Znalezionych wyników: 26

A ja myślałem, że to tylko mnie się nic nie chce...
Skrobnij coś czasem, co u Was słychać, wiem że jak jest wszystko dobrze, to ciężko jest się zebrać w sobie...
Tylko, że na tym forum dobre wieści są naprawdę potrzebne, w każdej ilości, dlatego nie leń się, czekam... :lol:

Witaj
Jest normalne i naturalne, że podejmując decyzję w czyimś imieniu i w swojej najlepszej wierze w słuszność tej decyzji jesteśmy odpowiedzialni za swoje działania, ale tylko do pewnych granic... nie jesteśmy Evanem Wszechmocnym, aby brać odpowiedzialność za wszystko to, co może się zdarzyć.
Choroba nowotworowa jest tak mało znana, tak mało istnieje sposobów leczenia, tak bardzo jest uzależniona od indywidualnych cech naszych organizmów, że liczenie się z konsekwencjami podjętych działań jest praktycznie niemożliwe, zależy od zbyt wielu czynników, aby można było zająć jednoznaczne stanowisko, tak, że z jednej strony nie dziwię się Twojemu stanowisku, a z drugiej w jakiś sposób ze względu na swoje doświadczenia... jestem trochę sceptyczny do takiej dociekliwości.
Może działa tu zjawisko chowania głowy w piasek...
Może nie chcę czuć się odpowiedzialny za cały świat, może ograniczenie się do chwili bieżącej wydaje się być najlepszym rozwiązaniem...

Dobrze że kontrolujesz Mamusię, że dbasz o Jej samopoczucie i stan fizyczny, raz, że masz na bieżąco wszystkie informacje, to dodatkowo możesz odpowiednio wcześnie reagować w momencie poważniejszych problemów, a nawet drobne zmiany temperatury mogą być wskazówką, to że od operacji minęło już trochę czasu nie znaczy, że organizm już się odbudował w 100%, rehabilitacja musi jeszcze potrwać jakiś czas, cierpliwości...
Pozdrawiam serdecznie

Witaj Beatko.
Cieszę się że wreszcie coś drgnęło w Twoim wątku, cieszę się że Mamusia czuje si dobrze i że rehabilitacja przebiega prawidłowo, to są najważniejsze informacje.
Podziwiam Twój upór w dążeniu do zrozumienia istoty i charakteru nowotworu Twojej Mamusi...
To dobrze że chcesz wiedzieć wszystko na temat, tej odmiany raka... ale niepokoi mnie tendencja do określania rokowań i ewentualnych terminów jakie wchodzą w grę przy poszczególnych opcjach...
Myślę że to nie jest najlepsza droga i sposób myślenia, powoduje on że zamiast cieszyć się z postępów rehabilitacji, dobrego samopoczucia zaczynamy zamykać się w kręgu rozmyślań na temat "co by było gdyby..." To nie jest najlepszy pomysł...
Nie pchaj się w kłopoty na własne życzenie.
Pozdrawiam Mamusię i Ciebie życząc jednocześnie więcej potymizmu :lol:

Beatko.
To co piszesz o charakterze swojej Mamusi powoduje, że doskonale rozumiem skalę problemu, w jaki sposób przekonać ją do walki o samą siebie, w jaki sposób pomóc nie powodując traumatycznych sytuacji, które zniszczą jej psychikę do zera.
Nie jestem specjalistą, nie jestem w stanie określić na ile Mamusia, pod powłoką osoby zupełnie nieprzystosowanej jest tak naprawdę silna i prawie że bezwzględna.
Przytoczona jako przykład B. Niechcic jest dla mnie właśnie taką osobą, jest na pozór słaba i bezbronna... ale pod pozorami kryje się osoba zarówno odporna i silna, wykorzystująca świat do własnych celów.
Mam nadzieję, że Mamusia zmuszona okolicznościami do zastosowania chemioterapii, a takie rozwiązanie prawdopodobnie będzie prędzej czy później brane pod uwagę... okaże się silniejsza, niż wskazywałaby jej dotychczasowa postawa....życie to jednak strasznie silna motywacja, potężna podnieta i potrzeba.
Bęatko nie wiem co dyktuje mi te słowa, intuicja jest raczej domeną kobiet, ale życzę Tobie i Mamusi, aby moja wiara w Was obie miała zastosowanie w życiu.
Ty jesteś mądrą i kochającą Córką, a Mamusia silniejsza niżeli Ty Ją widzisz.
Pozdrawiam serdecznie

JustynaS1975, Podała linki do wątków o których nie miałem pojęcia...Myślę że jeszcze długo będę będę uczyć się tego Forum, zakres poruszanych tematów jest wprost niesamowity, potrzebuję tylko czasu aby poznać go w całości.

nasturcja,
Twoje pytanie jest naprawdę trudne, biorąc pod uwagę charakter Twojej Mamusi, masz zagwozdkę najwyższej próby, nikt nie zna Twojej Mamusi tak jak Ty, więc to Ty musisz odpowiedzieć na wszystkie pytania.
Jest truizm, który mówi że prawda Cię wyzwoli, ale zapomina dodać że może też zabić...
Wierzę w Ciebie Beatko, wierzę też w Twoją Mamusię...
Pozdrawiam serdecznie

Witaj Beatko.
Zawsze miałem ogromny szacunek dla swoich lekarzy i mam nadzieję że to się nie zmieni, ale szanuję też siebie i swoją potrzebę wiedzy o swoim stanie, dlatego w momencie gdy uzbieram ładunek pytań spisuję je na kartce i bez litości notuję każdą odpowiedź mojej Pani doktor, myślę że polubiła ten system, który mnie daje wiedzę i oszczędza jej czas, wywołując przy okazji pewność, że traktuję Ją z szacunkiem i powagą.
Myślę, że improwizowane pytania nie są złe, ale... nasza determinacja i dążenie do uzyskania pełni wiadomości też budzi szacunek dla nas ze strony lekarza.

To co piszecie o swoich pupilach, zwierzęcych przyjaciołach jest jednym z najlepszych obrazów, tego, że zwierzęta są dla nas ludzi nie tylko źródłem pożywienia, zgodnie z tym co Natura dla nas przygotowała, ale źródłem zrozumienia i troski, aby można było uniknąć stresu i bezrozumnego okrucieństwa w stosunku do naszych słabszych sąsiadów w ekosystemie.
To dobrze że są między nami tacy, którzy potrafią kochać i pomagać tym, którzy nie potrafią sami zadbać o siebie, a zwłaszcza, nie potrafią wyartykułować swoich potrzeb i oczekiwań...

Witam serdecznie :flower:

No i pewne tajemnice zostały wyjaśnione...
Beatko Jesteś rewelacyjna, Twoja wiedza i ewidentna sympatia do szczurów, trochę nietypowych pupili jest naprawdę fascynująca, Gratuluję

Cieszy mnie to o piszesz w wątku merytorycznym o swoich wątpliwościach, oraz o tym jak reaguje Twoja Mamusia po operacji.
Myślę że jest lepsza taka opcja, gdzie po wykonaniu operacji dokonuje się dokładne zbadanie zmiany nowotworowej, w tej chwili będzie można w oparciu o pełny materiał dowodowy określić rodzaj chemii, który należy zastosować do określonego rodzaju nowotworu, to naprawdę dobra okoliczność.
Oczywiste jest że wszystkie Twoje działania mają za zadanie ratować życie Twojej Mamusi, nie musisz mieć żadnych wyrzutów, że stosujesz wybiegi aby przekonać Mamusię do określonych zachowań, stawka jest zbyt poważna i ważna, aby zastanawiać się nad dwuznacznością niektórych rozwiązań.
Pozdrawiam serdecznie życząc jednocześnie dobrego tempa w rehabilitacji i dalszym leczniu :flow:

Beatko, wszyscy wysyłamy Twojej Mamusi naszą energię sympatię i wsparcie, wierząc, że dodadzą Jej siły i mocy niezbędnej do przeżycia zabiegu a następnie rehabilitacji...
Liczymy też na relację....

Z menażerią mam nadzieję poradzisz sobie, to trudne zadanie, ale wykonalne.
Sąsiad biedny, bo w tej chwili przebywanie w szpitalu nie należy do najfajniejszych, a jemu kroi się trochę dłuższy pobyt...
A z drugiej strony, to lubię kiedy sytuacja staje się lekko napięta i zmusza mnie do lekkiego nadużycia adrenaliny.
Pozdrawiam serdecznie i życzę naprawdę wszystkiego Naj... :flow:

Beatko, myślę że wszystko wskazuje że nie taki diabeł straszny jak go malują...Cieszę się że lekarze, Mamusia i życie zaczynają docierać się i podejmować najlepsze rozwiązania...
Choroba, która nas dotyka nie pozostawia zbyt wielkiego marginesu na zastanawianie się analizowanie wszelkich za i przeciw.
Tu niestety determinacja i zdecydowanie mają kardynalne znaczenie, dlatego naprawdę cieszę się, że istnieje realna szansa pokazania gestu naszego przyjaciela Gazdy naszemu wspólnemu wrogowi (Gazda wzorując się na geście Kozakiewicza powiedział: A takiego... i realizuje wszystkie możliwe scenariusze, że wychodzi...O Taki)

Beatko, nie wybiegaj zbyt daleko w przyszłość, koncentruj się na dniu dzisiejszym i jego problemach, wiem, że Mamusia nie należy do najłatwiejszych... ale wiem że dasz sobie radę i Ona razem z Tobą...

Metodą A. Poniedzielskiego powiem, że kobiety od mężczyzn różnią się ...Bardziej, dlatego nie będę komentował tego uporu... znam, podziwiam i za Chiny nie jestem w stanie zrozumieć... różnimy się bardziej.

Cieszę się że wyniki PET są na tyle rozsądne, że dają jakiś margines czasu, tylko że dla raka, "to" pojęcie jest naprawdę względne, potrafi w pewnym momencie nic nie robić... po to aby za moment nadrobić lata stagnacji.

Beatko wierzę w Ciebie a zwłaszcza Mamusię, ze dojdzie do wniosku że dosyć już kokieterii... trzeba wziąć się za swoje interesy....
Pozdrawiam serdecznie 8-)

Witam serdecznie :flower:

Dziś mam dobry dzień dla swojego lapka, jakoś chodzi i nie przycina się na dłużej niżeli 3 minuty, da się żyć :mrgreen:

Beatko wiesz doskonale, że nastroje przypominają morskie fale, nie będę pisać jak to widzę, ale jest w tym porównaniu coś z prawdy.
Ta zmienność nastrojów powoduje, że jesteśmy ludźmi a nie robotami...
Dlatego ja bardzo wierzę w Twoją Mamusię i w Ciebie, wierzę, że bez względu na wynik PET będzie w stanie podjąć walkę o siebie...
Nawet nie wyobrażasz sobie jak bardzo gorąco tego życzę :flow: