Znaleziono 1 wynik

Miedzy pierwszą a ostateczną diagnozą taty miałem dziwaczny sen. Szliśmy gdzieś wąską uliczką. Tatę zaatakowało dwóch skośnookich kolesi. Jeden wskoczył mu na plecy dusząc go a drugi uwiesił się na tym pierwszym. Ojciec przewrócił się przygniatając ich obu. Ja tylko podszedłem, klęknąłem na jedno kolano i bez słowa, z chirurgiczną precyzją, wbiłem nóż w tętnicę szyjną jednego, potem drugiego napastnika. Pomogłem tace wyswobodzić się z objęć konających napastników i odeszliśmy. By zgubić ewentualny pościg, przeszliśmy przez jakiś wielki bazar lub halę wystawową. Potem już chyba sam (nie pamiętam już szczegółów snu) jechałem autobusem miejskim, przez teren jednego z warszawskich szpitali w którym kiedyś pracowała moja nieżyjąca mama. Tak jak bym przyjechał tam po pomoc... chyba... ale mimo iż znam ten szpital nie mogłem trafić do wejścia... doprawdy dziwny sen. Do dziś go nie zrozumiałem. I do dziś nikomu o nim nie opowiadałem.