Znalezionych wyników: 56

Justyś, skoro już przeczytałam, że łakniesz patrzenia i słuchania Ciebie
to muszę się wtrącić i zapewnić, że ja zawsze z przyjemnością na Ciebie patrzę
i z tą samą przyjemnością słucham (czytam)

Pozdrawiam i udanego wieczoru życzę ::thnx::

Basiu, moje codziennie trzymane kciuki jutro będą maksymalnie zaciśnięte.
Dasz radę, dzielna z Ciebie dziewczyna.
Ściskam mocno. |uscisk|

Dawki dexamethasonu nie można zmniejszać gwałtownie, najczęściej o jedną tabletkę dziennie zmniejsza się dawkowanie.
Madzia70, proszę mnie poprawić, jeżeli się mylę

Mojej Mamie lekarz zalecił co trzeci dzień o jedną tabletkę mniej aż do zupełnego odstawienia ale niestety nastąpiło gwałtowne pogorszenie po odstawieniu leku i wróciliśmy do poprzedniego schematu.
O receptę na leki przeciwbólowe obowiązkowo poproście, Tatę nie ma prawa nic boleć.
Serdecznie pozdrawiam.

Basiu, cieszę się, że miałaś udany dzień.
Przesyłam uściski |uscisk|

Basiu, serdecznie pozdrawiam i udanego dnia życzę.
Myślami jestem przy Tobie :flower:

Justyś, wszystkiego najlepszego życzę i powodzenia w pracy! ::thnx::

Justyna, dzień dobry,
witam Cię poświątecznie :cmok:

i cudownego dnia życzę.

Ketrel... Mama też miała między innymi ten lek przepisany, na noc.
Czy taka go bierze? Wiem, że się buntuje ale czy ostatecznie udaje się Wam przekonać Tatę?

Nie wiem jaki jest standard takich wizyt, to znaczy czy są reguły jak miałyby one wyglądać ale wierzę, że lekarz wiedział co robi i jeżeli rozmowa częściowo dotyczyła piesków czy filmu w Tv to nieprzypadkowo i na pewno coś miała na celu na przykład zaobserwowanie reakcji Taty na poruszane tematy. Tak myślę.

W przypadku mojej Mamy wyglądało to tak, że najpierw lekarka rozmawiała z Nią na osobności, potem ze wszystkimi domownikami a na koniec z każdym z osobna, jeśli ktoś miał takie życzenie.

[ Dodano: 2012-04-10, 10:49 ]
Przepraszam, miało być oczywiście "czy Tata go bierze?"

A mnie dziś spodobał się taki cytat, czy mogę Justynko u Ciebie, wiem, że nie będziesz się gniewać, jeżeli już gdzieś, kiedyś był to przepraszam:

"Czas to nie droga szybkiego ruchu pomiedzy kołyską a grobem; czas - to miejsce na zaparkowanie pod słońcem" (P. Bosmans)

I jeszcze usłyszałam to http://youtu.be/vtWA7SQ813E i zaniemówiłam.

Justyś,

życzę Tobie, Bratu, Mamie wspaniałych, zdrowych , ciepłych Świąt Wielkanocnych w miłej, rodzinnej atmosferze.

I pozwól sie troszkę porozpieszczać, Mama na pewno mnóstwo smakowitości dla Ciebie przygotowała

Pozdrawiam serdecznie. ::thnx::

Ewa

Dobry wieczór, Romku.
Ja też jestem z Tobą. Nie odzywam się zbyt często ale jestem

Życzę Ci ciepłych, spokojnych Świąt.
Serdecznie pozdrawiam ::thnx::

Cytat:

Czy ktoś może powiedzieć mi, czy jeżeli uda nam się załatwić to hospicjum domowe to czy psycholodzy/psychiatrzy przychodzą jakoś szybciej w takich wypadkach ( o ile się nie mylę z tym, że w ogóle przychodzą?!).

Tak, przychodzi psycholog, trzeba poprosić o taką wizytę.
Sadzę, że w Waszej sytuacji bardziej odpowiedni byłby psychiatra, Tata potrzebuje włączenia odpowiednich leków, których psycholog nie przepisze.
My dostaliśmy namiary na psychiatrę z doświadczeniem w pomocy pacjentom onkologicznym bo leczenie zaordynowane przez psychoonkologa w szpitalu nie przyniosło efektów. Była to prywatna wizyta, lekarka przyjechała z miasta oddalonego o 70 km, zaleciła inne niż dotychczasowe leki, potem telefonicznie konsultowałam zmiany dawkowania w zależności od samopoczucia Mamy tak by optymalnie Jej pomóc. Po lekach Mama wyciszyła się, uspokoiła, skończyły się ataki paniki, normalnie zasypiała. Co równie ważne, lekarka zaopiekowała się nie tylko Mamą ale też wszystkimi domownikami.
Warto zapytać w hospicjum o polecenie kogoś takiego.

Dzień dobry, Justyś. ::thnx::

Życzę udanego tygodnia Tobie i Twoim gościom :sun:

Słowa piosenki przypomniały mi lata młodości. Oj, słuchało się tego, to był kultowy zespół.
A w głowie zaraz zadźwięczał mi L. Armstrong i jego cudownie kojące słowa:
I'm gonna lay down my heavy load
Down by the riverside
I'm gonna study war no more,
I'm gonna lay my sword and shield
Down by the riverside

Dziękuję, Justyna. Nastrajasz mnie optymistycznie na cały dzień. :flow:

Od kiedy jestem na forum, codziennie rano Cię odwiedzam.
Pozdrawiam i o zdrowie jeszcze zapytam (troszkę egoistycznie bo na zdjęcia czekam :mrgreen:

): ciągle zakatarzona?

Tak, dał wielu ludziom nadzieję, ale też tą książką wcale nadziei nie odebrał!
Nie przekreślił absolutnie swoich teorii ani proponowanych metod, wręcz przeciwnie, głosi to co wcześniej: dbajcie o swoje zdrowie, o swoje posiłki, o spokój wewnętrzny, o relacje z innymi ludźmi, o wszystko co was otacza - "Antyrak" nie stracił na ważności. Tylko że, w odniesieniu do siebie przyznał, że On sam do swoich zaleceń nie bardzo się stosował, nie dbał wystarczająco o siebie, o regularne posiłki, odpoczynek, sen, rytm dnia. Z drugiej strony, stwierdził, że gdyby mógł cofnąć czas, wybrałby ten sam sposób życia jaki prowadził i że niczego nie żałuje. I jeszcze cytat:
"Smutne, że na mnie wcześniej przychodzi kolej, ale nie ma w tym rażącej niesprawiedliwości. Mimo wszystko miałem szczęście - poznałem niezwykłych ludzi, poznałem , co to miłość, mam dzieci, braci i wyjątkowych przyjaciół, zostawiam po sobie ślad. Przeżyłem wzbogacające doświadczenia, łącznie z nowotworem. Mam wrażenie, że nie pozwoliłem życiu, by przeciekło mi przez palce. Nie ma w tym nic tragicznego, jesli ma się umrzeć w wieku pięćdziesięciu jeden czy pięćdziesięciu dwóch lat. Gdybym żył do osiemdziesięciu lat, nie zrealizowawszy żadnego z moich marzeń ani aspiracji, to dopiero byłaby udręka" (D. Servan - Schreiber "Można żegnać się wiele razy" W-wa 2012, s. 79-80)

Violu, gdybyś miała problemy ze zdobyciem książki, daj znać, z przyjemnością przekażę ją w dobre ręce

Pozdrawiam.