Znalezionych wyników: 9

Kretko,
Ten czas tak szybko biegnie, że ciężko uwierzyć, że pół roku już...:(
U nas za chwilę 9 miesięcy i też nie wierzę:( A płaczę więcej niż zaraz po śmierci.
Czas nie leczy ran, tylko przyzwyczajamy się do tego bólu, do tej tęsknoty.
Rany są i będą. Pewnie do końca naszego życia.:(

ściskam mocno...

Kretko,
To chyba dzień urodzin Twojego Taty...
Niech Mu TAM NA GÓRZE jest dobrze. Niech będzie szczęśliwy...

Kretko,
Zdrówka dla Synka...
pozdrawiam cieplutko:)
papa

Kretko,
Może ta depresyjna pogoda sprzyja podlemu nastrojowi? Albo powoli dopiero do Ciebie dociera to, co się stało... U mnie wlaśnie był szok, do momentu śmierci mnóstwo łez, od pogrzebu mało, a teraz jest od jakiegos czasu jest dołek:( i ogromna tęsknota... taka do bólu fizycznego. Mogę ryczeć i ryczeć, ale tak intymnie, wieczorami...

Piszesz, że nie czujesz Taty swojego na cmentarzu. Ja też absolutnie nie. Ale jestem w sumie niemal codziennie. Mi akurat przynosi to jakieś ukojenie. Jak pisała Niki, może jak pomnik będzie to poczujemy bardziej Naszych Ojców?
każdy jest inny i inaczej przeżywa żałobę.

Wiesz Kretko, ta świadomość, że Oni juz nie wrócę zaczyna chyba docierać dopiero po jakims czasie...I to jest ciężkie do ogarnięcia:(
Wiele dobrego w Nowym Roku...

Kretko,
ech, rozumiem doskonale...

Spokoju na 2013...

Kretko,
Jak ja Cię rozumiem....:(
Też bym wszystko oddała, by choć na 5 minut wrócić do beztroskich czasów dziedziństwa, Wigilii z Tatą..

Dla Taty mam tylko miniaturkowe choinki w doniczkach i przepiekny bukiet gwiazd betlejemskich. Na jego grób... [no]

Kretko, dużo siły sobie zyczmy, bo bedzie nam potrzebna...

Kretko...

Kretko,
Znam ten ból:( Przykro mi ogromnie.
Dużo siły na jutro.

ściskam mocno

Kretko,
Jak ten czas leci... pamietam, jak pisałaś, że Tatko czeka na wnuka, martwiąc się czy doczeka, a teraz synek ma juz dwa lata... :shock:

Coś w tym jest - mój tatko się nie chciał operacji płuca, ale brat mówił (bratowa była wówczas w ciąży) - ktoś musi biegać za wnusią. Dziadek musi być "na chodzie". I dziadek sie poddał operacji - wnusia się urodziła, tata był na jej chrzcinach, na roczku, umarł tydzień przed Jej 2 urodzinami...Wnusia teraz pomaga mojej mamie przetrwać cięzkie chwile, a więc bardzo podobnie Kretko jak u Ciebie - wnuczek Tymek.

najlepiej jakby Twoja Mama się teraz jak najwięcej zajmowała Twoim synkiem..

Dobrze Kretko, że szybko wrócisz do pracy - tam trzeba sie mobilizować, a to pomaga...
ja też nie za bardzo mogłam płakać... czułam się tak jak to opisałaś - jakby w jakieś zawiesinie, wszytsko było takie nierealne... jakbym ogladała film ze swoim udziałem...

A propos zawodu psychologa - zazdroszczę:) Zawsze mnie fascynował:)

Witajcie:)
Ja też się przyczłapałam

:):)
Dobrze, że jest ten wątek, przykro tylko z powodu wielu słów, które padły.
Niedelikatnych i nie na miejcu. Okropnych, biorąc pod uwagę, że to forum onkologiczne, a nie bazar. Nas Bliscy ukochani odeszli, a ktoś sypie uwagami od których moje liche włosy dęba stoją:( Nie pojmuję tego:(

Kretko, ja też lubię pisać i nigdy nie wpadłabym na to, by pisać na "ilość" i by INNI widzieli. Myślę, że żadna z nas nie po to pisze, by nabijać swoją liste postów.
Jeżeli komuś przeszkadza nasze pisanie i wyrażanie emocji, dzielenie się odczuciami, emocjami po śmierci Bliskich, czy też w chorobie, niech nie wchodzi i nie czyta.
Proste i jasne chyba...
Kretko - mi osobiście bardzo pomogły wynurzenia i zwierzenia - i podczas choroby, a teraz podczas żałoby szczególnie, bo emocje są jeszcze silniejsze i człowiek wariuje i szuka pomocy i osób, ktore maja podobne odczucia. Mi osobiście bardzo pomogły wątki zw. z żałobą.

Kretko, zapewne będziesz przechodziła przez różne etapy żałoby. Ja już miałam kilka dziwnych etapów obsesji i emocji zmieniających się niczym sinusoida, a to uposkojenie, ulga, a to wyciszenie, niedowierzanie, rozpacz, bunt itp.
Pisz, to przynosi ulgę.
Cieszę się z Twojego wątku kciukowego:):)
Pozdrawiam jak zawsze cieplutko Ciebie i osoby zaglądające do Twojego wątku:)
spokoju...