Znalezionych wyników: 2

Również się zgadzam. Ja czułam się w tym bardzo osamotniona, był przy mnie mąż i przyjaciołka mamy a moja ciocia, ale czułam się bardzo osamotniona.. bo nikt nie mógł sobie nawet wyobrazić mojego bólu i tego co czułam kiedy załatwiałam te wszystki formalności. Nawet ksiądz okazał się ch**em, lecącym tylko na kasę...

Jak sobie poradzić? Chciałabym wiedzieć.. Ja jakoś funkcjonuję, moja Mama zmarła 17tego ( miałam wątek w dziale dot. Opieki Paliatywnej) To wszystko jest dziwne, z jednej strony wróciłam już do pracy, życie toczy się tak jak wcześniej, rozmawiam , śmieję się, pracuję. Chodzę w żałobie i chyba wszyscy się dziwią..
Później wracam do domu i to jest koniec.. kiedy jestem sama, płaczę, mam ochotę krzyczeć. Totalnie nie wiem, jak poradzić sobie z życiem. Wcześniej rozmawiałam z mamą każdego dnia, mimo, że mieszkałam daleko, mam meża i swoje życie, moja mama do końca była moją najlepszą przyjaciółką.

Tak samo jak Pasia, pisze bloga, piszę do mamy. To bardzo pomaga, to taki mój samotny dialog, w którym opowiadam jej o wszystkim co się dzieje.
Zawsze to jakaś namiastka kontaktu...