[ladyagila93]

Dziękuję za wsparcie na tym forum. Myślę że będę się tutaj jeszcze się udzielać, wspierać innych.

[marysia5]

ladyagila93 -przyjmij serdeczne współczucie, niech Cię pocieszy i ukoi Twój ból świadomość, że skończyło się Taty cierpienie. Jesteś wspaniałą córką, chociaż tak wcześnie straciłaś Mamę.
Mocno Cię przytulam, niech nie braknie Ci siły.
dla Taty

[bogdusia]

Wspaniała, odważna,dzielna, dziewczyno zrobiłaś wszystko co można było w tej sytuacji zrobić.
Do końca walczyłaś o tatę -jak lwica.
On już nie cierpi, a Ty masz teraz własnego Anioła Stróża, który zawsze będzie przy Tobie.

[ladyagila93]

Jak sobie radziliscie z pustka po stracie najblizszych? Smutno i pusto w pustym domu: (

[Spinqa84]

Najlepiej sobie "nie radzić"
Popłacz, posmuć się, przepuść to przez siebie.
Trudno tą pustkę oswoić, przywyknąć do niej, ale z czasem człowiek uczy się z nią żyć, a ból w końcu mija. Mnie to zajęło 1,5 roku.
Ty też daj sobie dużo czasu.
Bardzo mocno Ci kibicuję

[Ola Olka]

ladyagila93 napisał/a:

Jak sobie radziliscie z pustka po stracie najblizszych? Smutno i pusto w pustym domu: (

Płacz jak masz ochotę płakać, rozmyślaj jak tego potrzebujesz - natomiast nie zamykaj się z bólem tylko w czterech ścianach. Wyjdź do ludzi, porozmawiaj z kimś bliskim - rodziną, przyjaciółką. Z kimś kto niekoniecznie cię pocieszy bo tu trudno kogoś pocieszać, ale cię po prostu wysłucha.
Jeżeli poczujesz potrzebą profesjonalnej pomocy poszukaj psychologa.

ladyagila93 każdy ma swoją drogę przez żałobę.
Pozdrawiam serdecznie. Usciski.

[Marcin J]

Roznie ludzie przechodza droge zaloby po stracie bliskiej osoby.

Ja mojego Tescia znalem "tylko" 17 lat a odczowalem straszny jego brak, zreszta do tej pory mi go brakuje choc minelo 10 miesiecy.

Trudno dawac jakiekolwiek rady, ja sobie tlumaczylem to tym ze Bog nie potrzebuje tam tylko "zlych i nieuczynnych" ludzi, dobrzy tez tam sa potrzebni, taka byla wola Boska.

Mysle ze najwazniejsze to wlasnie poukladac to sobie w glowie, a kiedys znow sie spotkamy i zasiadziemy przy jednym stole.

Co do wygadania, to moja zona miala potrzebe pojscia do psychologa, ja natomiast chodze sobie na jego grob i siedze np. pol godziny prowadzac monolog, mimo ze wierze ze on wszystko widzi, opowiadam mu co sie dzieje, i po kazdym takim "spotkaniu i rozmowie" jest mi duzo lzej. Czesto tez zakreci sie lezka w oku podczas takiej rozmowy, najzwyczajniej szkoda ze on wielu rzeczy nie dozyl.

Ale "Bog tak chcial".

Z czasem bedzie lzej, natomiast my bliscy chyba nigdy tak do konca sie nie pogodzimy z faktem ze najblizsza osoba musial tak szybko odejsc.

Zostals sama, ale masz zapewne przyjaciol, staraj sie wychodzic z tego "pustego domu" bo to wlasnie ten "pusty dom" przypomina ze Taty juz nie ma.

Pozdrawiam Serdecznie i zycze duzo sily.

[JustynaS1975]

Przyjmij wyrazy współczucia