[JustynaS1975]

Też mam Reszko podobne spostrzeżenie. Dopóki nie zachoruje ktoś znany, ktoś z celebrytów, to o tym się nie mówi, bądź mówi się mało, w ogóle temat jest małosłyszalny. Albo gdy zachoruje koleżanka lub kolega, znajoma, ktoś z rodziny jakiegoś Pana Redaktora, czy Pani Redaktor zaczyna być głośno o takiej a takiej chorobie.
Tak samo z białaczką i dawstwem szpiku. Dopóki Nergal nie zachorował, to mówiono trochę o dawstwie szpiku, ale tak ledwo ledwo. Wcześniej jeszcze było przy okazji, gdy przeszczep miała Agata Mróz.
Może to po ludzku przyjeżać, że człowieka szarego się nie zauważa.
Ale przynajmniej głośno jest o problemie.

[Reszka.78]

Dokładnie! Podejrzewam, że gdyby nie choroby celebrytów to nadal wiele chorób, byłoby tematem tabu, a profilaktyka czymś kompletnie nieznanym.
Owszem profilaktyka nadal jest w powijakach, bo się trzeba lekarza nabłagać by dał skierowania na jakieś ponadpodstawowe badania, czy do specjalistów - bo większość lekarzy uważa to, za niepotrzebne, ale przynajmniej coś się ruszyło.
Gdyby nie choroba jakiejś gwiazdki, to nie byłoby różowych, czerwonych wstążeczek i nie mówiłoby się o tym.

Pozdrawiam

[Reszka.78]

Ugh, odświeżam wątek i prawdopodobnie wywołam burzę w szklance wody, ale trudno.

Pierwszy raz zastanawiam się nad tym, czy włączanie osób sławnych w walkę z chorobą ma sens. Do refleksji, skłonił mnie film o Agacie Mróz, który właśnie trafia do kin. Czytając komentarze o nim, jak i samej Agacie, poznać można skrajne komentarze i opinie. Jedni robią z niej nieomal świętą, inni po niej jadą.
Osobiście, do decyzji Agaty mam mocno mieszane uczucia. Z jednej strony rozumiem pragnienie dziecka, z drugiej strony wydaje mi się to nieco nieodpowiedzialne, zwłaszcza gdy wie się o chorobie, a mimo to ryzykuje zdrowiem.
Natomiast sam film, uważam za porażkę. Pewnie zostanę za to zjechana, ale trudno. Moim zdaniem sprowadzono życie Agaty Mróz, do tego że była chora, zaszła w ciążę, urodziła i umarła. Tak jakby to był jej jedyny sukces w życiu. W filmie nawet pada zdanie, że dopiero w ciąży czuje się spełniona. Hmmm...
Zmierzam do tego, czy tak naprawdę taki film jest potrzebny. Czy może mieć jakieś plusy? Bo jak dla mnie ma jeden wielki minus - Rodzinę. Nie sądzę by ktokolwiek chciał oglądać i na nowo przeżywać śmierć najbliższej osoby. A przecież film ten wchodzi do kin trzy miesiące po tym, jak na raka zmarł ojciec Agaty.

I stąd te moje przemyślenia. Czy rzeczywiście, epatowanie chorobami znanych ludzi ma aż takie plusy, czy też podobnie jak w każdym innym przypadku, powinno się zachować umiar i akurat film o Agacie Mróz jest takim przesadzeniem?

Pozdrawiam serdecznie

[Bblondi]

Reszka.78 - nie widziałam filmu ale Twoje opinie wydają mi się bardzo rozsądne. Chociaż z drugiej strony ... celebrowanie pamięci - to ważne! - jest taka złota myśl, że tyle z nas ile nas pamiętają.......
Prze­mija­my. Sta­re ustępu­je miej­sca no­wemu, w ten sposób świat po­suwa się nap­rzód. Ale pa­miętaj­my o tych, którzy od­chodzą - ta pa­mięć da­je im nieśmiertelność.


/aga

[Reszka.78]

Bblondi, zgadzam się z tym, ale czy koniecznie należy pamiętać śmierć bliskiej czy lubianej osoby? Nie lepiej pamiętać ją żywą, szczęśliwą, radosną? Przecież i tak i tak, czy chcemy czy nie, my rodzina zmarłych pamiętamy o dniu śmierci, czy chorobie. Czy należy takie przeżycia upamiętniać w filmie? Bo nie chciałabym oglądać na filmie choroby i śmierci mojej Babci, Dziadka czy Cioć, albo Mamy i przeżywać to na nowo.
Czy tak się powinno robić?

Pozdrawiam