Znalezionych wyników: 545

Znowu podszywam się pod tatkę (Ania), ale mam nadzieję, że nie macie mi tego za złe.
W imieniu swoim, mamusi i nas wszystkich dziękuję za ciepłe wpisy, kondolencje, wyrazy współczucia i wsparcia, ale też za Wasze świadectwo pamięci i szacunku dla Tatusia.
Jeszcze chyba nie potrafię napisać więcej, to wszystko jest dla mnie potwornie trudne, ale będę zaglądać, bo wiem, że tu tatuś miał grono wspaniałych przyjaciół.

ps. Bardzo dziękuje Madzi za WSZYSTKO! ogromne wsparcie którego nam udzieliła, kiedy najbardziej tego potrzebowaliśmy...

DSS Teoretycznie nie ma nic prostszego od napisania posta Chwilka koncentracji i sprawa załatwiona.... niestety nie w moim wypadku.... tutaj sprawa się komplikuję.
Pisanie byle czego drażni mnie, następnie sprawdzenie jakich błędów udało mi się uniknąć, trzepnięcia w łeb przez Jo-a
Pisanie, że do łazienki idę przy pomocy chodzika, a jak nie mam pomocy, to co? na 4 piętro skoro i tak muszę dojść
Żyję głównie pomocą innych samodzielnie nie dałbym rady

Może kiedyś znajdziesz chwilkę dla nas wszystkich...
Życzę samych dobrych dni... na zawsze

Witaj Gosiu.
Jak czujesz się po ostatniej chemii?
Ja nie wróciłem do formy jeszcze od października. mam nadzieję że tobie to nie grozi.
Pozdrawiam :mrgreen:

Witam niedzielnie :lol:

Wydawać by się mogło, że usiąść do klawiatury i wysmażyć fajny zabawny tekst, to ... nic trudnego.
I to w zasadzie jest prawda, napisać byle co nie jest sztuką, ale ze względu na specyfikę tego forum, trudno dziś jest mi napisać, że choć ledwo poruszam się po domu, jest wszystko ok i jutro będzie jeszcze lepiej, wiem, że niektórzy oczekują takich właśnie wiadomości, zarówno z czystej życzliwości jak i dlatego, taka jest rutyna, i normalne zwyczaje naszego forum...
Na początku tygodnia miałem małe załamanie sił, później przyszło chwilowe wzmocnienie i dopiero realny spadek możliwości.
Pierwszy raz w życiu powiedziałem że mam dość, że chcę aby to wreszcie się skończyło, miałem autentycznie dosyć.
Zawsze mówiłem, że chcę żyć do momentu, kiedy będę w pełni władał swoimi zmysłami, swoimi potrzebami fizjologicznymi, kiedy będę decydował o sobie ... zapomniałem tylko dodać, że będę miał na to siły fizyczne, dziś wyjście do łazienki to już jest wyprawa, jeszcze nie mam chodzika, ale jeśli dalej tak będzie to niestety ale będę musiał go sobie załatwić, bo utrzymanie się na nogach staje się z każdą chwilą trudniejsze...
Mam juto rozpocząć rehabilitację... nie sądzę abym mógł zrobić coś samodzielnie, zwykłe napinanie pośladków, zarówno na stojąco jak i siedząco, to żałosne próby pokazania, że mam wolę, że chcę, a efektów nie widać.

Nigdy nie bawiłem się w proroka, ale zaczynam zmieniać trochę barwy swojego widzenia, mogę odejść każdego dnia, i nikt i nic nie spowoduję, że ktoś się z tym nie zgadza, że ma inne zamierzenia i plany, pewnych rzeczy nikt i nic nie zmieni.
Nie wiem jak moja obecna sytuacja psychiczna wpłynie na moje losy, na ile została osłabiona linia obrony, będzie to co ma być, ale...musimy się liczyć z faktem, że moje wpisy przestaną się pojawiać na forum, nie wiem czy którekolwiek z dzieci będzie chciało napisać o tym oficjalnie, ale wiem, że dotrzecie do informacji, że naprawdę zakończyłem oficjalną misję na planecie ziemia.

Liczę na Wasze pełne zrozumienie i wsparcie, nikt nie zawraca rzeki widłami, więc opinie, ze jest to chwilowy spadek formy zrozumiem, ja też tak to widzę, ale fakty pozostaną faktami, bez względu na to w jaką ubierzemy je formę czy słowa.I bez względu na to co przyniesie kolejny dzień...
Pozdrawiam wszystkich serdecznie

Krzysiu, bez sensu jest pisać raz jeszcze o zazdrości ze spotkania, trudno...
Magister zdrażnił mnie totalnie leżąc bezczelnie do góry klejnotami, i mając wszystkich gdzieś, w końcu to już nie jest maleńki szczeniaczek i trochę przyzwoitości powinien mieć...
Jak on szybko rośnie, na kolejnym zlocie będzie to już normalny staty pies, a nie słodki szczeniaczek, Małgosia powinna przestać go tyle dopieszczać i dokarmiać, inaczej pozagryza nas na amen, będzie większy niż Abi i Słowak razem wzięci....

Dlaczego to boli za każdym razem, gdy dowiadujemy się o nowym chorym... szczególnie gdy b dotyczy to tak maleńkiego dziecka...
Mam nadzieję, że Maluszek wróci do pełni sił i zdrowia i nigdy nie będzie tego pamiętał, czego z całego serca życzę, jemu jak i rodzicom

majkelek, Dziękuję za Twoje wypowiedzi, bardzo pomogłeś mi w podjęciu decyzji o rozpoczęciu rehabilitacji, będę starał się o rehabilitację z NFZ, ale puki co muszę wykupić u siebie we wsi kilkanaście zabiegów i próbować sobie pomóc...
Michale bardzo dziękuję za ogrom pracy który włożyłeś przygotowując materiały dla mnie, jestem nieskończenie wdzięczny....
Oczywiście dziękuję WSZYSTKIM, którzy zabrali głos w tej sprawie, myślę że wszystkie te wypowiedzi pomogą innym, którzy powinni zwrócić uwagę na istniejący problem, dużo wcześniej, zanim dojdzie do poważnych zmian.
Nie ukrywam, że gdybym kiedyś nie uprawiał sportu, nie zwróciłbym uwagi na swój stan, i tak stało się to o wiele zbyt późno, ale jako facet, nie jestem przyzwyczajony do kontemplowania swojego ciała, teraz, będę musiał za to zapłacić, mam tylko nadzieję, że nie jest jeszcze zbyt późno na odrobienie strat.

Z innych spraw:
"Nihil novi sub sole"
Jem prawie normalnie, w swoim tempie, dobrze przeżute, prawie zimne i oczywiście bez zbyt wielkich ilości przypraw, aby nie podrażniać przełyku.
Na 10 posiłków 8 udaje się zjeść spokojnie, z resztą uczę się szybkiego reagowania i sprzątania... ot i wszystko na ten temat.
W dalszym ciągu staram się pracować zarówno w domu jak i w piwnicy, dzięki temu ubywa tematów i istnieje szansa, że zacznę się nudzić....
Nie chcę jeszcze siedzieć tylko przy klawiaturze ale wszystko wskazuje, że ten czas zbliża się co raz większymi krokami, ale wierzę, że jeszcze coś sobie wymyślę.
Samopoczucie jest raczej pozytywne, co prawda nie ma specjalnych powodów do wiwatów, ale generalnie dobrze się czuję, cieszę się, że większość problemów wyłapuję sam bez pomocy innych zauważam że coś jest nie tak i reaguję, może zbyt późno, ale to wynika z faktu, że za mało uwagi poświęcam samemu sobie, a to znaczy, że jestem prawie normalny a guzy w mózgu, jeszcze nie upośledzają mnie tak bardzo jak się tego obawiałem i obawiam cały czas....

Trochę nie na temat, ale muszę powiedzieć o jeszcze jednej sprawie, która poruszyła mnie do żywego powodując, że wróciłem myślami do swojego dzieciństwa, do swoich rodziców, a zwłaszcza mojej Mamusi.
W jednym z maili otrzymałem link do pieśni opiewającej pogromy na Wołyniu...
Moi Rodzice pochodzili z Kresów, Ojciec z Podola, Mamusia z Wołynia.
Na początku wysiedleń moich Rodziców wywieziono do Niemiec na roboty, prawdopodobnie to uratowało im i mojemu bratu życie, wkrótce po ich wywózce doszło do pogromów za które odpowiedzialni są Ukraińcy, nie bandy UPA, ale właśnie zwykłych sąsiadów, którzy żyli obok przez lata.
Zginęła praktycznie cała rodzina mojej Mamusi, 4 siostry, Rodzice, Dziadkowie i Kuzyni ocaleli naprawdę nieliczni...wywieziony razem z Rodzicami kuzyn Wacek, Ciotka Antosia, która była partyzantem kuzyn Bronek, który przetrwał pod zwałami trupów.

Nie jestem mściwy, ale ta krzywda... jakoś żyje we mnie, Ojciec miał po wojnie całą rodzinę, braci siostry, nawet dziadka...
Mamusia nie miała nikogo, tylko łzy i wspomnienia...

Nie chcę nawoływać do nowej krucjaty, ale pamięć o tych wydarzeniach powinna trwać w nas wszystkich, choćby tylko dlatego, żeby nie zapomnieć o tym do czego jest zdolny z pozoru normalny sąsiad....
Pozdrawiam serdecznie dziękując jednocześnie Annie Agnieszce, która zupełnie nieświadomie wywołała tą falę wspomnień.
Dziękuję

Tak właśnie jest z tymi spotkaniami, zawsze są o niebo za krótkie, a przynoszą i zostawiają tyle emocji i pozytywnej energii...
Zazdrość nie pomaga, to trzeba po prostu przeżyć... :fucc:

Witam wtorkowo.
Zrobiłem gastroskopię...
Wynika z niej że jeśli chcę się dożywiać, to jedynie za pomocą rurki bezpośrednio do żołądka lub jelita, kwestia mojego wyboru i oczywiście lekarza...
Problemy z przełykaniem powoduje ucisk na struny głosowe i stąd zaburzenia, położenie tego punktu jest na tyle paskudne, że założenie stenta nie wchodzi w rachubę.
Na tej wysokości nie stosuje się tego typu rozwiązań.
Jedynym rozwiązaniem jest smród bezpośrednio z żołądka przy pomocy rureczki wystającej z mojego boku...
Myślę, że poczekam jeszcze trochę, ale zwlekać też nie mogę zbyt długo, zwłaszcza, że moje siły chyba maleją zamiast wzrastać, tego raczej nie brałem pod uwagę, ale chyba najwyższy czas spojrzeć prawdzie w oczy... wesoło nie jest i raczej nic nie wskazuje, aby miało się to zmienić w najbliższym czasie.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich

Masz takin duży aparat, a robisz takie małe zdjęcia...
Chciałbym zobaczyć jak już urósł mój pupil, wyślij jakieś większą fotkę, Pozdrowienia dla Małżonka i oczywiście drania magistra

Witaj Zosiu.
Mam nadzieję, że dołek po śmierci chustki już minął Ci... choć tak naprawdę nigdy takie wydarzenia nie pozostaje bez echa... odchodzenie zawsze będzie trudne...
POzdrawiam

Witaj Krzysiu.
Staram się śledzić Twoje wypowiedzi i posty, stwierdziłem już dawno temu, że jesteś niezwykle delikatnym wyważonym facetem, który wie co pisze, i Twoje zdanie jest przemyślane, od początku do końca, to naprawdę rzadkie, dlatego że jest wiele przykładów tego, że inni piszą, wysyłają, a dopiero później zastanawiają się co zrobili.
Wszystko jest to naprawdę ważne...ale może od czsu do czasu pokazałbyś się we własnym wątku... :lol:

Pozdrawiam

Jakoś dziwnie pustoszeje nam to forum, mamy już przedsmak Świąt, czy może w dalszym ciągu działa jesienna depresja.
Cieszę się Justynko, że coś się u Ciebie dzieję, przynajmniej widać, że starasz się żyć tym co się tutaj dzieje.
Pozdrawiam serdecznie

We wtorek prawdopodobnie trafię na oddział torakochirurgii, gzie będę miał wykonaną gastroskopię i jeśli będzie to konieczne, założoną protezę przełyku, o ile okaże się to potrzebne.
W każdym bądź razie coś w sprawie moich cofek jest już robione, a to jest już bardzo dużo.
W dalszym ciągu jestem słaby i powrót do sił nie przebiega tak kolorowo, jak chciałbym.
Przejście kilkuset metrów graniczy z horrorem, zwłaszcza pod górkę, a moja wiesia ma to do siebie, że wszędzie jest pod górkę, powrót już jest łatwiejszy, ale chcąc wrócić... najpierw muszę wyjść.
Prace domowe a zwłaszcza w piwnicy rąbanie drewna przebiega normalnie choć dużo wolniej niżeli planowałem, ale mam nadzieję, że zdążę do Świąt uporać się z tym problemem.
Pozdrawiam tych, którzy jeszcze mnie odwiedzają :mrgreen:

To znaczy, że i mnie też ! :-D

/ Richelieu