Znalezionych wyników: 14

Hej Jusia,

czytam Twoje odczucia. Też zmieniłam kolor włosów, staram się żyć normalnie, skupić na dzieciakach i pracy. I niby życie toczy sie dalej, jak kiedyś. Tylko choler... na cmentarzu wszystko pęka. Rodzą się pytania: Dlaczego ??? a łzy... myślałam, że przez te kilka miesięcy już je wypłakałam. Jadę do mamy, i nie mam z kim obgadać swych problemów. Tak, tęskonota boli strasznie....
Jusiu, wiesz przytulam Cie teraz mocno - razem będzie nam łatwiej.

Całuję
Asia

Dziewczyny strata bliskiej osoby boli cholernie, ale spójrzcie na to z innej strony. Nasi rodzice przeżyli swoje życie, byli dumni i szczęśliwi jak widzieli, że ich pielęgnujemy z ogromną troską, okazujemy wiele miłości. Im było łatwiej odejść, a my mieliśmy możliwość pożegnania, pogłaskania itp. I tu chcę zwrócić uwagę na rodziców, którzy tracą swoje maleństwa. Może nie powinnam o tym pisać bo każdy z nas ma swój ból swoje życie własne problemy, których ni jak nie powinno się porównywać, ale... Ostanio rozmawiałam z moim bratem, który stracił czteroletniego synka, dziecko które było dla niego tym co najsłodsze. Mowił mi co czuje jak stoi nad jego grobem. Pilnuje, aby cały czas świeciło światełko na cmentarzu, bo maluch bał się ciemności, jak chodzi w czapce maluszka etc. Nas boli, ale mamy dla kogo żyć, mamy nadal to co najsłodsze - nasze dzieci- i pielęgnujmy w nich pamięć o dziadkach, babciach a oni tam na górze będą szczęśliwi i czekali aż w końcu kiedyś się spotkamy.
Trochę się rozpisałam ale mnie zwróenie uwagi na mojego brata, na jego cierpienie bardzo pomogło.
pozdrawiam
Asia

Jusiu, współczuję. Twój Tatuś ma wspaniałe dziecko, na takie Cię wychował. Tule z całych sił.

Trzymaj się!! Czytając relację ze stanu Taty to niewiele macie czasu, ale tam będzie mu lepiej nic nie będzie bolało. A Ty zrobiłaś dla niego wszystko i jescze więcej...

Jusiu, tulę Cię mocno...

Jusia,
co u Was słychać. Trzymaj się kochana i ciesz z każdej wspólnej chwili.

Przykro mi...

Jusia trzymam kciuki za Was...

Ja mówiłam półprawdę i w zależności od Taty nastroju i widoków na przyszłość w porozumieniu z lekarzem dorabiałam historii, żeby zapalić w nim iskierkę nadziei. Nie wolno dopuścić aby chory się załamał. Jusiu, Ty jesteś z Tatą najbliżej i sama instyktownie będziesz wiedziała jak dozować informacje. A cała prawda czasem może więcej zaszkodzić niż przynieść korzyści. Też miałam takie dylematy, ale ostatecznie nie powiedziałm całej prawdy, i doszliśmy do momentu, że nawzajem z Tatą staraliśmy się o siebie zadbać i przygotować na odejście.

pozdrawiam

Asia

Jusiu;
Ja walczyłam do końca, jeszcze na dwa dni przed śmiercią Taty skłóciłam się z jego lekarzem, gdy mi delikatnie mówił o uszanowaniu woli Ojca, o pozwoleniu na odejście etc. Ale kiedy emocje opadły przyznał mi rację, że walczyć trzeba do ostatniej chwili...może się uda. Teraz mądrzejsza o doświadczenia mogę tylko powiedzieć, że nie ma co się przygotowywać na nieuniknione. Cieszcie się każdą chwilą jak najdłużej, a co ma być to i tak się wydarzy. Nigdy nie jesteśmy gotowi na odejście naszych najbliższych.
pozdrawiam
Asia

Jusiu, wiem, że ten galop i walka mogą wykończyć. Ale najgorsza w tej walce to bezsilność. Na tym etapie można wyrywać sobie żyły o to cholerstwo i tak idzie swoim trybem i nie jesteś w stanie nieczemu zapobiec. Dla mnie to niepojęte....
Jusiu, trzymam kciuki, żeby Tatę nie bolało, żebyście mogli cieszyć się sobą jak najdłużej.

Asia

Jusieńko,
modlę się za Was abyście mogli jeszcze pobyć razem.
Bądź z Tatą, kochaj jak najmocniej i pamiętaj, że miłość zaklina. Nawet przez chwilę nie wolno Ci tracić nadziei.

Tulę bardzo mocno... Asia

Witaj Jusia,

współczuję bardzo, że to ch...się zaczęło. Ja i moje rodzeństwo przez ostatnie dwa tygodnie byliśmy z Tatą praktycznie non stop. Zdarzało się nawet tak, że we cztery "spałyśmy" z nim w jednym pokoju. I z perspektywy czasu dziękuję Bogu za ten czas. Tyle miłości i ciepła, co dostałam od Taty..... Ważne są rozmowy, mój Tata był do końca był świadomy i przekazał nam zadania do realizacji. Jusiu, wiem to teudne chwile, ale cieszcie się sobą i oby to trwało jak najdłużej.

pozdrawiam
Asia

mój mąż na skutek zapalenia osierdzia miał też płyn, dostał silny antybiotyk aby nie doszło do tamponady. W tej chorobie żyje się od kryzysu do kryzysu, i obyście szczęśliwie je pokonywali. A dla Taty dużo siły i jak najwiecej zdrówka. Całusy Asia