Znalezionych wyników: 107

BRAWO!!!!!!!!!!!!!!
Tak trzymaj! i nie pozwalam Ci inaczej! :mrgreen:

Beatko Kochana,
śledziłam Twoj watek od dawna, mój Tatuś zmarł na raka trzustki w styczniu.
Tak dobrze Cię rozumiem i tak bardzo, bardzo mi przykro...

Bądź silna, ważne, że Mama już się nie męczy.

Kochana, przytulam bardzo, bardzo mocno i jestem z Wami... Bądź silna:*

Musi, po prostu musi się udać. Mam nadzieję, że Magda się nie poddałpoddaje.
Polecam dla duszy nową książkę Jerzego Stuhra i wywiady z nim na temat choroby (są na youtubie). Naprawdę podziwu godne podejście do tematu, wielki szacunek... Mam nadzieję, że pomoże niejednemu choremu.

niutek, co nowego?

Dopiero niedawno JĄ odkryłam, a tu taka wiadomość...
Niesamowita postać ::rose::

Szaga, śledzę Twój wątek od samego początku, mój Tata zmarł na raka trzustki w styczniu.
Niestety charakterystyczne w tej chorobie jest tempo w jakim się rozwija. Tatuś 30 grudnia był jeszcze w pracy, 29 stycznia już Go z nami nie było... Zrobiłam wszystko, żeby spędzać z nim w tym czasie każdą chwilę, wzięłam zwolnienie w pracy i na uczelni i przeprowadziłam się z powrotem do rodzinnego miasta. Nikt nie przypuszczał, że na tak krótko. Teraz wiem, że nie darowałabym sobie, gdybym tego nie zrobiła. Każda chwila okazała się być na wagę złota. Tacie pogarszało się z minuty na minutę...
Nie zrozum mnie źle - wiem, że ta choroba bywa też zaskakująca i nie do końca można przewidzieć jej przebieg - z całego serca życzę Ci, żeby stał się cud, żeby to Wam udało się z nią wygrać.
Przestrzegam Cię tylko przed odkładaniem czegokolwiek na później. Przed Wami trudny, ale też bardzo cenny czas. Pamiętaj, że często to obecność i troska bliskich jest najlepszym lekarstwem.

Pozdrawiam gorąco,

Bardzo, bardzo mi przykro, choć żadne słowa tak naprawdę tego nie wyrażą.

Mój Tatuś od diagnozy żył 3 tygodnie.

Rozumiem Cię doskonale, też stawałam na głowie, żeby pomóc, nie udało się...

Myślę, że można zastanowić się nad włączeniem probiotyków. Ekspertem we wzmacnianiu w chemioterapii i to ze znakomitym efektem jest Grażka, którą ściskam:) a Tobie serdecznie polecam, bo na pewno chętnie podzieli się wiedzą:)

Ja też jestem z Wami. Bądź silna.

Dopiero dziś przeczytałam Twój wątek... Nawet nie wiesz jak bardzo, bardzo mi przykro. Trzymaj się, choć wiem jakie to trudne:(

Kochana,
płaczę razem z Tobą, tak bardzo mi przykro... współczuję Ci z całego serca i tak doskonale rozumiem.

Pamiętaj, ze teraz Tatus jest już wolny od cierpienia i szczęśliwy. I niech ta myśl pozwoli CI przetrwać trudne chwile.

Z całych sił ściskam:*

Monisiu, nie idzie się przygotować... ale musicie być silne. Jestem z Wami, z resztą nie ja jedna, co widać po komentarzach. Dbajcie o Tatusia.
To już niedługo, ale dla niego to chyba lepiej...
Zobaczycie, że Wam ta chwila też przyniesie ulgę - z jednej strony ból po stracie, a z drugiej ukojenie, że wreszcie skończyło się to niezasłużone cierpienie.

Ściskam Was najmocniej jak potrafię i jestem:*

Śledziłam Twój wątek od dawna i bardzo przeżywałam. Mój Tatuś odszedł w styczniu - rak trzustki...
Wiem, co czujesz i bardzo, bardzo mi przykro, że Was też musiało to spotkać.

Wspaniale opiekowałyście się Tatą i zrobiłyście wszystko, co tylko się dało.

To dobrze, że Tatuś już nie cierpi.

Trzymaj się, przytulam mocno