Znalezionych wyników: 6

Przyjmij najserdeczniejsze wyrazy współczucia!

Nie wiem ile czasu musi upłynąć, ale po 3 miesiącach od śmierci bliskiej mi osoby powiem jedno, ból wciąż jest okropny, a doświadczenia z czasów walki pewnie będą towarzyszyły nam wszystkim aż do naszego końca.

Miejmy tylko nadzieję, że wszystkie trudy naszych Bliskich, których doświadczyli zostały już im wynagrodzone po drugiej stronie!

Chciałabym napisać coś optymistycznego, ale napiszę prawdę. Prawdopodobieństwo, że Twoja mama przeżyje lata jest niestety niewielka.

My przy drobnokomórkowym raku płuc z przerzutem do móżdżku i pierwszą pozytywną odpowiedzią na chemioterapię też łudziliśmy się, że przed nami jeszcze jest wspólny czas...Wierzyliśmy w cud, który jednak nie nastąpił. Niestety, cała walka zakończyła się po 9 miesiącach i 22 dniach od wykrycia paskuda.

Wykorzystajcie dany Wam czas na maksa. Mów często Mamie, że bardzo ją kochasz. Teraz, już po śmierci Babci uważam, że te niecałe 10 miesięcy to był czas darowany od Tego z góry, czas kiedy mogłam pożegnać się z Babcią, pokazać Jej, że Ją kocham.

Może warto pomyśleć o opiece paliatywnej, bo niestety u nas w Poznaniu czeka się na nią aż miesiąc, a przyznam, że lekarz i pielęgniarka bardzo nam pomogli przez 2 ostatnie tygodnie życia Babci.

[ Dodano: 2014-09-21, 22:33 ]
Nie dodałam, że Babcia miała usuniętego guza móżdżku i przeszła radioterapię głowy. Na pewno dzięki temu była z nami dłużej.

Może jednak warto postarać się o TK lub rezonans głowy?
Zawroty głowy i trudności z równowagą w naszym przypadku okazały się objawami przerzutu z płuc do móżdżka.

Babunia odchodzi...powoli, po cichu...W piątek przyjęła jeszcze Komunię Św., od soboty jest już nieświadoma. Dziś odwiedził nas lekarz z hospicjum, stwierdził gorączkę mózgową i kazał przygotować się na trudną noc, bo być może tą ostatnią. Uspokoił mnie tylko stwierdzeniem, że Babcia na pewno nie cierpi i jak na ten typ raka odchodzi bardzo spokojnie.

Proszę, trzymajcie kciuki, żebym w tym ostatnim najważniejszym momencie zachowała zimną krew.

Składam wyrazy współczucia i wspieram Cię duchowo.

Nie potrafię udzielić Pani rady. 12 lat to trudny okres, pamiętam, że gdy miałam tyle lat odchodziła moja prababcia - rodzina ukrywała to przede mną, dowiedziałam się dopiero po śmierci, nie byłam na pogrzebie. Nie oswoiłam się ze śmiercią i teraz, gdy odchodzi moja babcia nie potrafię sobie poradzić, rozsypałam się całkowicie...
Może warto poczekać na poważną rozmowę z synem, nie wtajemniczać go jednak w szczegóły. W końcu może Pani Mąż (czego życzę z całego serca) wykaraska się z tego paskudztwa.

Życzę wielu sił i doskonale rozumiem Pani obecny stan.