Znalezionych wyników: 13

Marzena ma rację. My wszyscy towarzyszyliśmy CI tu na forum, jednocześnie podziwiając to, ile robiliście, by ratować Teścia. Niektórych rzeczy nie da się po prostu przeskoczyć. To okropna choroba wobec której jesteśmy bezradni. I co byśmy nie robili- efekt taki sam. Twój Teść odchodził otoczony miłością i bez bólu. I to jest najważniejsze co mogliście zrobić dla niego. I pewnie teraz patrzy na Was dumny z tego lepszego świata...

Nigdy nie będzie tak, że nie będzie go Wam brakować, z czasem pewnie rana po stracie będzie mniej boleć, ale zawsze zostanie pustka.

Jak się trzymacie?

Będę z Wami duchowo, dołączam modlitwę. Dużo sił życzę.

Tak bardzo mi przykro ::rose::

Modlę się za Was. Kiedyś mądry ksiądz powiedział mi, że człowiek umierający "wraca do domu". Wasz Tata, Teść, Mąż wraca do domu, do lepszego świata, ale tak naprawdę będzie Wam towarzyszył już zawsze.

Dla chorego

Podziwiam Was. Naprawdę. Tata jest otoczony Aniołami. Rozważcie Sakrament Namaszczenia Chorych. Uspokaja i daje ukojenie zarówno duchowego jak i rodziny. Jestem z Wami.

Aż trudno uwierzyć, że nie ma sposobu na zminimalizowanie bólu i obrzmienia prącia. Teść musi się potwornie męczyć. Naciskajcie lekarzy z HD. Smutne to wszystko, ale trzeba mu zapewnić jak najbardziej godne odejście. Wy robicie co możecie, jesteście przy nim, otaczacie miłością, opieką, cierpliwością, ale walka z bólem, to już zadanie fachowców. Marcin, jeśli nie drzwiami, to oknem- przecież wiesz. Dzwoń do lekarza, proś o pomoc.

Trzymajcie się jakoś, życzę dużo siły.

Serce krwawi, tyle dramatów. Łączę się z Wami w bólu. Chorujemy my wszyscy, bo jak tu przestać myśleć o kimś bliskim, kto odchodzi... Jak tu normalnie pracować, planować przyszłość, śmiać się i cieszyć, kiedy nadzieja gaśnie i wszędzie tylko bezradność. Myślę sobie, że Twój Teść czuje Waszą miłość i jest dla niego pociecha, że odchodzi wśród kochających go osób, które są dla niego i dla siebie wzajemnie wsparciem. Nie mam słów pocieszenia, chciałabym napisać, że będzie dobrze, ale musiałby się zdarzyć cud. Tego Wam i sobie życzę. Sprawa spowiedzi i sakramentu namaszczenia niektórym chorym przynosi ogromną ulgę, ale to bardzo osobista rzecz...

Co u Was Marcin? Jak Twój Teść się czuje?

Czasem nie wiem, czy śmiać się, czy płakać, kiedy w mediach "trąbią" o konieczności badań profilaktycznych. A kiedy zachodzi się do lekarza rodzinnego to trzeba kłócić się wręcz o jakieś śmieszne skierowanie na morfologię. Zdjęcie płuc, tomografia, kolonoskopia- jak najbardziej można zrobić nawet "od ręki"- prywatne oczywiście. Mój Tata trafił do lekarza już z krwiopluciem i jemu udało się wyciąć guza. Nie zastosowano natomiast potem żadnej chemioterapii. No i odrósł. Wiem, że lekarze to nie Wszechmocni Bogowie. Ale może gdyby była jakaś konsultacja ... Gdybanie. Żyjemy w kraju z chorą służbą zdrowia.