Znalezionych wyników: 3

Bardzo serdecznie współczuję...

::rose::

Karol,

nie wiem jak jest dzisiaj, ale jeszcze niedawno studenci medycyna mieli mało zajęć z tzw.psychologii komunikacji z pacjentem onkologicznym.

Bardzo ważny jest sposób w jaki chory dowiaduje się o swojej chorobie. Niezależnie od zaawansowania jej. Wbrew pozorom przekazywanie niepomyślnych informacji jest trudniejsze dla lekarza niż przyjęcie ich przez pacjenta. Nie chcą na starcie zgasić światełka nadziei ale też nie wiedzą w jaki sposób to powiedzieć, ile mogę powiedzieć, jak na to zareaguje chory?...

A z drugiej strony chorego nie można pozbawić wiedzy i prawdy. Chory musi jakby to powiedzieć... - przyzwyczaić do nowej sytuacji. Taka sytuacja spada jak grom z jasnego nieba na chorego i jego bliskich. Dać czas czasowi czyli zaakceptować ją. Jeśli lekarz będzie zbyt dużo obiecywał - to chory bardzo źle psychicznie będzie reagował na rozwój choroby niż ten co o jej realiach wie więcej. To są bardzo trudne zagadnienia natury medycznej i psychologicznej.

Jestem zdania, że nadzieja umiera ostatnia. Nie można jej odbierać nikomu. To jest ten potencjał który ma dużą siłę sprawczą.
Pozdrawiam
Polecam artykuł Jak przekazać choremu prawdę

Cytat:

a idzie na leczenie, bo lekarz kazał

W moim m mniemaniu nie poddał się. Po prostu założył maskę. Różnie są reakcje na raka. Podjął próbę leczenia z nadzieją, i ma do tego konkretnego lekarza zaufanie. W przeciwnym wypadku całkowicie by się wycofał. Znam takie przypadki.