Znalezionych wyników: 18

Bardzo mi przykro, przytulam. Wiem, co czujesz. Tatuś jest już w Niebie, dumny z Ciebie, wspaniale się nim opiekowałaś.

Napisz Patrycja jak minął Wam dzisiaj dzień. Był lekarz z HD? Tata nadal niespokojny?

Ależ Wam musi być ciężko...

Mój Tata w dniu śmierci był całkowicie przytomny, ale również bardziej pobudzony niż zwykle. On sam dał rady chodzić- przynajmniej tak mu się wydawało. Wstawał do łazienki i na papierosa. Smutne to bardzo, ale trzeba spodziewać się najgorszego.
Przytulamy Cię mocno. Patrycja, Ty wcale nie wyolbrzymiasz i nie przesadzasz. Podziwiam siłę i wytrwałość. Idę zaraz na Mszę św. Pomodlę się za Twojego Tatę i za Ciebie także. Jak Mamusia to wszystko znosi?

To chyba jednak nie tak powinno być. Patrycja, ja się na tym nie znam, nie jestem fachowcem, ale z tego co czytam na forum, to jednak lekarze są w stanie opanować i ból, i poczucie niepokoju. Może trzeba podać silniejsze środki uspokajające? No, ale taką decyzję powinien podjąć lekarz. Bardzo mi Ciebie żal. Przytulam najmocniej jak umiem. Tak mi przykro....

Patrycja, dzwoń jeszcze raz do lekarza z HD. Wiem, że to ciężko, ale nie odpuszczaj. Na pewno jest jakieś wyjście z sytuacji. Zastrzyki byłyby najlepszym rozwiązaniem.

Napisz Patrycja jak się trzymasz w tych trudnych dla Ciebie chwilach?

Jesteśmy z Tobą Patrycja. Dasz radę. Jesteś dzielna i silniejsza niż myślisz.

Patrycja. Ja z doświadczenia wiem, że pielęgniarka, która jest pewnie częściej u Taty niż lekarz, wie co mówi. Jak powiedziała, że to jest już ta chwila, to trzeba się na nią przygotować. W przypadku mojego Taty lekarz dzień przed śmiercią powiedział, że to raczej sprawa psychiki niż nowotworu, a pielęgniarka z HD poradziła mi dokładnie to samo co Tobie- poproszeni księdza i przygotowanie się na odejście Taty.

Patrycja, opiekujesz się Rodzicami tak jak jesteś w stanie- czyli NAJLEPIEJ. Nie wyrzucaj sobie niczego, masz prawo być zmęczona, zła, sfrustrowana. To normalne. Jesteś przy Tacie w tych trudnych chwilach i tylko to się liczy.

Co u Was Patrycja? Jak Tatuś?

Przytulam Cię mocno Patrycja i otaczam modlitwą Ciebie i Tatę.

Patrycja, co CI napisać, żeby jakoś ulżyć Twojemu bólowi, żeby jakoś zabrać choć odrobinę strachu przed przyszłością??? Jesteś dzielna, walczysz, a przede wszystkim JESTEŚ przy Tacie. Nic więcej się nie liczy. On wie, że ma przy sobie swoją kochaną córeczkę, że jest kochany i nie jest sam.

Co u Was Patrycja? Jak Tata się czuje?