Znalezionych wyników: 14

maka1982,

Ja również zgadzam się z czkawką - mam podobne przeżycia, doświadczenia.

Też trzymam kciuki, żeby wszystko poukładało się jak należy. Od jakiegoś czasu kieruję się tym, co Anelka ma w swojej stopce: "Jeśli wiara czyni cuda, trzeba wierzyć, że się uda!".

Wiary więc. :tull:

erin29, muszę przyznać, że nieźle się uśmiałam. :-D

maka1982, cieszę się bardzo, że mimo wszystko Twoje Święta były spokojne. Twój Brat jest na pewno bardzo szczęśliwy.

mis123,

Gonia, Kochanie... :/pociesza:/

Przecież to nie jest koniec, to jest dopiero początek. Trzeba wierzyć, Gosieńko. Że jeszcze się wszyscy spotkamy, tam, po drugiej stronie. Bez bólu, bez cierpienia, szczęśliwi. Trzeba wierzyć, bo inaczej to wszystko nie miałoby sensu. Wiem, że bardzo tęsknisz, że boli. Ale takie właśnie jest życie, czasem musi boleć, tak "po prostu". Ale jeszcze wyjdzie słońce, zobaczysz. Prawdziwy wschód dopiero przed nami. Przed nami wszystkimi...

:/pociesza:/

Anelko...

Gonia, wzruszyłam się...

soja, Mark, czkawka, 1K8, Gonia i wszyscy inni, którzy wiedzą, jak ciężko było dziś... przytulam bardzo, bardzo, bardzo mocno... :tull:

1K8, pochowałam Mamę i Tatę, również wiem. Najważniejsze jest to, że nie jesteś zupełnie sama. Potrzeba czasu, żeby jakoś dojść do siebie. Daj sobie czas... :/pociesza:/

1K8, przykro mi. Przyjmij moje wyrazy współczucia. :/pociesza:/

Ech. U mnie jest podobnie: telewizor wyłączony, coby nie słyszeć kolęd, na miasto nie wychodzę, coby mnie słyszeć: "Wesołych Świąt!", smsów nie odbieram, coby nie czytać rymowanych wierszydeł i ogólnie jakoś tak jestem chyba obok tego wszystkiego. Na początku myślałam, że lepiej będzie nie robić żadnej kolacji wigilijnej, nic nie szykować, nie ubierać choinki, nie dzielić się opłatkiem. Jakoś to wszystko przespać. Ale później pomyślałam sobie, że Mama nie chciałaby, żeby tak było, Tata pewnie też.

Niech więc będzie. "Święta". Ale modlę się w duchu, żeby minęły jak najprędzej, w mgnieniu oka. Niech ten cały szum wokół choinki, prezentów i szczęśliwych rodzin się skończy.

Może zapadniemy razem w sen zimowy, jak niedźwiedzie? Byłoby cudownie...