Znalezionych wyników: 2

Mark masz rację z tym uwikłaniem :?ale?:

Moja mama jest dzielną, silna psychicznie kobietą. Od 12 lat opiekuje się chorą mamą, a moją babcią, w zeszłym roku zmarł nagle mój wujek, a Jej brat, 2 miesiące później mój tato przegrał walkę z rakiem (chorował 9 miesięcy :cry:

). Mama potrafiła w tym wszystkim odnaleźć siły, ale teraz gdy została babcia serduszko zaczęło pikać, ciśnienie skakać, plecki pobolewają i mimo naszych próśb o zwolnienie tempa nadal doba jest dla niej za krótka. Jedyna pociecha w tym wszystkim, że potrafi się wyłączyć i zająć się tym co lubi, ale cóż skoro robi to wszystko w godzinach nocnych. I kółko sie zamyka :?ale?:

To błędne koło, bo jak twierdzi inaczej nie może :?ale?:

Pozdrawiam, wiki - dzielna

córka dzielnej mamy

Muszę stanąć w obronie domowego hospicjum. 4 miesiące temu odszedł mój tato, tak mi brakuje :-(

Nie wiem jak poradziłybyśmy sobie bez domowego hospicjum :?ale?:

to dzięki tym wspaniałym osobom nie cierpiał, a my czułyśmy, że zawsze możemy naa nich liczyć, bezinteresownie, tak po prostu... Pierwszą osobą, która do nas zadzwoniła po śmierci tatki była nasza lekarka z hospicjum... Czuwała nad nami z daleka... Po śmierci tatki zaproszono nas do siedziby hospicjum i przy kawie toczyliśmy długie rozmowy o naszych wspólnych zmaganiach z chorobą... I chociaż w trakcie choroby buntowałyśmy się na zwiększające się dawki morfiny dzisiaj wiemy, że dzięki temu tatko nie cierpiał. Są też takie hospicja jak nasze krakowskie, "sudolskie"... Dziękuję Bogu, że byliście z nami i bądżcie dla innych...
Pozdrawiam, wiki