[absenteeism]

Bialostoczanin napisał/a:

OK, rozumiem że niekorzystne... Ale chodzi mi o konkret - minęło już 5 miesięcy od diagnozy i rozpoczęcia walki, ile średnio/statystycznie żyje w Polsce pacjent w takim stanie...?

>> Rokowanie w nieoperacyjnym raku płuca <<

[Bialostoczanin]

To chyba powolutku już koniec...

Tato zapadł w śpiączkę mózgową...

Zbijamy temperaturę (było już nawet 40 stopni)...

Odsączamy płyny z jamy ustnej...

Jesteśmy w domu, zrobiliśmy mini oddział szpitala, tato jest pod opieką hospicjum domowego, od dwóch miesięcy na kroplówkach (nie przyjmuje jedzenia i picia)... Odleżyn prawie nie ma (mamy materac antyodleżynowy, przewracamy tatę od czasu do czasu na bok...)

Niby już 8 miesięcy z tym walczymy, niby na początku mówili nam, że to kwestia 2-3 miesięcy, więc i tak już wyrwaliśmy śmierci kilka miesięcy... Ale nie da się przygotować... Nadal na myśl o TYM dniu, kiedy już tato przestanie oddychać napawa przerażeniem...

[kamika]

Rozumiem Cię...ja już przez to przeszłam.Nie da sie na to przygotować.ból jest ogromny.nie mija.Trzymaj sie.Silny bądź..

[Terlewa]

Wiem, rozumiem....
Mnie bardzo pomógł ten artykuł:
http://www.medigo.pl/nowo...ostatnia-podroz
Serdecznie pozdrawiam, dużo sił, spokoju życzę.

[magdal]

Dużo sił życzę i przytulam mocno...
Magda

[ewelina.wis]

ja też życzę Ci dużo siły i spokoju.
pozdrawiam ciepło

[Bialostoczanin]

Tato zmarł w piątek... Dokładnie 8 miesięcy od pierwszej tomografii głowy, która pokazała guzy w mózgu... Odszedł spokojnie, w domu, przy czuwającej przy nim rodzinie... Oddechy były coraz wolniejsze, rzadsze, płytsze, aż w końcu ustały całkowicie... O 2:10 w nocy...

Jesteśmy już po pogrzebie i wszystkich tych formalnościach... Było ciężko, ale daliśmy wspólnie radę... Żegnało Go ponad 150 osób...

Dziękuję wszystkim uczestnikom i administratorom tego Forum za olbrzymie wsparcie merytoryczne i emocjonalne jakie od Was uzyskałem... Na prawdę pomogliście nam przedłużyć wspólne chwilę z tatą... To w dużej mierze dzięki Wam nie ugrzęźliśmy w absurdach, niuansach i procedurach polskiej służby zdrowia, a także dość sprawnie poruszaliśmy się w tej trudnej rzeczywistości...

Raz jeszcze dziękuję... Rozpoczynamy nowy rozdział w życiu naszej rodziny, gdy taty nie ma już z nami fizycznie... Bo o tym, że zawsze będzie z nami jesteśmy przekonani. A także o tym, że kiedyś się z nim spotkamy w lepszym świecie...

[magdal]

Przyjmij wyrazy współczucia dla Was wszystkich...

Magda

[kamika]

Tak bardzo mi przykro.W takich chwilach brak słów,bo ból jest ogromny.Jestem z Wami...

[beti*]

[betsi]

[Nika2]

Wyrazy Współczucia

[ela1]

Przyjmij wyrazy współczucia [*]

[niki]

[JustynaS1975]