Znalezionych wyników: 66

Tak trudno w to uwierzyć...
Mariusza udało mi się poznać osobiście,pamiętam pierwsze spotkanie W Centrum onkologii kiedy spojrzeliśmy na siebie i już było wiadomo kto jest kto.Tych spotkań było jeszcze kilka,telefony maile.Rozmawialiśmy nie tylko o chorobie ale o tym wszystkim co przed nami.Pamiętam jak mówił że nie ma czasu chorować bo został tatą,że to jest najważniejsze.Ostatni raz kontaktowaliśmy się w marcu,był pełen nadziei co do dalszego leczenia.
Kolejna osoba która odchodzi za wcześnie,trudno się z tym pogodzić.Wierzę że już teraz nie czujesz bólu,że otoczysz opieką swoja najbliższą rodzinę.
Nie mówię żegnaj tylko do zobaczenia,otaczam modlitwą Ciebie i Twoich najbliższych.

Strasznie mi przykro,dokładnie to samo przechodziłem 29 grudnia kiedy obchodziła moja mama. Będzie ciężko nawet bardzo ale żyj z przeświadczenie że już nie cierpi,że nic nie boli. SłuĹžę wszelką pomocą daj tylko znać. Modlę się za Was

A co z tą terapią w Niemczech? Trzymaj się, ściskam kciuki

Mama jest już bezpieczna.Na pewno już nigdy nie będzie cierpiała.
Jej obecność czuję na każdym kroku.Przygotował nas na swoje odejście,a przynajmniej mnie.Nie chodzę,nie płaczę ja po prostu z Nią rozmawiam.
Kochana Mamusiu dedykuję Ci wiersz
"Matka to dar od Boga, który kocha i kochać nas będzie.
To bezcenny skarb, który strzec trzeba w nocy i we dnie.
Matka to na ranę plaster, kiedy jest nam smutno i źle.
To też czasem ster, który pilnuje byś nie zatopił się.
Matka to wiara w nas, kiedy zwątpienia mam dni.
Matka nam nadzieję da, kiedy straszne mamy sny.
Matkę tylko jedną masz, wiec broń jej i kochaj co sił,
Bo kiedy przyjdą gorsze dni, tylko Ona naprawdę pomoże Ci."
Kocham Cię Mamo,do zobaczenia,bo na pewno się zobaczymy

Żadne słowa nie oddadzą tego kim dla mnie jesteś
Żaden płomień nie strawi mego do Ciebie uczucia
Żaden człowiek nie zrobił dla mnie tyle
ile TY dla mnie zrobiłaś.KOCHAM CIĘ MAMO!

1951-2014 odeszła w ciszy wśród najbliższych.
Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie...

U mamy bez zmian. Raz na jakiś czas podnosi rękę, jesteśmy z siostrą codzienie, karmimy, myjemy, tulimy, rozmawiamy i tak naprawdę nie wiemy czy czuje naszą obecność. Powoli zaczęliśmy przygotowywać nasze dzieci na najgorsze. Mojemu 6 letniemu synkowi tłumaczę że babcia może niedługo spotkać się z dziadkiem. Ja mam plątaninę myśli,to wierzę że jeszcze będzie dobrze a z raz wszystko jest weryfikowane kiedy widzę mamę leżącą w szpitalu. Strach przeplata się z nadzieją bo podobno ona umiera ostatnia.

Stan mamy bez zmian. Lekarze mówią że stan jest poważny głównie przez krwawienie.Serce mam ściśnięte w gardle i chce mi się wyć. Za chwilę wigilia a mnie odechciewa się wszystkiego.Muszę udawać przed synkiem że wszystko będzie dobrze,że cieszę się z okazji świąt ale tak nie jest.Jestem pełen żalu,boję się że ta walka będzie przegrana.
Pragnę z całego serca podziękować wszystkim przyjaciołom z forum.Łamię się z wami opłatkiem życząc zdrowia bo to najcenniejszy prezent.

Mama trafiła do szpitala, stan pogorszył się strasznie. Kontakt ograniczony tylko wzrokowy. TK głowy wykazał przerzut do móżdżku z krwawieniem. Leży na neurologii. Jestem bezsilny,zrozpaczony. Wczoraj było dobrze dziś mieliśmy ubierać choinkę mama cieszyła się że przyjdą wnuki. Rów o siedem lat temu w boże narodzenie straciłem tatę. Dlaczego los.jest taki okropny nie potrafię zrozumieć

Mama kiepsko znosi ostatni kurs. Wczoraj był ostry kryzys,bóle kręgosłupa, nóg. Środki przeciwbólowe nie pomagały wzywaliśmy pogotowie. Dzisiaj o niebo lepiej. Od dzisiaj będzie pod opieką hospicjum domowego caritas. Za ok 3 tyg.będzie TK,obawiam się strasznie widząc jej stan.

Najważniejsze to wytłumaczyć mamie że ma dla kogo żyć, że jest potrzebna, że dopóki jest droga leczenia to jest nadzieja. Możesz powiedzieć że są ludzie w gorszej sytuacji, może rozmowa z jakimś psychologiem. Czasami rozmowa z obcym pomaga.
Co do leczeniamoja mama była po opieką Co w Warszawie u prof.Rutkowskiego. Jeśli chcesz jakieś namiary to daj znać to napiszę

Współczuję z całego serca.Modlitwą i myślami jestem przy Tobie.

Mama jest na ostatnim 4 wlewie ipilimumabu. Czekamy na wyniki krwi. Było i jest różnie. Brak apetytu, zaparcia,większe lub mniejsze bóle. Z pomocą forumowiczów jakoś sobie radzimy. Mama jest zgłoszona do hospicjum domowego wyrazie jakiś kryzysowych sytuacji. Te wszystkie niedolegliwoś to nic byle lek zadziałał. Jeśli jeszcze mogę prosić to o modlitwę i trzymajcie kciuki

Mama jest po trzeciej serii ipilimumabu. Wróciła do domu po 6 dniach hospitalizacji. Miała gastronomię i usg jamy brzusznej-to z uwagi na problemy żołądkowe. Niestety w usg pojawiły się zmiany wokolicach biodra(szczegółowo opiszę jutro nie mam przed sobą wyniku). Od wczoraj odczuwa ból w okolicach biodra po prawej stronie przez co ma utrudnione poruszanie. Ogólnie czuje się nieźle tylko dokucza ten ból

Chemia daje o sobie znać. Pojawiły się nudności, brak apetytu, spadek wagi. Stosujemy Nutridrink, jaką w diecie. Zrobiliśmy kontrolne morfologię-wyniki dobre. Ciśnienie w normie, oddychanie bez problemów, zawrót głowy brak. W czwartek kolejna wizyta w Łodzi i kolejny wlew. Mama wykończona, jeśli mogę kogoś prosić o pomoc co jeszcze można zrobić w sensie diety, może jakiś leków które ulżą mamie to będę wdzięczny

Witajcie.
Mama pojechała na drugi wlew ipilimumabu. Jeszcze tylko badania i jak wszystko będzie ok to jutro będzie miała podany.Pojechała z moją siostrą,ja niestety nie mogłem.Jak dotąd po pierwszej dawce obyło się bez żadnych skutków ubocznych.Jestem cały w nerwach,do usłyszenia.