napiszę...
Magdal, dobre wieści, fajno!
moja mama dziś wyszła ze szpitala i jest właśnie u mnie, mam nadzieję, że będzie się coraz lepiej czuła i odzyska apetyt, bardzo bym chciała.
8.10 udało mi się umówić na wizytę w Instytucie Gruźlicy i chorób pluc na Pałockiej w Warszawie. być może nic nowego nie usłyszę, ale chcę mieć pewnośc, że dotychczasowe leczenie jest najlepszym jakie zastosowano.
pozdrawiam serdecznie i życzę udanego grzybobrania
[ Dodano: 2013-10-04, 14:02 ]
na Płockiej w Warszawie, literówka się wdarła
Tereniu, dziś trochę gorzej. Duszności są większe. Myślę że to po wczorajszej jeździe do lekarza. Może jutro bedzie lepszy dzień.
Pozdrawiam Cię cieplutko.
Madziu nie mów że ta wizyta jej nie pomoże , pomoże nie wyleczyć się napewno , ale może tego jej trzeba - nadzieji ....perspektyw ...szans ...urojonych nawet ...jedni tego nie potrzebują , dla innych to promyk słońca w tunelu....Dopóki chory widzi jakiś sens, szanse walczy ....do póki da się walczyć - trzeba i warto to robić ...gdy ktoś Twojej mamie odbierze nadzieje - straci siłę :( mojemu tacie odebrano nadzieję lekarz wprost mu powiedział że " ma nie dzwonić po pogotowie , bo w takim przypadku nie ma po co " :( załamał się i uwierz mnóstwo czasu zajęlo mi przywrócenie mu równowagi psychicznej....ale on wierzył , wierzył do końca do ostatniego dnia...przeżył z tą chorobą 2, 5 roku ...może dlatego że chciał właśnie powalczyć i nie dał sobie wmówić , że dla niego juz nie ma pomocy ....
Tobie i Twojej Mamusi życzę sił , jak najmniej bólu ...
_________________ Tatko odszedł 22.11.2013
Babcia odeszła 20.04.2016
Tola, pisząc ze wizyta już niewiele da, miałam na myśli sens taki medyczny... onkolog już mi powiedział poprzednio , że nie ma nic do zaoferowania, że tylko opieka paliatywna
Moja mama i tak trafiła na dobrych lekarzy, bo żaden jej nadziei nie odebrał na jakimkolwiek etapie choroby. nigdy nie usłyszała ze to koniec czy coś w podobnym stylu, jak się tu na forum często czyta. Tak samo było z radioterapeutą, nawet dał ostatnio skierowanie na tk, mimo że on ze swej "dziedziny" więcej pomóc już i tak nie mógł, ale widząc jak pacjentka czeka na te wizyty i badania i mój błagalny wzrok nie potrafił inaczej.
A to co napisałaś jest tylko samą prawdą- tak właśnie jest - mama w sensie psychicznym jeszcze walczy, jeszcze ma nadzieję ... dlatego będę to robić nadal... dla niej, dla jej wiary i nadziei...
Pozdrawiam cieplutko.
Magda.
ps. nie wiem czy te nasze "rozmowy" nie powinny być w kciukowym? W razie czego proszę o przeniesienie.
Przeniosłam się do kciukowego:). Rozumiem Cię doskonale. Mój tata kiedy zakończył cztery cykle chemii, stale się dopytywał o kolejne. Bo chcial być leczony i nadal chce. Jeden z guzów w mózgu znikł po terapi stereotaktycznej, ale w płucach od ostatniej chemii niestety nieco się powiększył. Teraz więc znów dostał chemię, na która tak czekał. Choć wie, jak mówi, że żyje na kredyt, ale to dla niego ważne. Też tak jak twoja mama trafił na wspaniałego lekarza, który chce go leczyć, póki widzi sens. Dlatego wiem o czym piszesz. Nie żyjemy czekając na śmierć. Nie wypowiadamy tego czego się obawiamy. Jednak nie da się o tym nie myśleć. Na szczęscie tata prócz słabości nóg po chemii nie ma żadnych obajwów, nie kaszle, je, nie chudne. Byle tak dalej. Cieszę się z tego co mamy. Ten czas jest nam dany i staramy się go wykorzystać. Tak samo jak Wy. Mocno trzymam kiuki za Was. Życzę Ci bardzo dużo siły. Pozdrawiam ciepło.
_________________ Tata NDRP - walczył dzielnie od lutego 2013 do 23 września 2014.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Mapa forum
Formularz kontaktowy
FAQ
Grupy
Album
Rejestracja
Zaloguj
lekarz wprost mu powiedział że " ma nie dzwonić po pogotowie , bo w takim przypadku nie ma po co " :( załamał się i uwierz mnóstwo czasu zajęlo mi przywrócenie mu równowagi psychicznej....ale on wierzył , wierzył do końca do ostatniego dnia...przeżył z tą chorobą 2, 5 roku ...może dlatego że chciał właśnie powalczyć i nie dał sobie wmówić , że dla niego juz nie ma pomocy ....
