Znalezionych wyników: 252

Niestety.

Cudu nie było.

Brat nie żyje.

:cry..:

Wrociłam tu, bo znowu dotknęło mnie nieszczescie. Nie na temat . Ale musze to powiedzieć, mój brat umiera . 49 lat skończył 23 grudnia a od 22 jest nieprzytomny po wypadku. lekarze nie dają szans.
Przepraszam , ale musiałam to gdzies napisać

Byłas bardzo dzielna.
Pomogłas swoim Rodzicom w ich ostatnich chwilach.
Wiem z własnego doswiadczenia , że tęsknota trwa bardzo długo i tak czasem człowieka dopada , że aż boli.
Ale masz dzieci , które będą radoscią Twojego zycia.

Pozdrawiam serdecznie

A ja wciąż tęsknię za nimi :uuu:

Jest ciężko. nie mówię już nikomu o moich uczuciach i tej tęsknocie. Nie chcę nikogo zanudzać.

W ciągu 3 lat straciłam 4 bliskie osoby,

Najbardziej brakuje mi rodziców zwłaszcza Mamy. Ona była częścią mojego życia. Częscią mnie. Była obecna w każdym moim dniu. W czerwcu miną już dwa lata jak nagle zmarła.
A ja wciąż Ją wszędzie widzę, u mnie w domu , na ulicy , u mnie w pracy . Wciąż widzę Jej kochaną twarz i ten uśmiech choć było ciężko. W sklepie są Jej krzyżówki , których już nie kupuje.

Bardzo , bardzo za nią tęsknię . Łzy same płyną gdy o Niej myślę.

Moja najmilsza Mamo . Tesknię za Tobą

Chyba nigdy się nie pogodzę z tym, że nie ma Taty ani Mamy.
Chwilami mnie dopada taka tęsknota , że aż dech zatyka.

Tak bardzo chciałabym porozmawiać z Mamą , posmiać się razem, posmarować Jej bolące plecy. Wypić kawę i żeby mnie wysłuchała . Chłonąć spokój i siłę Taty.

Tęsknię i nie mogę opanować łez.

Jak strasznie smutno i pusto bez Nich.

[*] [*] [*]

Jakie to smutne.
Ula prawie moja rówiesniczka.

Spoczywaj w pokoju ....

juz rok mija od smierci Mamy dwa i pół od smierci Taty a ja tak za nimi tęsknię.
Dzień w dzień myslę i wspominam.
Czasem udaję ,że to nieprawda. Tak mi brakuje codziennych rozmów z Mamą, niedziele są puste , mogę jechać tylko na cmentarz .

Czy to zawsze musi być takie trudne ?
Jak mi smutno strasznie .

A mnie tak mąż nazwał i zostało.

Tak trudno się pogodzić z tym , że czyjes życie sie skończyło.
Wciąż myslę i czekam , a to przecież już nigdy nie będzie tak samo.
Tęsknię , tęsknię i jeszcze raz ... tęsknię.

Mamus moja kochana , tak bardzo mi Jej brak.

Jutro pogrzeb Tesciowej.

Mam już tego dosć.

:-(

Dzisiaj minęło 5 miesięcy od smierci Mamy. Już? Dopiero?

A ja wciąż nie wierzę, stało sie tak nagle. Czekam na telefon ? Chcę rozmawiać, usłyszec w słuchawce Jej słowa " stęskniłam się już za tobą" .Jechać i wypić razem kawę .

Ale to niemożliwe . Czas nie wróci. TĘSKNIĘ BARDZO .

Myslę też o Tacie, odszedł dwa lata temu. Najbardziej się boję , że zapomnę brzmienia Jego głosu. I tak myslę, że gdyby On żył to i Mama by jeszcze była z nami .

U tu jest własnie miejsce , gdzie mogę to napisać , bo wiem, że inni też tak czują i mnie zrozumieją.
Przecież nie będę o tym bez przerwy mężowi, dzieciom, koleżance w pracy.
Oni nie chcą żyć moim smutkiem , a ja nie chcę ich tym obciążać.

Dziękuję za temat " Żałoba".

Pozdrawiam wszystkich smutnych. Musimy sami sobie z tym poradzić.

Przyjmij wyrazy współczucia.

[*] [*] [*]

Smutno bez Mamy. Z każdym dniem coraz bardziej.
Wiem.
Współczuję.

::rose::

Najtrudniej jest uwierzyć, że stało się to nieodwracalne. .Że już nigdy nie zobaczymy, nie usłyszymy tego głosu, nie porozmawiamy.
Ja w tamtym tygodniu chyba udawałam ,że to nieprawda. Czekałam na telefon, ja chciałam zadzwonić. Poopowiadać z Mamą. Mówiłam do Niej.

W piątek byłam na mszy za Mamę i zobaczyłam , żę Jej nie ma obok mnie.
A przecież zawsze byłyśmy tam razem.

I coś pękło , popłakałam się strasznie. Chciałam wybiec stamtąd i iść do Niej na cmentarz.

A MAMY nie ma i nie będzie.Poszła do Taty, tak bardzo za nim tęskniła.
Dlaczego tak szybko. Mimo wszystko .

I to jest trudne do ogarnięcia. :cry: