Znalezionych wyników: 19

andrzejf13, moja mama po radioterapii i po sterydach miała ataki pochłaniania nieograniczonej ilości słodyczy. Różnego rodzaju batony, czekolady, cukierki, pianki. Mnie na sam widok mdliło

Nie wpłynęło to na jej zdrowie, za to komfort psychiczny dla niej ogromny. Trwało to jakieś 3 miesiące. W tym okresie nieznacznie podskoczył jej poziom cukru, który się unormował wkrótce po tym jak odechciało jej się słodyczy

Grunt to zaspokojenie wszelkich zachcianek Twojej małżonki

Marianna1979, napisz konkretnie o jaki szpital chodzi.

romka, tutajjest wszystko wyjaśnione :

http://www.forum-onkologi...-tnm-vt1121.htm

młoda, modlę się o siłę dla Was i obyście nacieszyli się jak najdłużej słoneczkiem i tym w domu i tym na niebie. Gorąco Wam kibicuję i trzymam bardzo mocno kciuki.
Jeśli chodzi o suchość w gardle to mojej babci również pomagały cukierki z szałwiowe co kilka godzin, choć potem to babcia nie miała siły ich ssać. Pierzchły jej również usta - na to doskonała była pomadka ochronna z wiesiołkiem, też do kupienia w aptece.

Maciek76, będzie dobrze

Irenko, przyjmij moje najszczersze wyrazy żalu i smutku. Wiem, jak bardzo dbałaś o Tatę i starałaś się zapewnić mu wszystko. Nie masz za co przepraszać, ani jego, ani siebie. On jest z Ciebie bardzo bardzo dumny. Ściskam Cię z całego serca ! ::rose::

violax, Witaj.
Aby ocenić wynik tomografii, potrzebny jest cały wynik a nie tylko jego wycinek. To naprawdę BARDZO istotne. "Ognisko meta" oznacza najprawdopodobniej przerzut wielkości 16mm, a "masa węzłowa" to najprawdopodobniej guz pierwotny. Ale nie można niczego stwierdzić nie mając kompletnego opisu wyniku jak również innych danych - wiek pacjenta / palił / stan ogólny / dotychczasowy przebieg choroby / wszystkie dotąd wykonane wyniki badać.

Najrozsądniej jest przeczytać dział "Jak zadać pytanie na forum, aby uzyskać odpowiedź".

Pozdrawiam

Ajwon, moja mama miała wycięte prawie całe płuco. Bardzo szybko doszła do siebie. Nikt nas nie uprzedził czego należy się spodziewać bo tego typu operacji i jak zobaczyłam mamę, to zamarłam. Ale to pewnie dlatego, że nigdy nie widziała nikogo zaraz po operacji.

Po przewiezieniu na salę pooperacyjną mamę podłączyli do całej tej machiny ekranowej - mierzyła saturację oraz ciśnienie. W kroplówkach zostawała mamie podawana glukoza i morfina / na zmianę /.

Przez pierwsze godziny mama się "przebudzała" i majaczyła, że się dusi, że nie może oddychać. Bardzo mnie to niepokoiło, ale pielęgniarka, która była cały czas na sali, zapewniała mnie, że to normalne. Płuca uczą się na nowo oddychać i stąd to wrażenie.

Trzeba tez się nastawić na widok 2 drenów (butle) wchodzące do płuc przez cięcie operacyjne, jedna butla była z przezroczystym płynem wypłukującym pozostałości, skrzepy itd, a do drugiej to wszystko spływało. Dla kogoś, kto się takiego widoku nie spodziewał, w pierwszej chwili może czuć niepokój.

Na drugi dzień do mamy przyszła rehabilitantka i wykonywała z mamą pierwsze ćwiczenia oddechowe. Po południu pielęgniarki "zmusiły" mamę do odbycia toalety, umycia się i przejścia paru metrów.
W pierwszej dobie mama dostał "normalny" szpitalny posiłek a wieczorem, bo miała na to ochotę, długo oczekiwaną kawę z mlekiem (a raczej mleko z kawą). Na trzeci dzień znowu przyszła rehabilitantka i wykonywała z mamą ćwiczenia ruchowe, oddechowe i krótkie spacery po korytarzu szpitalnym.
Rehabilitantka przychodziła codziennie, aż do wyjścia mamy ze szpitala. A spacery po korytarzach były coraz dłuższe. Ostatniego dnia przeszłyśmy cały szpital

Mama operowana była w poniedziałek a w sobotę była już w domu. Potem było tylko lepiej

Każdego dnia nabierała więcej sił a po ściągnięciu szwów pojechałyśmy na działkę i pieliłyśmy w ogródku.

Mama bardzo się bała tej operacji. Jak w przed dzień przyszła Pani anestezjolog, to mama chciała odmówić operacji. Bardzo jej wtedy pomogła rozmowa z pacjentami, którzy parę dni wcześniej przeszli ta samą drogę.

Mama miała cięcie z lewej strony ciała, po operacji pielęgniarka zaleciła spryskiwać aerozolem przyspieszającym gojenie - i rzeczywiście efekt był wspaniały. Ponadto po przyjeździe do domu mamie trzeba było podawać zastrzyki. Bałam się to robić, więc wezwałyśmy prywatnie pielęgniarkę, która przez pierwsze dni pokazała mi jak to robić i strach minął.

Dla mojej mamy było ważne, żeby jej powiedzieć po operacji, czy nowotwór został usunięty w całości - bo tego nie wiedzieliśmy aż do momentu operacji. Jak tylko mamę przywieźli, to otworzyła oczy i spytała się : i jak ? więc kilka razy ja zapewniałam, że się udało w 100%. Choć wydawało mi się, że mama majaczyła, to po paru dniach mi powiedziała, że słyszała co do niej mówiłam i bardzo ją to uspokajało

To, jak tata zniesie operację oraz rekonwalescencję, zależy również od jego stanu ogólnego, jego stanu psychicznego i fizycznego. Życzę Tobie i Twojemu Tacie aby jak najszybciej mógł wrócić do codziennych spraw

Trzymam więc kciuki i daj znać jak poszło ! Będzie dobrze !

Dziewczyny, bardzo mi przykro. ::rose::

Byłyście wspaniałe i tak jak pisałyście "W życiu bowiem istnieją rzeczy, o które warto walczyć do samego końca...". Wam się udało. Podziwiałam Waszą walkę, a Tato na pewno jest z Was bardzo dumny i tam u góry wszystkim opowiada o Was.

ELLA1, wspieram Was całym sercem. Zaglądam tu systematycznie. Przy tej chorobie tak jest, niestety. Z jednej strony człowiek wierzy, chce wierzyć, że będzie lepiej. Ale często przychodzą te gorsze dni kiedy wątpi się już we wszystko. Aż nagle pojawia się jakaś dobra duszyczka, lekarz, pielęgniarka, ktokolwiek i znowu rozpala w nas ta iskierkę nadziei. Jesteś ogromnym wsparciem dla Twojego męża, więc tak jak piszesz, walczyć trzeba do końca. Najważniejsze, żeby go nie bolało. Mam nadzieję, że przeżyjecie wspólnie jeszcze wiele ciekawych chwil, momentów. Trzymam kciuki.

Ja tu ciągle zaglądam... choć nie wiem dlaczego

Sonia55, dziś środa popielcowa, pozwolę sie pomodlić za Twojego męża. Wierzę, że będzie dobrze, trzymam kciuki ! I koniecznie pisz jak poszło !

Siostra_Aliszii, z całego serca życzę Tobie i Twoim bliskim wiele siły.