[jolapol]

u mnie dużo- niedużo. Do , śmierci, ale moja mama od diagnozy żyła niespełna miesiąc. Przeszywający bol przestalam odczuwać pól roku później...

[missy]

Myślę, że każdy napisze coś innego, to niezwykle indywidualna sprawa. Daj sobie prawo i szansę, na przeżywanie trudnych chwil wg własnych możliwości emocjonalnych, nie porównuj się, proszę. A kiedy przychodzi tzw. pogodzenie się? Moja Mama odeszła 8 miesięcy temu, na oswojenie się z ostateczną diagnozą i nieubłaganymi rokowaniami miałam teoretycznie rok- u mnie ból trwał i trwa, ale i tak najważniejsze( dla mnie) jest to, co czuła przez cały ten czas Mama. I pewnie o to chodzi, żeby skupić sie na najukochańszym, czasem wystraszonym chorym. Siły Ci życzę. Dużo. I tylko najlepszych wyników dla Twojej Mamy.

[karolinka.k]

Witajcie

Chciałam napisać co u mnie
Więc stał się cud i od dwóch dni już nie płaczę :D Sama nie wiem jak to możliwe. Tzn chyba wiem - mama jest w domu i dobrze się czuję (więc jestem szczęśliwa, że ona się ma dobrze) i żyję ogromną nadzieją na to że mama wyzdrowieje. Staram się często z nią rozmawiać, na tyle ile wyczuję, że Ona potrzebuje, mówić Jej że ją kocham i być przy niej

Dziękuję Wam bardzo za zimny kubeł wylany mi na głowę - nie ja się teraz liczę, dzięki Wam zrozumiałam i już nad sobą nie biadolę.

[karolinka.k]

6 lat mija niedługo od wykrycia pierwszego raka..
Teraz walczymy z trzeciim. Jest coraz trudniej, wszyscy mamy coraz mniej siły i nadziei. Ileż można? Jedna osoba ma 4ego niezależnego raka... Ja już przestałam wierzyć w wyleczenie...

[Eufrazja]

karolinka.k, bardzo mi przykro... przesyłam dużo siły i ciepłe fluidy.. <3