Znalezionych wyników: 53

Już jest wolna...

------

Współczuję Aniu z całego serca :cry:

To już blisko... Teraz już tak ..

Czy nie boli jej?

[następne komentarze]

Macie Aniu w "Komentarzach" jeszcze śliczniejsze zdjęcie, które wciąż - od kiedy je tam umieściłaś - mam przed oczyma:

Twoja Mamusia już na zawsze dokładnie taka zostanie w mojej pamięci.

[następne komentarze]

Potas jest w normie. Zbyt niski jest poziom sodu i chlorków - to wynik odwodnienia (m.in. wymiotów). Ze względu na to, że przyczyną problemów jest tu niedrożność mechaniczna - byłabym w tym wypadku za podaniem kroplówki nawadniającej.. (w rozsądnej ilości / nie za intensywnie). Rozumiem, że to uczyniono.
Trzymaj się Aneczko ::rose::

[ Dodano: 2011-08-15, 14:19 ]

-> Sód, potas i chlorki <-

Zadzwoniła do mnie Ania-Nadzieja z prośbą bym pozostawiła info w jej wątku (przez kilka dni nie będzie miała dostępu do internetu).

Mama Nadziei została skonsultowana w CO w Gliwicach.
Odstawiono tamoksyfen argumentując to zalecenie znikomą korzyścią jaką chora może odnieść w wyniku przyjmowania tego leku, jak i ze względu na zwiększone ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych.

urania,
bardzo cenna uwaga, ciekawa publikacja i warty omówienia temat.

Przyszło mi jeszcze do głowy, prócz pomyłki, niezbyt ładnie brzmiące słowo 'eksperyment' i wygląda na to, że być może byłam blisko. Odnalazłam troszkę nowszą i szerzej omawiającą temat lekturę, w której czytamy:

Cytat:

Obecnie standardem leczenia raka jajnika jest chirurgiczna cytoredukcja z następowym leczeniem chemicznym. Terapia hormonalna jest nadal postępowaniem eksperymentalnym i znajduje zastosowanie w przypadku nawrotów po pierwotnym leczeniu oraz w razie oporności na chemioterapię opartą na pochodnych platyny i taksanach.
(...)
Na podstawie dotychczas przeprowadzonych badań należy uznać, że tamoksyfen wywiera realny, aczkolwiek niewielki wpływ terapeutyczny w zaawansowanym, opornym na chemioterapię raku jajnika.

źródło:
Zastosowanie hormonoterapii w ginekologii onkologicznej i terapii raka piersi
Olaf Lindert, Violetta Skrzypulec-Plinta, Ryszard Plinta, Zbigniew Chełmicki, Wioleta Śmiszek-Lindert
Przegląd Menopauzalny 2010; 2: 78-83

Dokładnie ten sam pogląd odzwierciedla Tom II Ginekologii Onkologicznej pod redakcją prof. Janiny Markowskiej.

Zgodnie z zasadą 'eksperymentu' hormonoterapii nie znajdujemy w Zaleceniach postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych (rak jajnika) Polskiej Unii Onkologii / Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej.

Mnie zastanawia jeszcze fakt, że leczenie mamy Nadziei było konsultowane za moim pośrednictwem w DCO, u lekarzy specjalizujących się w leczeniu raka jajnika, w tym u osób, które dokonują co roku na Po ASCO (w roku 2011 również) streszczeń z doniesień na ASCO. Nie zalecili oni w tym przypadku hormonoterapii.
Być może miał na to wpływ typ histologiczny nowotworu (rak jasnokomórkowy), jednak to tylko moje domniemanie. Nie bez wpływu może być tu również masa nowotworu (tzw. masywny rozsiew) i stan ogólny chorej. Oczywiście zapytam i poproszę o opinię w omawianej tu sprawie - obiecuję też kontynuować tu temat, gdy tylko uzyskam nowe informacje.

Nadzieja, znaków zapytania jest tyle, że nadal popieram pomysł konsultacji w CO w Gliwicach - o ile oczywiście mama da radę i nie obciąży jej to za bardzo.
Tamoksyfen nie jest lekiem pozbawionym działań niepożądanych - w tym możliwych powikłań zakrzepowo-zatorowych. Mama Twoja jest bardzo osłabiona i z całą pewnością warto upewnić się czy z tego typu leczeniem nie będzie się wiązało większe ryzyko powikłań niż możliwość uzyskania potencjalnych korzyści.

Cytat:

tamoxifen
antagonista oestrogenorum
L02BA

Wskazania: Leczenie raka piersi u kobiet przed menopauzą i po niej; tamoksyfen jest lekiem z wyboru u chorych poddanych radykalnemu zabiegowi chirurgicznemu po 60. rż., u których stwierdzono przerzuty do węzłów chłonnych. U kobiet przed menopauzą podawanie tamoksyfenu może być alternatywą ooforektomii lub irradiacji jajników. Stosowany także w celu zmniejszenia ryzyka raka piersi u kobiet z rakiem piersi in situ po zabiegu operacyjnym i radioterapii lub należących do grup dużego ryzyka (wskazania niezarajestrowane w Polsce). Znajduje także zastosowanie (wg niektórych autorów) w indukcji owulacji, leczeniu mastalgii, mastopatii.

źródło: http://indeks.mp.pl | Serwis dla lekarzy

Nadzieja, zadzwoń i zapytaj czy się nie pomylili, to ważne. Do tego czasu nie podawaj mamie tamoksyfenu.

Tamoksyfenem leczy się raka piersi a nie jajnika!

Napisałam kiedyś w wątku Nadziei:

Cytat:

Dziś powyższe jest bardziej aktualne niż kiedykolwiek wcześniej.
Są jakieś wytyczne postępowania, wynikające z aktualnej wiedzy medycznej. Jeśli w grupie obserwowanych powiedzmy 1000 chorych stwierdzono, że kolejna linia chemioterapii nie przyniosła poprawy tym pacjentkom, a wręcz przeciwnie - pogorszyła ich stan (działania niepożądane) - to wynik takiego badania klinicznego zostaje przełożony na praktykę kliniczną i wpływa na kształtowanie najnowszych wytycznych w postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym.
Tym lekarzom, którzy nie postępują zgodnie z najnowszymi wynikami takich badań można zarzucić błąd w sztuce lekarskiej (lekarz ma obowiązek kształcić się na bieżąco).

W rzeczywistości w naszym kraju postępowanie bywa niejednolite (w szczególności w małych ośrodkach).
Polecam lekturę publikacji:
Onkologia kliniczna – uwarunkowania jakości postępowania
Maciej Krzakowski
NOWOTWORY Journal of Oncology • 2010 • volume 60
Number 5 • 453–455

Czytamy w niej między innymi (czerwone podkreślenia - moje):

Lekarz, który wie, że dalsze leczenie chemiczne jest dla chorej krzywdzące i nie ma szans jej pomóc - nie powinien tego 'leczenia' wdrażać, nawet na żądanie/wniosek chorej czy jej rodziny. W końcu to nie oni studiowali medycynę, tylko on sam - i on odpowiada za zasadność dalszej terapii onkologicznej.

W rzeczywistości problem powiedzenia prosto w oczy choremu i/lub jego rodzinie: "koniec chemioterapii" wielu onkologów przerasta. Wypalenie zawodowe powoduje ich nadwątloną już latami przykrych doświadczeń wytrzymałość psychiczną i nie chcą się oni narażać na szloch, łzy, zarzuty i masę pytań.
Ponieważ nadzór prawidłowości postępowania w takich sytuacjach ma słaby zasięg, a chory i jego bliscy stoją tuż, tuż i nie chcą odejść "Dużo łatwiej jest po prostu podać kolejny cykl chemioterapii." (European Society for Medical Oncology).

Zebra, kontynuację chemioterapii paliatywnej warunkują przede wszystkim:
1. Uzyskanie odpowiedzi na leczenie (lub efektu stabilizacji) w kontrolnym badaniu obrazowym
2. Dobry stan ogólny chorego i właściwa tolerancja leczenia.

Jeśli któryś z powyższych warunków podczas leczenia Twojej mamy, na jakimś jego etapie nie został spełniony - odstąpienie od dalszej chemioterapii było właściwe, w pełnym tego słowa znaczeniu.

Na potrzeby konsultacji z .. 22 stron tego wątku wykonałam poniższy raport. Wklejam - szczególnie dla przeglądających temat lekarzy:

Cytat:

Chora lat 55.

2006 r. - rak piersi (T3N0M0): CHTH indukcyjna, mastektomia, RTH;
do dnia dzisiejszego bez nawrotu.
---

09.2007 - rak jajnika.

Rozpoznanie:
HP - guz jajnika lewego (średn. 8 cm)
HP - guz jajnika prawego (średn. 6 cm)
Clear cell carcinoma G-3 ovarii.

HP - guz sieci - ca metasticum adenogenes
Pozostałe struktury wolne od nowotworu (płyn obecny w jamie otrzewnowej również).

11.2007 leczenie:
1. amputacja narządu rodnego (pozostały zmiany resztkowe)
2. CHTH uzupełniająca: DDP + paklitaksel | 6 cykli, w trakcie neutropenia i redukcja dawek należnych
(rezultat leczenia: CR)
---

03.2009 - wznowa (zajęta otrzewna)
03.2009 -08.2009 CHTH: DDP + doksorubicyna liposomalna (rezultat leczenia: CR)
---

01.2010 - wznowa biochemiczna (CA-125: 346 )
03.2010 - wznowa potwierdzona w TK
05.2010 – poziom CA-125 w surowicy: ponad 6000
05.2010 – 07.2010 CHTH: topotecan (2 cykle, gorączka neutropeniczna, pancytopenia)
---

09.2010 – CA-125: 2000
09.2010 - 02.2011 CHTH: paklitaksel w monoterapii (co 7 dni, liczne przerwy z powodu okresowych infekcji lub spadków związanych z mielotoksycznością)
10.2010 – CA-125: 700
12.2010 – CA-125: 300
---

02.2011 - progresja, CA-125: 1071, szybko narastające wodobrzusze
od 03.2011 CHTH: gemcytabina w monoterapii

Obecnie wodobrzusze przyczynia się do kłopotów z oddychaniem, zaczyna się problem z chodzeniem (nawet przejściem do toalety). Poza tym stan ogólny dobry, umiarkowana niedokrwistość, łagodna neutropenia, okresowo podwyższona kreatynina.
Po pierwszym wlewie (gemcytabina) wystąpiła 2-dniowa wysoka gorączka.

Nadzieja, przejrzyj proszę - co prawda mailem już poszło :-) , najwyżej zaktualizuję.

Brakuje informacji o tym, czy jest to nowotwór BRCA-1/BRCA-2 - zależny,
czy ostatecznie zostały wykonane badania w tym kierunku?..