Znalezionych wyników: 18

Dzięki DSS

Trzymaj się Jusia .

Jest ciężko, ale tak musi być.

Ja ciągle myślałam , czy czegoś nie zaniedbałam , nie wywalczyłam dla Taty i myślę, że bałam się odpowiedzi , że jednak jeszcze coś można było zrobić . Bo Jak sobie to potem wybaczyć i jak żyć ze świadomością , że gdybym "coś " tam zrobiła , to może Tata żyłby dłużej.
Wciąż mam wątpliwości i pretensje do siebie.

Tłumaczę sobie, że człowiek jest tylko człowiekiem.

ALE TAK BARDZO TĘSKNIĘ ZA TATĄ.

I jest to niestety ból , który bardzo długo trwa.

Wiem , bo mimo że od śmierci mojego Taty minęły 3 miesiące nadal boli tak samo...

[*] [*] [*]

czytam i płaczę .

Wiem jak to boli .....

Wiem co czujesz.
Wspieram Cię w myślach.

Życzę naprawdę dużo siły dla Ciebie i twojego Taty.

Jak ciężko patrzeć na cierpienie bliskich.
Oby leki pomogły.

WIERZĘ , ŻE BĘDZIE LEPIEJ .

Ja do końca wierzyłam, że mojemu Tacie się poprawi.

I Ty Jusia pewno też masz taką nadzieję. Cieszyłam się , gdy przeczytałam że masz Tatka w domu na Swięta. Szkoda , że tak się biedny męczy.
Ale dobrze , że jest z Wami w domu . To bardzo bardzo ważne.

Jestem myślami z Wami w tych tak trudnych chwilach.

smutna to wiadomość.
współczuję

Jusia !
Życzę Ci z całego serca Swiąt spędzonych z Tatą w domu .

Trzymaj się

Przychylam się do Madziorka : " Bądź dzielna i czujna". Ja do końca nie spodziewałam się , że to "już" . Cały czas wierzyłam , że Tacie się poprawi, bo przecież dostał leki i lekarz kazał za 2 tygodnie do kontroli.

Mam nadzieję , że u Twojego Taty to "już" jest jeszcze odległe .

Pozdrawiam i myślę o Was serdecznie.

Wszystkiego najlepszego dla Twojego Taty.
Jedno już ma .... wspaniałą córkę !

Może tata dostaje leki , które są przyczyną tej rozmowności.
Mój też tak miał . I w szpitalu i w domu . Ale nie wszystko miało sens co mówił, bardzo dużo mu się myliło. I był to chyba efekt morfiny.

Pozdrawiam Was i życzę poprawy zdrowia !!!!

Tata jest napewno pod dobrą opieką i lekarze zrobią co w ich mocy.

Bądź dobrej myśli i bądź jak najwięcej z Nim .

Mój Tata już odszedł miesiąc temu a ja wciąż płaczę i ciągle myślę , czego nie zrobiłam.
Jedyna pociecha to to że wrócił do domu ze szpitala .
Ale choć wiemy na co chorują nasi bliscy to śmierć jest zaskoczeniem, że to już !
Ja cały czas wierzyłam ,że mamy jeszcze czas .

Jusia ! Mam nadzieję , że Twojemu Tacie się jednak poprawi i jeszcze pobędzie z Wami.

Życzę Wam tego z całego serca !!!