[sloneczko11]

[sloneczko11]

Może to niehumanitarne, ze pisze o tym na forum onkologicznym,gdzie chorzy zmagają sie z tak straszną chorobą ,ale nie moge przestac płakac i nie moge sobie poradzić.Wczoraj odeszla moja najukochansza sunieczka Mikusia ,11 lat.Tak bardzo ja kochalismy,byla żywym srebrem.Skoczyla z wysokiego murku i pękl jej kregosłup ,stanelo serduszko.

Zawsze na mnie czekała, merdała ogonkiem ,cieszyla sie kiedy wyszlam ze szpitala,

Mysle,ze bol po stracie kochanego zwierzaczka jest rownie silny jak po stracie przyjaciela -dalszego.
Wiem ,ze moge sobie zaszkodzic w mojej chorobie tą tesknota i smutkiem,zalem ale nie moge sie pozbierać,
Jak sobie pomoc?

[sloneczko11]

Dzis mija 2lata i 7 miesięcy od mojej operacji.Ciągle śledze forum.

Czuje sie dobrze ,robie tylko rtg co pol roku u mojej pulmonolog .
Szpital ,w ktorym bylam operowana po 2 latach pożegnał mnie ,uwazając za wyleczona .

Powinnam cieszyc sie życiem,doceniac kazdy dzien itp.

Tak bylo az do niedawna-pokonalam raka, a teraz musze walczyc z alkoholizmem mojego męża,niepijącego 13lat.

Wiem ,ze to nie to forum,ale moze ktos jest w podobnej sytuacji i bede mogla porozmawiac? Mąz ma 72 lata od 3 lat leczy cukrzyce,a od pol roku sięgnal po 13 latach trzezwosci po piwo.
Zawsze byl to mocny alkohol ,nigdy piwo I coz?stres nerwy strach,juz nie ja jestem najwazniejsza moje zdrowie ,teraz boje sie o męża ,o skutki picia .Jestem cala w niepewnosci ,a wiem ze to moze oslabic moja odpornosc.

Nie wiem ,czy walczyc o męża ,czy zajac sie sobą-wiekszosc mi tak dordza.Ciężko...