Znalezionych wyników: 2

Dziękuję za odpowiedzi.
Muszę dodać, że oczywiście nie miałam na myśli, żeby mu mówić całą prawdę, bo wiadomo, że jest na to za mały, a to zbyt jest straszne. Chodziło mi raczej o to, żeby miał świadomość, że coś tam jest nie tak jak być powinno. I że trzeba się starać, żeby to naprawić.
Ale być może macie rację.
Dziękuję i pozdrawiam.

Witam serdecznie.
Właśnie szukam odpowiedzi na nurtujące mnie pytanie i mam nadzieję, że może mi tutaj ktoś pomóc.
Mam nadzieje, ze pisze w odpowiednim wątku.
Moja kuzynka ma syna chorego na raka. Pierwszy raz zdiagnozowano u niego guza mózgu, kiedy miał 2 latka- czyli 3 lata temu. byla operacja, rok chemii. I spokoj. Kontrolne badania. Niestety, guz rosnie i znów musi zostać wycięty - przynajmniej w jakimś stopniu, później znowu chemia.
ja mieszkam zagranicą więc jestem daleko i dużo mnie omija.
Co mnie dziś zszokowało, dowiedziałam, się, że chłopiec w ogóle nie jest świadomy, że jest chory- a bo to trudne, jak mu to wytlumaczyć, będzie cierpiał jeszcze bardziej itd.itp...
Ja myślę, że to źle. Z mojego punktu widzenia wyzdrowienie w dużej mierze zależy od samego chorego, od tego jak chce, jak wierzy, jak walczy z chorobą.
W momencie kiedy on nie wie- nie walczy. Jest oddany tylko w ręce lekarzy i medycyny.
Ale może się mylę?
Co myślicie o tym?
Będę bardzo bardzo wzdięczna za Wasze zdania.
Pozdrawiam Serdecznie i z góry dziękuję.