[Reszka.78]

Armando, tak straszliwie mi przykro. Normalnie łzy w oczach od razu.

[soja]

Armando, przykro mi . Niech twój tatuś odpoczywa (*).

[Anelia]

Armando bardzo mi przykro

[hany]

Trzymaj sie Armando

[balagan]

[violinista]

Łączę się z Tobą w bólu. Najważniejsze, że Tata już nie cierpi... mnie tylko ta myśl trzyma przy zdrowych zmysłach. Pisz jeśli można Wam jakoś pomóc. Ściskam

[Armando123]

Dziękuję wszystkim za wyrazy współczucia.

Ostatnia faza choroby była błyskawiczna. Wątroba była cała zajęta masywnymi przerzutami zlewającymi się ze sobą. Uciskały one na drogi żółciowe w wątrobie i żółć nie miała jak spływać. Niewydolność wątroby narastała galopująco.

Billirubina na koniec przekroczyła ponad 30krotnie normę.

Wczoraj o 9 rano mama dostała informację, że stan się pogorszył. Tata zapadł w śpiączkę.

Zmarł około południa.

Pozostała wielka pustka i ból

Z drugiej strony dobrze , że już nie cierpi. Nie mogłem na to patrzeć, serce mi pękało

Wasze wsparcie jest dla mnie bardzo ważne, wielu z Was doskonale wie jaki to ból stracić kogoś bliskiego.

[michangela]

Witam
Wyrazy współczucia dla Ciebie i Twojej rodziny....
Przejmującą historię choroby Twojego Taty przeczytałam jako pierwszą na forum, jestem tutaj zupełnie "nowa". Jestem na samym początku drogi, którą Ty i Twój Tata zakończyliście. Nie mam pojęcia jak dam radę to przejść. Skąd czerpać siły...

[kozi86]

Bardzo mi przykro.

[Małgosia81]

Armando, dopiero co zajrzałam a tu taka straszna wiadomość... . Przykro mi, ale jak to ktoś napisał tatuś już nie cierpi.... Przyjmij moje kondolencje...

[Armando123]

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za wsparcie.

Pogrzeb we wtorek o 13. Ciągle wydaje mi się, że to jakiś zły sen, wkrótce się z Niego obudzę i wszystko będzie po staremu.

Jednak rzeczywistość jest zupełnie inna: smutna, przygnębiająca i wypełniona bólem.

Z jednej strony zdawałem soby sprawę od jakiegoś czasu, że nie zostało za wiele czasu, ale trudno pogodzić się ze śmiercią bliskiej osoby

[Reszka.78]

Armando, pogodzenie się z odejściem bliskiej osoby, zwłaszcza rodzica, nigdy nie jest łatwe i trwa latami. Czas jest najlepszym lekarstwem, choć nic, ani nikt nie zapełni pustki jaka powstała, po prostu kiedyś przestanie tak bardzo boleć.
Nie umiem nawet sobie wyobrazić co teraz przeżywasz. Pamiętaj tylko, że nie jesteś sam, a Tatuś, chociaż nie ma go przy Tobie fizycznie, zawsze będzie obecny w Twoim sercu i wspomnieniach. Tego nikt Ci nigdy nie odbierze. Może za jakiś czas, spróbuj zrobić coś, o czym marzył Tatuś, dla Niego i dla siebie.

Pozdrawiam Cię i ściskam mocno.

[Armando123]

Już po pogrzebie. Jakoś to przetrzymałem , chociaż nie było łatwo.

Mama taty niestety nie mogła przyjechać ze względy na ciężki przypadek choroby lokomocyjnej. Dziadek przyjechał ( mimo przebytych 3 wylewów i groźnego wypadku komunikacyjnego).

Chować rodzica jest ciężko, ale jeszcze ciężej chyba chować własne dziecko. Dziadek był rozklejony całkowicie. Strasznie to przeżywał.

Babcia podobno próbowała popełnić samobójstwo , na szczęście udało się ją uratować. Została w domu z dwoma bliskimi znajomymi. Nie mogła niestety dojechać.

Mimo, że wszyscy wiedzieli w jakim kierunku to zmierza to bardzo ciężko się tym pogodzić...

A ja się zastanawiam skąd się to wzięło i nie znajduje odpowiedzi?!

Zarówno rodzice taty, jak i ich rodzeństwo ciągle żyje. Wszyscy są obecnie w wieku 80+.

Tata zmarł w wieku 53 lat.

[asia77]

Armando123, Wiem jak Tobie ciężko .Mój tato miał 58 lat a mama mojego Tatusia czyli moja babci ma 85 lat pochowała już swoje 3 dziecko ,męża wnuka ,synową itp itd .U mnie za kilka dni minie 3 miesiąc i teraz jest gorzej niż na początku żałoby.Trzymaj się

[krado]

Armando - wyrazy współczucia , rozumiem cię doskonale - miesiąc temu mój tata przegrał walkę , do tej pory nie mogę się z tego otrząsnąć
musisz mieć teraz dużo siły ....