[coco]

Witaj mimy36! bardzo miło czyta się Twoje posty-tak pięknie wypowiadasz się o żonie
Co u Was? jak wyniki?
Mi czerniaka z przedramienia wycieli w sierpniu 2012.Clark IV Breslov I. Dziś zrobiłam USG węzłów i okazało się że mam obustronnie na szyi powiększone 22x7mm, w l.dole pachowym 11x5,w prawej okolicy pachwinowej 2 drobne 10x3;3x4 a w lewej 18x4mm. Dr twierdzi, że przemawia to za charakterem pozapalnym, mam iść do onkologa na konsultację. Już się boję znowu to przeżywać na nowo..... Dajcie proszę znać co z Żoną, jak się czuje i co dalej... pozdrawiam gorąco!

[mimy36]

Kochani,
Nie było mnie tu wśród Was od ponad pół roku.
Jak pamiętacie, moja Żona miała przerzuty czerniaka do węzłów chłonnych. Wszystkie węzły pachowe zostały usunięte, badanie histopatologiczne wykazało dwa węzły z meta (na 18 wyciętych).
Kolejne dwa miesiące, moja najpiękniejsza z pacjentek, spędziła na rehabilitacji. Szczerze - przeszła ją znakomicie. Teraz po kilku miesiącach, właściwie sporadycznie zdarzy się, że coś ją tam pobolewa. Bierzemy się wtedy za masaż i po 15 minutach jest cacy.
Od kwietnia 2013 regularnie się badamy. Staramy się żyć normalnie, mamy swoje plany, budujemy mały domek nawet Choć, jak wszyscy tu zebrani wiecie, ciężko pozbyć się siedzącego na ramieniu może nie strachu o przyszłość, bardziej straszka.

Z konkretów:
Wszystkie przeprowadzone dotąd badania USG nie wykazały podejrzanych zmian. W lutym 2014, Żona miała wykonane CT klatki piersiowej (w tym obu dołów pachowych) oraz jamy brzusznej. Badanie wykazało pojedynczą torbiel na wątrobie. W płucach zaś pojedyncze małe zwapnienia, większość w opłucnowej. Wszystko to jednak - nie jest niebezpieczne!
Ogólnie, moja Małżonka czuje się dobrze i codziennie modlę się do Boga, żeby wszystko było ok. Może nie wszyscy to zrozumieją, ale zawsze jak jestem z Żoną w CO w Warszawie, idę do tamtejszej kapliczki i dziękują Bogu za wszystko, co wydarzyło się w ciągu tego roku. W tej kapliczce codziennie prosiłem o zdrowie dla mojej Żony, gdy była w szpitalu... Proszenie opatrzności o opiekę nic nie kosztuje

Podobnie, jak w okresie odkrycia przerzutów, także i teraz spotykamy różnych lekarzy, lepszych i gorszych. Jedno jest tylko pewne i o to do Was wszystkich apeluję!

BADAJCIE SIĘ SAMI! SAMI PROŚCIE O SKIEROWANIA NA BADANIA! MYŚLCIE CZASEM ZA LEKARZY!

Przypominam, że gdyby nie badanie USG piersi, o które poprosiła Żona podczas wizyty u lekarza pierwszego kontaktu, nie dowiedzielibyśmy się o przerzutach czerniaka na węzłach, choć regularnie chodziliśmy na kontrole do Centrum Onkologii.

Wierzę, że wyjdziemy z tego i wszystko, co najgorsze związane z czerniakiem mamy za sobą.

Życzę Wam wszystkim zdrowia, bo nikt, jak Wy, nie wie lepiej, że zdrowie jest jednak najważniejsze. Jak jest zdrowie, wszystko inne jest w zasięgu ręki

Trzymajcie się dzielnie. Myślimy o Was ciepło.

[coco]

Fantastyczna wiadomość. Pozdrawiam Was ściskam

[mimy36]

Haha, dzięki!
A co u Ciebie? Jak Twoje sprawy?

[coco]

priv

[anutka]

Witaj
Przeczytałam Twój cały wątek i po prostu dygoczę cała z nerwów bo też mam powiększony węzeł... Powtórne USG niebawem.

Ja też byłam 6 maja 2013 w CO w W-wie (przesiedziałam pod gabinetem całe 6 godzin) ale niestety nie pamiętam faceta z kaskiem Może się minęliśmy... Bardzo ale to bardzo się cieszę, że u Was wszystko o.k., że Żona taka dzielna

Życzę, żeby dziadostwo już nie wróciło oraz spokoju w sercach.
Pozdrawiam bardzo serdecznie!
A.

[mimy36]

Od września potajemnie wchodzę na forum. Dotąd bałem się pisać, nie chciałem zapeszać, miałem wrażenie, że lepiej o chorobie nie mówić, to i ona o nas pamiętać nie będzie.

Napisałem od września, bo we wrześniu u mojej Żony znaleziono kolejny patologiczny węzeł chłonny, mniej więcej 4 cm poniżej węzłów wyciętych w 2012 r., w opisie badania lekarz napisał wznowa(?). Demony przeszłości wróciły, choć tak naprawdę chyba nigdy nie odeszły.
Dalsza diagnostyka wskazała jednak węzeł odczynowy.
Przeczytałem wątek Obertasa, który rozbił mnie w 1000 kawałków. Wstrząsające.

Postanowiłem jednak napisać do Was wszystkich. Moja Żona, u której w dwa lata po wycięciu ogniska pierwotnego, stwierdzono przerzuty do węzłów chłonnych, DZIŚ JEST ZDROWA. Nie traćcie nadziei, sił do walki, optymizmu. Ja jeszcze nie umiem żyć bez strachu. Zawsze, gdy w naszym życiu dzieje się coś fajnego, jakiś typ siedzący mi na ramieniu szepcze mi do ucha - nie ciesz się tak, bo wszystko jeszcze może się zmienić. Jak cień podąża za nami widmo choroby.

Trzeba walczyć, trzeba dbać o siebie i swoich najbliższych. Ale wiara w to, że będzie dobrze i nadzieja, że tyle jeszcze mamy do zrobienia jest najważniejsza. I miłość - nie zapominajcie o niej. Tego wszystkiego życzę tym, którzy są chorzy, wychodzą lub wyszli z choroby - wiary, nadziei i miłości. Patetycznie, ale prawdziwie.