Znaleziono 1 wynik

Witaj 1K8.Wiem doskonale co czujesz...moj tatus zmarl w marcu.Mimo,ze juz troche czasu minelo ja nadal nie moge sie pogodzic z jego smiercia.Kazda noc placze w poduszke..duzo mysle i przypominam sobie tatusia.Tego nie da sie opisac ..przez to trzeba przejsc zeby wiedziec jak my sie czujemy.Cala choroba taty byla dla mnie szokiem.Najpierw diagnoza-guz pluca bardzo duzy bez mozliwosci operowania.Pozniej przezuty na watrobe(to najbardziej tate bolalo)kosci.W styczniu dowiedzielismy sie ze tatus ma guzy w mozgu(dostal napadu padaczkowego i tak to wykryli)Bylismy pelni nadzieji ,ze po naswietlaniach na glowe bedzie troszke lepiej.Jednak bylo inaczej...po drugim naswietlaniu tatus stracil pamiec....i mowil dziwne rzeczy.To juz nie byl ten sam tatus.To co ja przezylam przez ten czas nie zapomne do konca zycia.Dla mnie najgorsze bylo to ,co ta choroba zrobila z moim tatusiem.Zawsze byl silny i nas wspieral..kierowal nami przez cale zycie.Przy tej chorobie sie zalamal.Trzeba walczyc ,trzeba sie cieszyc kazdym dniem...kochac bardzo mocno ..tulic z calych sil..trzymac za reke i usmiechac sie bardzo mocno mimo ze nikomu nie jest wesolo.Jesli chcesz wsparcia mozesz na mnie liczyc.Pamietaj jednak-bedzie ciezko-jednak ty musisz byc silna jak nigdy dotad.