Znalezionych wyników: 86

Każdy z ośrodków w Krakowie (Centrum Onkologii, Rydygier, Radioterapia w Prokocimiu) może przeprowadzić radioterapię paliatywną, bo taka jest na pewno wskazana. Trzeba tylko zobaczyć chorą, bo bez tego nie da się właściwie zakwalifikować do leczenia.

Jak to z leczeniem paliatywnym jest - ma zniwelować objawy przy minimum skutków ubocznych, zatem nie chodzi o wyleczenie nowotworu tylko w pierwszym rzędzie o poprawienie jakości życia. Przy okazji niejako się je przedłuża.

W tej sytuacji są trzy metody postępowania:
1) obserwacja
2) 1-2 cykle karboplatyny
3) radioterapia węzłów okołoaortalnych (biodrowe niekoniecznie, więc ryzyko uszkodzenia pozostałego jądra jest znikome)

Jako, że zaawansowanie nowotworu jest niskie, wybrałbym osobiście obserwację (ale najpierw na pewno trzeba zrobić KT, żeby upewnić się co do węzłów chłonnych).

Może być też zachyłek gardła.

Przy tej wielkości guza lepiej by był to drobnokomórkowy, bo zdecydowanie lepiej reaguje na chemioterapię, nawet w postaci rozległej i w tym stadium miejscowego zaawansowania dałby szansę na całkowitą regresję, a co za tym idzie na dłuższy niż w NDRP okres spokoju.

Nie było szansy odroczenia.
Żółtaczka sama z siebie nie zabija, nie zabija też poziom bilirubiny rzędu 30 (miewałem pacjentów z większym kilkunastokrotnie poziomem).
Problemem najpewniej było zaawansowanie nowotworu, jego lokalizacja, duży potencjał do rozsiewu do wątroby itd. Bóle w tej okolicy związane były z naciekaniem splotu trzewnego - nic innego poza koktajlem leków albo neurolizą splotu nie można by zrobić.
W opiece paliatywnej nie ma sensu forsować kroplówek, bo zwykle nic one nie dają - jeśli są ewidentne cechy odwodnienia, wtedy można je rozważyć, ale dodatkowe nawadnianie paradoksalnie mogłoby nasilić wymioty, czy ból poprzez większy obrzęk guza.
Mamy nie zabił system tylko nowotwór.
Masz żal, bo zaistniały poważne problemy w komunikacji, ale moim zdaniem nic poza tym. Postępowanie generalnie było właściwe, jedyne czego dałoby się uniknąć, to ostatnia hospitalizacja - ja swojej mamy nie targałbym w tym stanie nigdzie, pozwoliłbym jej umrzeć w domu, no ale ja w opiece hospicyjnej mam doświadczenie z drugiej strony i wiem kiedy należy umierającemu pozwolić spokojnie odejść. To powinien Wam powiedzieć lekarz opieki paliatywnej.
Pozdrawiam serdecznie.

A ja jako radioterapeuta w przypadku cechy pN0 nie napromieniałbym śródpiersia. NIE MA WSKAZAŃ. Poza tym koszmarnie długi okres czasu od operacji... Jaki sens - nie wiem. Chyba, że mają badanie kliniczne, ale nic mi o tym nie wiadomo. Jedno, co bym jeszcze dodatkowo zrobił, to profilaktyczne napromienianie mózgowia.

Miałem już dwóch pacjentów z podobną sytuacją, obu napromieniałem, bo mieli po kilka węzełków dodatnich niestety - wtedy są wskazania do pooperacyjnej radiochemioterapii.

A tak zupełnie na dobranoc:
Po operacji oszczędzającej raka piersi leczymy kobiety napromienianiem, żeby zmniejszyć ryzyko wznowy miejscowej, do której bez napromieniania doszłoby u około 20%. Zmniejszamy to ryzyko do 7-8%.
Leczymy 1000 kobiet, 800 niepotrzebnie, a z pozostałych 200 około 80 nieskutecznie.

Oczywiście, że wzrasta, tylko jest co najmniej jedno ALE.
Istnieją kategorie dowodów, będących podstawą podejmowania decyzji. Najsilniejsze są dane z randomizowanych, dobrze zaplanowanych badań klinicznych. Ale nierzadko wyniki badań w tym samym temacie są sprzeczne. Wtedy pomocne są metaanalizy badań, czyli kompilacja kilku-kilkunastu badań. Uzgodnienia ekspertów są niską kategorią.
Najładniej opracowane są wytyczne NCCN, bo tam od razu wiadomo, jaka jest kategoria dowodów (silne, słabe). PUO jest napisana tekstem, a nie algorytmami - ja wolę NCCN.

Poza tym, tak mi się teraz nasunęło - trzeba odróżnić istotę słowa GUIDELINES (wytyczne) od STANDARD.
Jeśli się zrobi coś niezgodnie z wytycznymi, które nie są standardem, bo jest zbyt mało klinicznych dowodów z RCT (kontrolowane badanie kliniczne), to jeszcze nie znaczy, że zrobiło się źle. Z kolei przy postąpieniu niezgodnie ze standardem trzeba by się nieźle nagimnastykować, żeby udowodnić swoją rację.
Ale to takie dywagacje...

Tak - "may be considered", to kluczowe w tym przypadku wyrażenie. Nic nie ma o timingu (sekwencji czasowej) diagnostyki węzłów.

Poza tym, to nie jest EBM, tylko opinia eksperta/panelu ekspertów, co ma małą moc w formułowaniu zaleceń.

Wytyczne dają duże pole manewru chirurgom w wykonywaniu stagingu wezłowego i tak naprawdę jeśli się dobrze przyjrzeć algorytmom NCCN, to nie są one jednoznaczne w tym przypadku.
Mógłbym poszukać nawet na linkowanym przez Ciebie medscape.com artykułów, które potwierdziłyby, że dopuszczalne są różne opcje, tylko po co?

http://www.nccn.org/profe.../PDF/breast.pdf

Staging węzłowy można zrobić po tumorektomii, która wykazała raka inwazyjnego. W przypadku DCIS nie ma potrzeby wykonania SNB.

W pierwszej kolejności operacja odbarczająca, o ile jest możliwa.

Jeśli radioterapia, to można powtórzyć dawkę albo podać nieco mniejszą (4-6 Gy), ale nie spodziewałbym się wielkiego efektu, skoro po 8 Gy nie przestaje boleć i jest progresja niedowładu.

Radiochirurgia ma sens wtedy, gdy nawrót/przerzut nowotworu znajduje się w regionie już wcześniej napromienianym wysoka dawką (np. nawrót nowotworu szyjki macicy w okolicy przedkrzyżowej po przebytej radiochemioterapii miednicy).

W Twojej sytuacji radioterapia paliatywna nie stanowi zagrożenia dla rdzenia kręgowego - to narząd, którego uszkodzenia radioterapeuci boją się najbardziej (bo na tym poziomie już go nie ma) ani dla innych zdrowych tkanek, dlatego radiochirurgiczne metody, o których nadmienił Kangur, nie dadzą w Twoim przypadku więcej korzyści, niż "zwykła paliatywna" radioterapia.

Kto powiedział, że to przetoka? Widział to lekarz? Może to tylko owrzodzenie śluzówki?