[JustynaS1975]

„Bywają w życiu chwile, których ból daje się zmierzyć dopiero po jego przeżyciu, i wówczas dziwi nas, iż zdołaliśmy go znieść.” - Maria Kalergis


Ja to zacytowałam (bo przede wszystkim wtedy zdałam sobie z tego sprawę) po 3,5 roku leczenia ostrej białaczki szpikowej (po pół roku od zakończenia leczenia i potwierdzenia, że nie mam kolejnej wznowy).
Teraz nie ma co się za bardzo oglądać w tył, tylko iść do przodu

[Gazda]

Mnie to nachodzą same złote myśli. I powiedzonka równie głębokie. Albo jeszcze głębsze, i to w dosłownym znaczeniu. Funkcjonuje u nas takie powiedzonko: "bokiem .uja, bokiem..." Wypowiadane jest kiedy coś jest bardzo trudnego, i można tego czegoś dokonać jedynie sposobem. A skąd się wzięło to powiedzenie? Otóż lat temu kilka na Złockiem chowano dobrego człowieka. Rodzina zamówiła grobowiec jak się patrzy, porządny, obmurowany. No i ceremonia trwa, ksiądz i przyjaciele żegnają, synowie dźwigają trumnę na pasach, żeby do grobowca opuścić, a tu... uszy od trumny nie składane, grób wąski, trumna nijak się nie chce do grobowca zmieścić. Opodal stał oparty o szpadel grabarz - wykonawca grobu i jego obmurówki. Jak to grabarz - lekko był zawiany, czy też jak mawia Adam Ziemianin - "chodził krokiem z lekka majowym". Patrzył chwilę na próżny wysiłek rodziny, po czym rzucił niedopałek na ziemię, zdusił go gumiakiem i rzekł ze stoickim spokojem: "bokiem .uja, bokiem..."

[agamaz]

ha ha ha całkiem niezłe powiedzenie.

Gazda napisał/a:

"bokiem .uja, bokiem...