Znalezionych wyników: 344

kretko,

nigdy nie pisałam w Twoim wątku.
jakiś czas temu..... do 21 czerwca 2012 r., byłam z forum na bieżąco, codziennie po kilkanaście razy, znam tu chyba wszystkie historie od grudnia 2009 r., choć bardzo rzadko pisałam (poza swoim wątkiem) poprostu się nie znam, nie chce zaśmiecać albo napisać coś nie tak. od tamego dnia zajrzałam na forum pare razy. nie mam siły tego czytać, nie daje rady.

mój brat sam przygotowywał nekrolog, a ja mowę pożegnalną która została przeczytana przez księdza w kościele (nikt z rodziny nie dałby rady). wiem że napisanie czegoś takiego jest ponad siły.
my też ten pierwsze dni, kiedy trzeba wszystko zorganizować działaliśmy jakby w innym świecie - jak nakręceni. sprawy na cmentarzu, w kościele, powiadomić rodzine......wszystko robiliśmy jak automaty. dzień pogrzebu był bardzo ciężki i miałam wrażenie że nie dam rady. Ale wszyscy dali, nie było wyjścia. My mieliśmy ostatnie pożegnanie w bardzo wąskim gronie (tata, mój brat, ja i siostra mojej mamusi). Mama nigdy by nie chciała by ją ktoś oglądał (jestem tego pewna) - chciałaby by ją zapamietali wesołą i uśmiechniętą, my też tak chcieliśmy.

przytulam mocno. :tull:

trzymaj się (wiem.....łatwo powiedzieć) :cry:

dzisiaj mija 4 miesiące, a ja siedzę i wyje :cry:

bardzo bardzo mi jej brakuje, bardzo tęsknie

wczoraj minęło 2 miesiące :cry:

pusta i olbrzymia tęsknota :cry:

a ja czasami nie wierzę że to się dzieje naprawdę :-(

Kasiu,

bardzo bardzo mi przykro. :cry:

kibicowałam wam z całego serca.
moja mama odeszła 1,5 miesiąca temu. wiem co czujesz :/pociesza:/

dopiero przeczytałam. minęło już parę dni, ale ja ostatnio bardzo rzadko wchodzę na forum.

bardzo bardzo mi przykro :cry:

wszystkie uczucia u mnie odżyły. moja mama odeszła ponad miesiąc temu. też miałam taką blokadę. miałam wrażenie jakbym to wszystko widziała jakoś z boku. dużo znajomych powiedziało mi po pogrzebie że jakbym była nieobecna duchem.

Twojej mamie [*] :cry:

wiesz Erin, ja mam urodziny jeden dzień po mamie (nie chciałam wyjść na świat w urodziny mamy) i też zawsze razem obchodziłyśmy to święto. razem do tego roku :cry:

moja mamusia zmarła miesiąc po swoich 55 urodzinach, w dniu swoich imienin. :cry:

Asiu, bardzo dobrze cię rozumiem. czytam twoją wypowiedź jakbym czytała siebie. :-(

moja mama przyśniła mi się w noc poprzedzającą odejście. (spałam wtedy bardzo krótko, ok 40 min i właśnie wtedy mi się przyśniła - zdrowa, uśmiechnięta, siedząca na fotelu)

zajrzałam na forum, a tu wątek w którym chciałam i ja napisać.
u nas koszty były dużo dużo wyższe, być może jest to spowodowane tym że mieszkamy w warszawie.
miejsce na cmentarzu ponad 6000
wymurowanie 2 miejsc ponad 3500
trumna 1800
msza 500
ok 3-4 tyś na resztę: zakład pogrzebowy, chłodnia, krzyż, klepsydra
ok 1,5 tyś obiad

nas wyniosło ok 16 tyś.

zasiłek z ZUS-u w wysokości 4000 to kropla w morzu....

Też nie uważam że stypa to coś złego. ludzie przyjechali pół kraju by być na pogrzebie, i zwyczajnie wypada ich zaprosić na ciepły posiłek. w domu to było nie możliwe. trzeba byłoby zrobić zakupy, to wszystko przygotować i do tego całą "imprezę" obsłużyć, nikt do tego w takim dniu nie ma głowy.

nie odzywałam się, jakoś nie potrafiłam nic napisać. jakoś to do mnie nie dociera. nie mogę w to wszystko uwierzyć. :cry:

nie mogę pomyśleć o tych dobrych chwilach, cały czas mam przed oczami mamę w tych ostatnich 2 tygodniach, analizuję każdą chwile (ostatnią noc, ostatni dzień, minuta po minucie) i nie mogę się zmusić by inaczej myśleć. by przypomnieć sobie czas sprzed choroby, jak było dobrze.

nie doszukuję się, ale dużo symboliki w tym ostatnim miesiącu.
- mama w swoje urodziny zaczęła brać morfinę
- w moje urodziny powolutku zaczęło się źle dziać, wyniki kiepskie, chcieli zakończyć leczenie, nie podali chemii.
- w swoje imieniny (miesiąc po swoich urodzinach) odeszła :cry:

wszyscy pytają czy jakoś się trzymam, no jakoś.... rano muszę wstać, umyć się, coś zjeść i tak mija dzień za dniem. wróciłam do pracy w zeszłym tygodniu na 3 dni.

pustka to słowo chyba które najbardziej oddaje to co czuje. Prawie codziennie jestem u mamy na cmentarzu. i jak tak siedzę przy grobie nie jestem w stanie wydusić z siebie ani jednego słowa. nie potrafię nawet w myślach coś powiedzieć do mamy. pustka, totalna pustka.
tak bardzo mi jej brakuje. wiele razy łapie się na tym że chce do niej napisać czy zadzwonić (jak coś się wydarzy i czy jak coś zobaczę czy tak po prostu pogadać).
niektórzy mówią że jak jest po pogrzebie to łatwiej (że musi się przejść rytuał), wcale nie łatwiej, a "najśmieszniejsze" że mówią to ludzie którzy tego nie przeszli. to jest prawda że ktoś to tego nie przeszedł nie potrafi postawić się w sytuacji, nie potrafi sobie tego nawet wyobrazić.
na pogrzebie u mojej mamusi były tłumy, codziennie są nowe światełka. codziennie ktoś przychodzi. kwiaty na pogrzebie zajęły 3 groby, my je później trochę upchnęliśmy, ale wczoraj przyszła rodzina z grobu obok i wszystkie kwiaty które leżały na ich grobie przerzucili na nasz, po prostu usypali kopiec, teraz to wygląda jak kupa śmieci. dzisiaj musimy posprzątać grób z kwiatów (dużo uschło, bardzo duże upały były). ludzie są okropni, tak bardzo im to przeszkadzało, przecież widzieli że był tu niedawno pogrzeb i że na pewno rodzina lada dzień to wszystko posprząta. nic już nie mówiąc że cały czas giną nam światełka. nie mogę tego zrozumieć. jak można być takim człowiekiem i kraść z grobów. w głowie się to nie mieści.

dziękuje wszystkim którzy zaglądają do mojego wątku. ja sama dawno nie zaglądałam na forum, jakoś nie potrafię..... ale za wszystkich walczących i ich bliskich trzymam kciuki.

[kontynuacja wątku w tym miejscu]