Znalezionych wyników: 3

zamaskowany, ja też prosiłam pielęgniarki i lekarzy by w ostatnich dobach życia mojej mamy zwiększyli dawkę lęków przeciwbólowych. Wiem również że gdybym prosiła Mamę, gdybym nie pozwała jej umrzeć to żyłaby trochę dłużej bo Ona również miała walczący charakter. Wbrew temu co czuło moje serce (bo przecież kocham Mame i chciałam by była z nami nawet parę minut dłużej) mówiłam Jej żeby się nie martwiła i żeby się już nie męczyła, żeby przestała już walczyć o każdy oddech ( w ostatniej dobie Jej życia). Wiem, że Ona "potrzebowała" mojej zgody na śmierć, bo to ja byłam osobą która cały czas o Nią walczyła, która Jej się nie pozwalała poddać. Ale myślę ze zarówno w moim jak i Twoim przypadkiem egoizm ( bo przecież chcieliśmy by nasze Mamy żyły jak najdłużej z nami) przegrał z prawdziwą miłością, która kazała nam "odpuścić" i pozwolić kochanej Osobie odejść. W przypadku mojej Mamy tez praktycznie wszystko posypało się w ciągu ostatniego tygodnia (od dawna nie było kolorowo ale jeszcze tydzień przed śmiercią Mama chodziła, coś tam jadła itp. Moja Mama bardzo nie chciała znaleźć się w hospicjum stacjonarnym (to przerażało Ją najbardziej) i ja "cieszę się" że udało Nam się tego uniknąć, ze nie doszliśmy do tego etapu. Twoja mama jak piszesz nie czuła się psychicznie gotowa na opiekę hospicjum więc dla Niej samej dobrze ze nie musiała dojść do tego etapu.

zamaskowany,
wiem niestety doskonale wiem jak to wygląda...dwa miesiące temu przezywałam dokładnie taką samą sytuacje. Ale może jest tak jak piszemissy, na pewno przydałaby się wizyta domowa bo aktualny stan może być również wynikiem chemii/ lekarstw. Skoro Twoja Mama mogła dostać chemie tzn że jej organizm nie był w aż tak złym stanie, zatem może to jeszcze nie ten czas.

zamaskowany to brzmi bardzo źle. Nie chce Cie straszyć ale w bardzo podobnym stanie była moja mama 2 miesiące temu - zaraz przed Jej odejściem;(. Myślę ze hospicjum domowe to teraz najważniejsza sprawa. My nie mieliśmy takiej opieki (ponieważ w naszym rejonie wcale nie ma takiej opieki!!!) ale mieliśmy duże wsparcie w lekarzach ze szpitala. Musicie być z mamą najczęściej jak to tylko możliwe bo tego czasu może być już bardzo mało.