Znalezionych wyników: 2

Pavett, trudno mi cokolwiek doradzac, bo wiadomo kazdy przypadek jest indywidualny. Ja patrze na raka jako osoba, ktora przezyla smierc najblizszej osoby (tato) i jako sama zmagajaca sie z tym dranstwem. Jedno jest pewne kazdy potrzebuje czasu by sie "oswoic" z choroba, zarowno chory jak i rodzina. Moj tata chyba miesiac czasu byl taki milczacy, ale potem zaczal dzialac. Ja odwrotnie odrazu wzielam byka za rogi. Z pewnoscia nie mozna bagatelizowac problemu, ale tez nie mozna panikowac. Trzeba BYC!!!! Obecnosc jest najwazniejsza, bo daje osobie chorej poczucie bezpieczenstwa. Ja bym nie wyskakiwala na samym poczatku z psychologiem, w COZL pewnie mozna spotkac panie wolotariuszki, ktore same przeszly operacje i wygraly walke. Rozmawa z takimi osobami bardziej pomaga niz rasowy psycholog (nie mam nic przeciwko psychologom, ale na poczatku czlowiek ma rozne pytania, watpliwosci i potrzeba kogos kto przeszedl ta droga).
Poczatkowe stadium to naprawde dobra wiadomosc, trzeba sie tego uczepic i walczyc...... i pilnowac wszystkich badan, wynikow, konsultacji....
To tyle z mojego skromnego doswiadczenia....

pozdrawiam cieplutko i zycze samych wygranych bitew....
mana

Witaj pavett
Jestem w podobnym wieku co Twoja Mama i z tym samym problemem. Z tym, ze moj guz byl sporych rozmiarow, wiec chirurg zaproponowal mastektomie. Odrazu tez zapytal czy chce robic rekonstrukcje piersi. Zdecydowalam sie na rekonstrukcje wlasnie z obawy o kregoslup, bo i tak mam z nim problemy, a przy moim obfitym biuscie mialabym jeszcze wieksze. Jestem juz po operacji i mam juz tzw ekspander. Jestem w trakcie chemii i czeka mnie jeszcze radio i hormonoterapia. Wiem, ze moga byc powiklania z ekspanderem podczas radio, ale nie boje sie bo mam swietna opieke lekarska.
Zapytaj lekarza o mastektomie i o mozliwosc ewentualnej rekonstrukcji.
Pozdrawiam serdecznie
mana