Znalezionych wyników: 22

Jest ciężko. nie mówię już nikomu o moich uczuciach i tej tęsknocie. Nie chcę nikogo zanudzać.

W ciągu 3 lat straciłam 4 bliskie osoby,

Najbardziej brakuje mi rodziców zwłaszcza Mamy. Ona była częścią mojego życia. Częscią mnie. Była obecna w każdym moim dniu. W czerwcu miną już dwa lata jak nagle zmarła.
A ja wciąż Ją wszędzie widzę, u mnie w domu , na ulicy , u mnie w pracy . Wciąż widzę Jej kochaną twarz i ten uśmiech choć było ciężko. W sklepie są Jej krzyżówki , których już nie kupuje.

Bardzo , bardzo za nią tęsknię . Łzy same płyną gdy o Niej myślę.

Moja najmilsza Mamo . Tesknię za Tobą

Chyba nigdy się nie pogodzę z tym, że nie ma Taty ani Mamy.
Chwilami mnie dopada taka tęsknota , że aż dech zatyka.

Tak bardzo chciałabym porozmawiać z Mamą , posmiać się razem, posmarować Jej bolące plecy. Wypić kawę i żeby mnie wysłuchała . Chłonąć spokój i siłę Taty.

Tęsknię i nie mogę opanować łez.

Jak strasznie smutno i pusto bez Nich.

juz rok mija od smierci Mamy dwa i pół od smierci Taty a ja tak za nimi tęsknię.
Dzień w dzień myslę i wspominam.
Czasem udaję ,że to nieprawda. Tak mi brakuje codziennych rozmów z Mamą, niedziele są puste , mogę jechać tylko na cmentarz .

Czy to zawsze musi być takie trudne ?
Jak mi smutno strasznie .

A mnie tak mąż nazwał i zostało.

Tak trudno się pogodzić z tym , że czyjes życie sie skończyło.
Wciąż myslę i czekam , a to przecież już nigdy nie będzie tak samo.
Tęsknię , tęsknię i jeszcze raz ... tęsknię.

Mamus moja kochana , tak bardzo mi Jej brak.

Jutro pogrzeb Tesciowej.

Mam już tego dosć.

:-(

Dzisiaj minęło 5 miesięcy od smierci Mamy. Już? Dopiero?

A ja wciąż nie wierzę, stało sie tak nagle. Czekam na telefon ? Chcę rozmawiać, usłyszec w słuchawce Jej słowa " stęskniłam się już za tobą" .Jechać i wypić razem kawę .

Ale to niemożliwe . Czas nie wróci. TĘSKNIĘ BARDZO .

Myslę też o Tacie, odszedł dwa lata temu. Najbardziej się boję , że zapomnę brzmienia Jego głosu. I tak myslę, że gdyby On żył to i Mama by jeszcze była z nami .

U tu jest własnie miejsce , gdzie mogę to napisać , bo wiem, że inni też tak czują i mnie zrozumieją.
Przecież nie będę o tym bez przerwy mężowi, dzieciom, koleżance w pracy.
Oni nie chcą żyć moim smutkiem , a ja nie chcę ich tym obciążać.

Dziękuję za temat " Żałoba".

Pozdrawiam wszystkich smutnych. Musimy sami sobie z tym poradzić.

Najtrudniej jest uwierzyć, że stało się to nieodwracalne. .Że już nigdy nie zobaczymy, nie usłyszymy tego głosu, nie porozmawiamy.
Ja w tamtym tygodniu chyba udawałam ,że to nieprawda. Czekałam na telefon, ja chciałam zadzwonić. Poopowiadać z Mamą. Mówiłam do Niej.

W piątek byłam na mszy za Mamę i zobaczyłam , żę Jej nie ma obok mnie.
A przecież zawsze byłyśmy tam razem.

I coś pękło , popłakałam się strasznie. Chciałam wybiec stamtąd i iść do Niej na cmentarz.

A MAMY nie ma i nie będzie.Poszła do Taty, tak bardzo za nim tęskniła.
Dlaczego tak szybko. Mimo wszystko .

I to jest trudne do ogarnięcia. :cry:

Niedziela

Pusty smutny dzień.

Jestem dzisiaj sama w domu.

Zawsze w niedzielę jechałam do Rodziców, potem tylko do Mamy i z nią do Taty na cmentarz.

Ciężko.

Jak trudno się z tym pogodzić?

Dlaczego nas się nie uczy , że śmierć to część życia.

Nagle mnie naszła taka myśl, że przecież nie zobaczę już Mamy .
Jak w to uwierzyć ?

:cry:

Śnił mi się dzień , w którym zmarła moja Mama. Wiedziałam że będzie umierać i chciałam zadzwonić po pogotowie. i nie mogłam znaleźć numeru ani się polączyć. W końcu Mama powiedziała do mnie , że chyba umiera i zmarła w moich ramionach. To był straszny sen. Ja do dzisiaj nie wiem co się stało. Czy to był zawał serca, czy coś innego. Nie wiem czy była świadoma, czy zmarła na śnie. Strasznie mnie to męczy .

Bardzo tęsknię . A łzy same płyną.

Moja kochana Mama tak robiła , gdy Tata zmarł : odganiała myśli o nim. Ale czasem Ją dopadało, i było ciężko.

Ja nie potrafię nie myśleć .

Gdzieś po póltora roku w pewien dzień po południu uświadomiłam sobie , że nie myślałam o Tacie.

A od śmierci Mamy dopiero trzy miesiące. To jest faza kiedy muszę stwierdzić , że to jednak prawda i Mamy już nie zobaczę. Skończyła się pewna epoka w moim życiu. Nie mam już rodziców . Wszystko co chciałam jeszcze dla mojej Mamy zrobić jest nierealne .

Bardzo za Nią tęsknię . Była mi bardzo potrzebna !

Kolejna pusta niedziela. Bez odwiedzin u Mamy . Nie z Nią na cmentarz do Taty .... ale do Mamy i Taty na cmentarz.

I wciąz sobie powtarzać ŻE TO PRAWDA - MAMUNIA KOCHANA NIE ŻYJE !!!!!!!!!!!

Jest mi źle i tęsknię .

;( Smutno.