Znalezionych wyników: 169

Przyłączam się do Sylwiim, MONIA JEDŹ!!!!!!!!!
Wejdź, popatrz i jeśli chcesz PŁACZ, do woli! Przecież cierpisz, nikomu krzywdy tym nie zrobisz, a siebie możesz oczyścić z bólu. Trzymam za Ciebie kciuki!

Funia,
tak wygladała choroba mojego TATUSIA. Biegałam od lekarza do lekarza, aby ktoś pomógł - Tatę bardzo męczył kaszel. Doszło do tego, że Tata nie mógł leżeć na plecach, bo brakowało oddechu. Myślałam tak samo jak Ty, że to jeszcze nie pora zgłosić Tatę pod opiekę lekarza z hospicjum. Teraz już wiem, że błędem było moje myślenie ponieważ powinnam przede wszystkim bardziej zwrócić uwagę na to co On czuł i jak czuł. W tym czasie potrzebował tylko tlenu. Tlenoterapie zastosowaliśmy późno i ten fakt męczy mnie, do tej pory, bardzo.
Pamiętam jak jeden z onkologów, po obejrzeniu badań, stwierdził że zrobi wszystko żeby Tata nie umarł na nowotwór płuc, tak też się stało.
Życzę Ci dużo wytrwałości i ciepłych chwil z Mamą.

Myślę sobie, że Nikt z nas nie jest głupi. To tęsknota za bliskim pozbawia nas racjonalnego myślenia, nie robimy nic złego ... tylko cierpimy.

Naprawdę współczuję wszystkim straty - to jest jedna z najgorszych rzeczy jaka może się przydarzyć.
Ja po roku czasu mogę powiedzieć, że boli mniej ale są dni, które dopadaja z taką intensywnością jak wtedy w ten dzień, kiedy na pożegnanie pomachał do mnie ręką - ostatni raz.

....... TATO zawsze będziesz w moim sercu ......

MartaM,

to prawda dzidziuś daje Ci (Wam) siłę ... ja nie miałam tyle szczęścia. Jestem sama dlatego tak trudno to wszystko poukładać.
Mój Tatuś zawsze powtarzał, że "nowe życie" wypycha "stare życie" i chyba coś w tym jest, Tata odszedł rok po narodzinach Antosi -mojej bratanicy a jego kochanej wnusi. TRZYMAM KCIUKI ZA WAS!

Dzisiejsza rocznica Smoleńska - chciałoby się powiedzieć DAJ CZAS CZASOWI ... uleczy ból. Dla mnie ten dzień jest wyjątkowo smutny.

Jak każdy, rok temu, przeżyłam szok po wiadomości o katastrofie w Smoleńsku. Był jednak ze mną Tata, który też nie mógł się pogodzić z tą bezsensowną śmiercią, śmiercią tylu wspaniałych osób. Bardzo nad tym, wszyscy, ubolewaliśmy. Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że za nie cały miesiąc będziemy płakać po stracie ... Taty. Z dniem katastrofy, rozpoczął się "galopujący" postęp choroby, a 06-05 odszedł w spokoju.

To już prawie rok! Myślałam, że sobie poradzę. Nie tym razem ... lecze swoje nerwice. Twarde nogi na których zawsze stałam, zrobiły się jak z gąbki. Chciałabym wszystkim powiedzieć, że to minie i że trzeba się pogodzić ze stratą ale dziś wiem, że każdy musi to przejść na swój sposób i samemu poukładać swój świat.
Przesyłam troszkę ciepła dla tych co cierpią...

Wyrazy współczucia dla Wszystkich, którzy w ostatnim czasie musieli pożegnać się ze swoimi bliskimi. Wiem, że to boli. Wiem również, że świat przewraca się do góry nogami. Wiem także, że czas leczy rany. Tulę Was wszystkich i łączę się z Wami w bólu i cierpieniu. ::rose::

Kochani,

nadszedł ten czas ... Dlatego życzę Wam z całego serca dużo ciepła, miłości najbliższych a przede wszystkim, żeby nastrój dzisiejszego wieczoru towarzyszył Wam przez cały rok.
Niech narodziny Pana Jezusa dadzą nam wiarę w to że niemożliwe staje się możliwe.

Wszystkim cierpiącym i walczącym - siły, Tym co płaczą po stracie najbliższych - spokoju.

Pozdrawiam Wszystkich ciepło,
Beata

W zeszłym roku o tej porze szukałam szalika pod szyję, dla Taty, na prezent. Chciałam żeby cieplutko mu było, żeby się nie przeziębił ... dziś wybierałam znicze na grób i stroik, taki świąteczny.
Zacisnęłam wargi, do oczu napłynęły łzy...
TATO! - jak ja tęsknię!!!!!!

Jusiu, wczoraj wydrukowałam swój wątek. Kartkowałam bez składu ani ładu, chciałam coś przeczytać, wyłapywałam tylko pojedyńcze zdania.
Płakałam, bardzo płakałam. Każde przeczytane słowo, wywołuje we mnie jeszcze silne emocje. Nie mogę, jeszcze nie pora, poprostu nie jestem gotowa :uuu:

Dlatego rozumiem Ciebie doskonale!
Niedługo pójdę do Tatusia na cmentarz z opłatkiem i małą choineczką wiem, że bedzie ciężko ale muszę sobie z tym poradzić - przecież Tata nie może być sam...

Zawsze cieszyłam się jak dziecko, kiedy za oknem z nieba spadały pierwsze płatki śniegu ale ta zima jest inna ...
W tym roku odeszło tak wielu z nas.
Tłumaczę sobie, że dla nich wszystkich to lepiej, nie cierpią ale mnie jest trudno i wiem, że zanim się przyzwyczaję to będzie "długa i trudna droga".

http://www.youtube.com/wa...feature=related

Pamiętam moją ostatnią wizytę w szpitalu kiedy żegnałam się z moim Tatą :-(

nie chciał ze mną już rozmawiać, prosił a właściwie pokazywał ręką żebym już poszła; wtedy pomyślałam, że zostało już tylko chore ciało - wiem, że brzmi to bardzo chłodno ale nie było mojego Tatusia, cierpiałam okropnie.
Wracałam do domu samochodem, w deszczowy majowy dzień, nie mogłam prowadzić co chwila zatrzymywałam się na poboczu i wyłam, nie płakałam a wyłam - to było okropne przeżycie.
Kiedy w końcu dotarłam do domu i wykrzyczałam swój ból i żal zrozumiałam, że nie mogę dłużej Go zatrzymywać, bo bardzo cierpi.
Wierzyłam i wierzę nadal, że teraz jest z najbliższymi, którzy kiedyś odeszli tak jak On...

Życzę Wam dużo siły! Trzymajcie się ciepło Dziewczyny.

Myślę sobie po cichutku, że przyjdzie dzień kiedy już nie będę (nie będziemy) płakać, że przyjdzie dzień kiedy pogodzę się (pogodzimy się) ze śmiercią naszych najbliższych.
Na razie pamiętam każdą chwilę, każde słowo, każdy gest są dla mnie jak mantry, które mnie prowadzą przez życie.

U Ciebie Jusiu 10msc., u mnie 6msc. - czas pędzi a nam nadal źle i smutno, choć czas ponoć leczy rany ... .
Dziś obejrzałam w telewizji reklamę świąteczną i pomyślałam, że rok temu zastnawiałam się jak dam sobie radę przy stole wigilijnym wiedząc, że mogą to być nasze ostatnie święta z Tatusiem.
W tym roku będą pierwsze święta bez Tatusia...

Do zobaczenia INECZKO ...

Tatusiu pamiętam naszą ostatnią rozmowę, prosiłam Ciebie żebyś sie nie poddawał. Stwierdziłeś, że brakuje Ci już siły ale nie chcesz jeszcze umierać.
Tatusiu zawsze będziesz w moim sercu ...

http://www.youtube.com/watch?v=AtZyXnfvaXs