Znalezionych wyników: 24

Nie mam informacji "własnych", tj. jakiegoś wyklarowanego i popartego głębszą wiedzą samodzielnego stanowiska w tej sprawie,
natomiast opierając się na tym, co udało mi się znaleźć w sieci,
widzę, że zastosowanie HTZ u chorych leczonych na raka piersi - o ile lekarz uzna za konieczne dla wyeliminowania dolegliwości związanych z wymuszoną menopauzą - może być co najmniej kontrowersyjne, jeśli nie przeciwwskazane:

Cytat:

W związku z coraz powszechniejszym stosowaniem HTZ u kobiet nasuwa się pytanie o potencjalny udział tej grupy leków w onkogenezie nowotworów hormonowrażliwych.
Z dotychczas opublikowanych danych wynika, że po stosowaniu HTZ wzrasta ryzyko powstawania raka piersi u kobiet stosujących HTZ wraz z długością czasu trwania leczenia (współczynnik względnego ryzyka od 1,5 do 1,66; 95 proc. CI) [11–13] oraz raka trzonu macicy, natomiast wpływ tej grupy leków na powstawanie raka jajnika pozostaje niejednoznaczny.

źródło:
Lubomir Bodnar1, Gabriel Wcisło1, Agnieszka Gąsowska-Bodnar2, Cezary Szczylik1:
Hormonoterapia zastępcza a ryzyko zachorowania na raka jajnika - Współczesna Onkologia (2006) vol. 10; 1 (28–33)

Cytat:

Hormon terapia zastępcza (HTZ), to najskuteczniejsza metoda łagodzenia objawów menopauzy.
Według danych literaturowych, stosowanie hormonoterapii zastępczej, wiąże się jednak ze wzrostem ryzyka zachorowania na raka piersi.
[...]
Ryzyko wystąpienia raka piersi u kobiet stosujących HTZ może zmieniać się z wiekiem i momentem rozpoczęcia terapii. Wyniki badań potwierdzają, że ryzyko zachorowania jest większe, jeżeli leczenie rozpoczyna się w wieku około menopauzalnym.
Gęstość piersi (określana na podstawie stosunku tkanki gruczołowej do tłuszczowej) jest silnym i niezależnym czynnikiem ryzyka zachorowania na raka piersi. U kobiet, których gruczoł piersiowy charakteryzuje się dużą gęstością występuje zwiększone ryzyko zachorowania na raka tego narządu.
Stosowanie HTZ zwiększa zagrożenie zachorowania na raka piersi u kobiet szczupłych.

źródło:
Przegląd piśmiennictwa • Journal Club:
Hormonalna terapia zastępcza a rak piersi: Różnorodne czynniki zagrożenia, rasa, waga i gęstość piersi - diagnostyka laboratoryjna Journal of Laboratory Diagnostics 2013 • Volume 49 • Number 4 • 429-434

W pierwszym z cytatów jest mowa o ryzyku w odniesieniu do nowotworów hormonowrażliwych,
zatem nie odnosi się to - przynajmniej wprost - do Twojej sytuacji,
natomiast druga z cytowanych prac nie wprowadza tego wyróżnienia i odnosi się do ogółu nowotworów.

Uważam, że na pewno przed podjęciem decyzji powinnaś skonsultować się z kilkoma doświadczonymi onkologami.

Jeśli masz możliwość łatwego skonsultowania się z lekarzem, to myślę, że warto to zrobić.
Nie wiem, co to może być, może np. jakiś stan zapalny, ale dla pewności moim zdaniem lepiej nie czekać z tym tak długo.

Na razie ten wzrost wartości jest trudny do jednoznacznej interpretacji:
jest niewielki (o niecałe 7 jednostek: z 9 do 16), ledwo przekracza połowę granicy normy,
obserwowany tylko jednorazowo, i w bardzo długim okresie (ok. 16 m-cy).

Dlatego moim zdaniem oprócz możliwości sygnalizowania procesu złośliwego (czego wykluczyć nie można)
może wynikać także np. z jakiegoś aktualnie trwającego stanu zapalnego czy infekcji
i tę sytuację uważam za bardziej prawdopodobną.

Myślę, że wskazane jest wykonanie kolejnego badania, najlepiej w tym samym laboratorium,
jednak z uwagi na dość duży odstęp czasu od poprzedniego badania raczej nie tak prędko,
może np. za 3 miesiące - chyba, że Twój lekarz uzna za stosowne inne postępowanie.

Dodano: 2012-12-12, 14:34

Termin rezonansu wygląda o wiele lepiej niż marcowy.

A w sprawie markera trudno mi podważać opinię lekarza, poza przytoczeniem fragmentu tego opracowania,
gdzie na str. 3 w streszczeniu artykułu czytamy m.in.:

Cytat:

Panuje zgodność opinii pomiędzy ASCO, NACB i EGTM odnośnie braku przydatności wyników oznaczeń CEA i CA 15-3 w badaniach przesiewowych, czy rozpoznawaniu nowotworu.
ASCO nie zaleca również oznaczania tych markerów podczas kontroli chorych bez oznak reaktywizacji procesu nowotworowego po leczeniu podstawowym.
Odmienny pogląd prezentuje EGTM wskazując na celowość oznaczeń CA 15-3 u chorych bezobjawowych po operacji co 2 do 4 miesięcy przez okres 5 lat, przez kolejne 3 lata co 6 miesięcy; a następnie raz do roku.

Dodano: 2012-05-28, 14:14