Znalezionych wyników: 279

A ja wciąż myślę i wspominam...I nie zapomnę... :heart:

Marta - przesyłam Ci uściski |przytula|

Aniu - zapraszamy

Super że się odezwałaś

Pozdrawiam serdecznie :flower:

Erin -

To forum bez niego już nie będzie takie samo... On dodawał wszystkim sił, był podporą. Dla mnie gdy w marcu zeszłego roku wykryto u mojej mamy guza w prawym płucu a zaraz potem autyzm u mojego malutkiego synka...
Wczoraj wieczorem rozmyślałam o nim i mówiłam do niego w myślach: "Romku mam nadzieję, że jesteś ze swoją kochaną mamusią i tatą i że jest Ci dobrze. My tu zostajemy, gdzie ból i płacz, gdzie problemy, często ponad nasze siły, wyciskają z naszych oczu łzy bólu i bezsilności a Ty już sobie zasłużyłeś na odpoczynek od tego. Bardzo mi Ciebie będzie brakowało. Bardzo."Nie jestem nawet w stanie sobie wyobrazić bólu najbliższych Romka, skoro ja, obca osoba , która nawet go nigdy nie widziała na żywo tak po nim płaczę... Romek był i jest aniołem. Kimś niezwykłym, kimś kogo spotyka się rzadko. To prawdziwy przywilej znać go. U mnie na kciukowym ostatni wpis to właśnie wpis od Romka... :cry:

Romeczku - dziękuję Ci za wszystko... Mam nadzieję, że tam gdzie jesteś jest pięknie i że jest Ci dobrze... Będę tęsknić... Ja, dziamdziak i Daro ... Jeszcze raz dziękuję z całego serca, kochany... Niech dobry Pan Bóg pocieszy serca Twoich najbliższych... Do zobaczenia :heart:

My również jesteśmy !!! :in_love:

Romeczku jesteś w naszych sercach przez cały czas :heart:

Romeczku my też mocno ściskamy i trzymamy kciuki :flow:

Romanie - ja także wpadam co jakiś czas i chcę abyś wiedział, że nie zapomniałam... W niedzielę wylatuję do Polski ze Stefkiem. Jedziemy na kurację do Wrocławia, leczyć się z autyzmu (

). Do Wrocławia jakimś szczęściem co miesiąc przylatuje na 3 dni, niemiecka doktor która się specjalizuje w usprawnianiu dzieci autystycznych. Czeka nas kilkuletnia, kosztowna walka. Ale jak to mój Daro mówi: "Kto ma dać radę , jak nie my?" Mama ma się dobrze :mrgreen:

Jest cała w skowronkach, bo za odprawę w pracy wstawiła w swoim mieszkaniu wreszcie wymarzone, nowe okna. Obkupiła Stefka i mnie w prezenty ( |idiota|

) i będzie na mnie czekać z pierogami z kapustką i grzybami. Teraz mama jest dla mnie wsparciem, role się odmieniły...Stefek jest klasycznym autikiem, który nie chodzi, nie mówi, za to cieszy się i jest szczęśliwy, uwielbia muzykę i wszystko pierun rozumie. Do tego jest grzeczny jak anioł. Nauczył się stawać z trzymaniem jedną ręką i tak sobie stoi. Chodzić jeszcze długo nie będzie bo ma kłopoty z utrzymaniem równowagi. Ale chłopak jest szczęśliwy i to nas cieszy. Żadnego walenia głową, żadnej histerii. Uwielbia bajki, książeczki, bawi się zabawkami, uśmiecha się i pięknie potrafi patrzeć mi w oczy. Jest chłopak dzielny. Ja powolutku wdrożyłam się w pracę i bardzo się cieszę że mam tą małą odskocznię 2 dni w tygodniu. Tak to u nas w skrócie wygląda. Natomiast czytając Twoje ostatnie posty mam wrażenie że humor Ci znów bardziej dopisuje, co bardzo mnie cieszy. Co do wesela to rozumiem Twoje rozterki. Mnie już wszyscy znajomi proszą, żeby małego z mamą na któryś wieczór zostawić jak już będzie spał i wyruszyć na jakieś procenty. Bardzo bym chciała się troszkę rozluźnić ale jak to zrobić nie wkurzając ciągle i tak wkurzonego żołądka? Jeśli znajdziesz jakieś rozwiązanie to proszę daj znać. Pozdrawiam Cię serdecznie i wszystkich Twoich gości - trzymaj się przyjacielu - ściskamy serdecznie :flow:

Iza - trzymaj się, pamiętaj o dziecińce. Ona też Cię bardzo potrzebuje. Wiem, że to bardzo trudne ale staraj się trzymać pozytywnie dla maluszka. Będzie Twoją wielką radością ::thnx::

Pozdrawiam serdecznie.

Ewuniu - tak to już jest z tymi naszymi maluszkami - wieczne zmartwienia. Oj dzieciaki dają nieźle popalić. Ale trzeba myśleć, że będzie lepiej. Co do malutkiej to z żółtaczką u mojego Stefka to utrzymywała się chyba ze 2-3 tygodnie. Pamiętam, że położna już po przyjściu do domu ciągle kazała mi trzymać go w świetle dziennym. Był luty ale to nie chodzi o promienie słoneczne tylko o światło. Musiałam zatem przestawić łóżeczko pod okno by był w świetle dziennym od świtu do wieczora. Mam nadzieję, że wszystko się dobrze ułoży. Taki to już nasz kobiecy los, że kochamy naszych bliskich bardzo i często trzeba za to płacić smutkiem, zmartwieniem. Ale koniec końcem miłość jest przecież w naszym życiu najpiękniejsza i najważniejsza. Wszystko będzie dobrze [tak]

Pozdrawiam serdecznie :flow:

Justysiu - przesyłamy całuski i moc pozytywnej energii. :heart:

Roman - jesteś nie do pobicia :/hahaha/: