Znalezionych wyników: 9

Magdo, bardzo mi przykro.
Przyjmij wyrazy współczucia.

::rose::

Człowiek chory chyba najlepiej i najbezpieczniej czuje się w domu, we własnym pokoju, własnym łóżku i z bliskimi obok siebie. I pomijając sytuacje,
kiedy pojawia się nagła konieczność natychmiastowej hospitalizacji, w stanach zagrożenia życia, z pomocą hospicjum domowego można z powodzeniem zapewnić choremu fachową opiekę w domu. A nawet lepszą bo najbardziej nawet wykwalifikowany personel najlepszej placówki nie włoży w opiekę nad chorym tyle serca co bliscy.
Wiem bo sama opiekowałam się Mamą korzystając z pomocy hospicjum. I patrząc z dzisiejszej perspektywy oceniam, że wybór był słuszny.
A wcale nie było łatwo, nie. Nasza sytuacja wyglądała niemal identycznie jak u Was, Madziu.
To normalne, że dopada Was zmęczenie, że czasami złościcie się i niecierpliwicie.
Dacie sobie radę. W takich sytuacjach siły przychodzą nie wiadomo skąd ale jednak przychodzą. I tego Wam życzę. Mnóstwa sił.
Pozdrawiam serdecznie.

Dawki dexamethasonu nie można zmniejszać gwałtownie, najczęściej o jedną tabletkę dziennie zmniejsza się dawkowanie.
Madzia70, proszę mnie poprawić, jeżeli się mylę

Mojej Mamie lekarz zalecił co trzeci dzień o jedną tabletkę mniej aż do zupełnego odstawienia ale niestety nastąpiło gwałtowne pogorszenie po odstawieniu leku i wróciliśmy do poprzedniego schematu.
O receptę na leki przeciwbólowe obowiązkowo poproście, Tatę nie ma prawa nic boleć.
Serdecznie pozdrawiam.

Tak, miałam na myśli Ketrel. Dla ścisłości, czy mówimy o tym samym leku (Ty piszesz Ketral), substancja czynna kwetiapina (quetiapinum)?

Ketrel... Mama też miała między innymi ten lek przepisany, na noc.
Czy taka go bierze? Wiem, że się buntuje ale czy ostatecznie udaje się Wam przekonać Tatę?

Nie wiem jaki jest standard takich wizyt, to znaczy czy są reguły jak miałyby one wyglądać ale wierzę, że lekarz wiedział co robi i jeżeli rozmowa częściowo dotyczyła piesków czy filmu w Tv to nieprzypadkowo i na pewno coś miała na celu na przykład zaobserwowanie reakcji Taty na poruszane tematy. Tak myślę.

W przypadku mojej Mamy wyglądało to tak, że najpierw lekarka rozmawiała z Nią na osobności, potem ze wszystkimi domownikami a na koniec z każdym z osobna, jeśli ktoś miał takie życzenie.

[ Dodano: 2012-04-10, 10:49 ]
Przepraszam, miało być oczywiście "czy Tata go bierze?"

Magdo, czy wizyta psychiatry, który miał do Was przyjść doszła do skutku?
I czy od jutra będziecie już mieć pomoc z hospicjum domowego?

Pozdrawiam i przytulam :tull:

Cytat:

Czy ktoś może powiedzieć mi, czy jeżeli uda nam się załatwić to hospicjum domowe to czy psycholodzy/psychiatrzy przychodzą jakoś szybciej w takich wypadkach ( o ile się nie mylę z tym, że w ogóle przychodzą?!).

Tak, przychodzi psycholog, trzeba poprosić o taką wizytę.
Sadzę, że w Waszej sytuacji bardziej odpowiedni byłby psychiatra, Tata potrzebuje włączenia odpowiednich leków, których psycholog nie przepisze.
My dostaliśmy namiary na psychiatrę z doświadczeniem w pomocy pacjentom onkologicznym bo leczenie zaordynowane przez psychoonkologa w szpitalu nie przyniosło efektów. Była to prywatna wizyta, lekarka przyjechała z miasta oddalonego o 70 km, zaleciła inne niż dotychczasowe leki, potem telefonicznie konsultowałam zmiany dawkowania w zależności od samopoczucia Mamy tak by optymalnie Jej pomóc. Po lekach Mama wyciszyła się, uspokoiła, skończyły się ataki paniki, normalnie zasypiała. Co równie ważne, lekarka zaopiekowała się nie tylko Mamą ale też wszystkimi domownikami.
Warto zapytać w hospicjum o polecenie kogoś takiego.

W naszym przypadku było tak, że już w rozmowie telefonicznej z lekarką z hospicjum uzgodniliśmy, że przy Mamie nie padnie słowo "hospicjum" a nasza sugestia spotkała się z całkowitym zrozumieniem i taktem. Mama wiedziała tylko, że jest pod opieką lekarza i pielęgniarek i nic ponadto.
Wizyty podpisywała moja siostra i nie było z tym żadnych problemów. Skierowanie otrzymaliśmy od lekarza POZ.
Pozdrawiam i dużo siły zyczę.