Znaleziono 1 wynik

Kochani, jak ja Was dobrze rozumiem:( mój Tatuś odszedł od nas 14 marca.. do dziś pamiętam ostatnie chwile, minuty Jego życia. Chcę wierzyć, że w momencie śmierci nic Go nie bolało, odchodził pogodzony z losem i ze sobą:(
Wielokrotnie zadawalam sobie pytanie, czy aby na pewno zrobiłam wszystko, co można było zrobić, żeby poprawić/przedłużyć Mu życie. Poszukiwanie odpowiedzi na owo pytanie pewnie będzie ze mną do końca moich dni...
jedno wiem na pewno: NIGDY nie pogodzę się z tym , że Tatuś odszedł od nas tak szybko, miał tylko 60 lat, tyle planów i marzeń, których już nigdy nie zrealizuje... w te wakacje chciałam Go zabrać nad morze, pojadę tam bez Niego... wierzę jednak, że dopóki pamięta się o człowieku, dopóty ten człowiek żyje....
i wierzę, że tam gdzie teraz jest , jest zdrowy , nic Mu nie dolega i czeka tam na nas.