Znalezionych wyników: 9

Dawidx,

Przecież napisałam, że nie namawiam na HS tylko sugeruje, że lepiej pacjenta unormować jeśli ma się Go cały czas pod obserwacją a nie tylko doraźnie, napisałam wydaje mi się wyraźnie.
Oczywiście, że co zrobi Bonaj to Jego sprawa, zresztą radzi sobie wyśmienicie i dba o mamę przecudownie.
Zarówno jedną działalność lekarzy jak i drugą (czyli HD i HS) znam z doświadczenia i wiem na czym polega Ich pomoc.

Jeszcze raz dla jasności sytuacji powtarzam, to decyzja Bonaja co zrobi, jaka jest wola Jego i Jego mamy, nam nic do tego, my możemy tylko podpowiadać, co my przeszliśmy z naszymi chorymi.

PozdrawiamDawidx,

Bonaj,
Każdej mamie życzę tak zorganizowanego syna, które daje tyle dobra, troski i opieki.

Trzymaj się dzielny chłopaku.

Brak przerzutów do mózgu i takie zachowanie mamy jest zastanawiające. Albo mama ma jakąś ukrytą chorobę psychiczną, albo przez lata brała mnóstwo leków i one spowodowały takie reakcje. Nie wiem może choroba tak z Nią postępuje, ale miałam w rodzinie kilka osób z chorobą nowotworową z przerzutami do głowy i bez przerzutów i żadna tak się nie zachowywała, było różnie ale u Twojej mamy to jakaś psychoza.
O warunkach w szpitalach psychiatrycznych już wiele mówiono i pisano i wiele historii jest jak z horroru. Myślę, że jak będziesz osobą, która pokazuje, że los mamy nie jest Ci obojętny to zajmą się mamą odpowiednio, pewnie mocno otępią ale to chyba teraz lepsze niż mamy cierpienie i Twoje jednocześnie.
Nie dasz sobie rady sam, hospicjum stacjonarne to u Was raczej mus.

Bonaj trzymaj się chłopaku, strasznie mi przykro, że musisz przez to wszystko przechodzić, ale wierzę w to, że dobro kiedyś powraca a robisz dla mamy dużo dobra pomimo swoich złych doświadczeń.

Basia2000,

I masz rację Basiu2000, mogą powiedzieć, że nie da się nic już zrobić, że teraz tylko hospicjum.
Bonaj, ja wiem, że na pewnym etapie choroby nie robimy wyników z ciekawości. Mama jest jednak w szpitalu i starałabym się na Twoim miejscu, żeby jednak TK głowy mamie zrobić. Może wtedy dobraliby mamie odpowiednie leczenie. Takie zachowanie mamy nie tylko będzie w szpitalu ale i po powrocie do domu, ciężko będzie to wszystko ogarnąć, będzie umęczona mama, będzie niebezpieczna dla Ciebie ale i dla siebie, nie daj się zbyć, wykorzystaj ten czas szpitalny, żeby mamę jakoś okiełznali lekowo.

[ Dodano: 2015-10-13, 22:28 ]
Dawidx, można kochać kogoś bardzo ale w niektórych sytuacjach śmierć jest wybawieniem, bo cierpi chory i cierpi cała rodzina. Poza tym nie każdy ma na tyle silną psychikę, żeby opiekować się bardzo chorą osobą, patrzeć jak cierpi, patrzeć na odchodzenie i to też trzeba zrozumieć.

pozdrawiam

Bonaj,

Przeczytałam Wasze wpisy, pw Bonaja, i historię Basi2000, i jest mi strasznie przykro, że ludzie przechodzą takie traumy. Nie jestem DDA więc nigdy czegoś takiego nie przeżyłam i jest to dla mnie straszne jak człowiek (matka, rodzice) mogą dzieciom zgotować takie piekło na ziemi, dziecko to największy skarb dla rodzica ale jak widać nie dla każdego. Jestem osobą wrażliwą na krzywdę innych i zawsze myślałam sobie, że nawet najgorszym rodzicom należy pomagać. Ludzie się bardzo skłonni do osądów innych, rzucania kamieniami ale nie mają prawa tego robić bo nikt nie jest w stanie powiedzieć jak postąpi, co zrobi w danej sytuacji jeśli sam się w takowej nie znalazł. I ja też absolutnie nie mam prawa tego oceniać ale to co napisała Bonajowi na pw jakaś osoba uważam za bardzo mądrą wypowiedź i rady. Współczuję Twojej mamie choroby, bo nikt nie ma prawa cierpieć ale każde zdanie słowo anonimowej osoby jest bardzo mądre. Nie możecie dać się stłamsić i wykorzystywać przez innych, być traktowani przedmiotowo. Macie swoje rodziny, swoje życie które będzie się toczyło dalej i trzeba o to zadbać.
Dobrze napisała Basia

I tak to w tej chorobie jest. Jednego dnia wyniki tragiczne za parę dni wszystko idzie w górę. Nigdy nie wiadomo do końca co się stanie następnego dnia. Trzeba mieć w tej chorobie dużo siły, jakąś wiarę, nadzieję i dużo cierpliwości. Dziś jest dobrze i z tego należy się cieszyć i czerpać siłę do dalszej walki.

Trzymaj się.

Bonaj,

Musisz się nastawić psychicznie, że będą góry i doliny, raz pięknie i prawie normalnie a za chwilę tragedia, smutek i bezradność. W naszych sytuacjach uczymy się cieszyć chwilą. Wczoraj był piękny dzień, nie wiemy jak będzie wyglądał kolejny. Wczoraj się cieszyłeś, sprawiłeś radość mamie, sobie dziś jesteś w dole bo mama ma gorszy dzień. Trzeba to sobie w głowie jakoś poukładać, że tak niestety będzie, dla Twojego dobra, dla Twojej psychiki.
Jeśli morfologia mamy jest słaba trzeba się liczyć z tym, że chemia może zostać przesunięta, to normalne.

Trzymaj się dzielnie, choć wiem jakie to trudne, gorąco pozdrawiam.