Znalezionych wyników: 4

Szymon bardzo dziękuje i prosił mnie abym napisała od niego jeszcze kilka słów do Berrego.

Kochany Berry. Jesteś ślicznym pieskiem. Lubię ogladać Twoje zdjęcia i z wielką ochotą słucham jak mama czyta mi Twoje przygody.
Wiesz,ja też miałem pieska-małą suczkę. Nazywała się Sara. Była bardzo fajna. Moi rodzice i bracia śmiali się że czasami wyglada jak wiewiórka z filmu Epoka lodowcowa.
I kiedyś moja mama poszła rano z Sarą na spacerek. Spuściła ją ze smyczy że pobiegała sobie trochę. Potem wróciły i Sara została z domu a z kolei ja z mamą poszedłem na spacer. Jak wróciliśmy to Sara nie wybiegła jak zawsze żeby się z nami przywitać tylko leżała pod łóżkiem. Pamiętam że mama powiedziala że czuć od niej jakiś dziwny zapach a z pod ogonka leciała jej krew. Mama wzięła ją na rece i pojechała z nią do lekarza. Jak wróciły to powiedziała że według pana doktora ktoś dał naszemu pieskowi jakąś truciznę. Dał jej zastrzyki i kazał ją obserwować. Powiedział mamie że ma znią przyjechać na drugi dzień na kolejny zastrzyk ale że jeśli jej stan się nie poprawi to trzeba będzie jej dać taki specjalny zastrzyk żeby zasnęła i nie męczyła się.
Po południu miałem z rodzicami jechać do babci ale mama zauważyła że Sara wygląda gorzej i zadzwoniła to tego pana doktora a On kazał od razu z nią przyjechać. Wię pojechałem do babci tylko z tatą.
A jak wróciliśmy do domu to mama bardzo płakała. Powiedziała że nawet nie zdążyła pojechać z Sarą do lekarza i że Sara zasnęła jej na rękach i poszła do nieba dla piesków.
Było mi strasznie smutno.
Mój starszy brat bardzo płakał. Mamusia powiedziała że Sara była z nami 10 lat-ja tak długo jej nie znałem ale bardzo ją lubiłem.
Teraz proszę rodziców aby mi przyprowadzili nowego pieska. Mama i moi bracia bardzo chcą ale tatuś coś nie za bardzo. Powiedział ,że Sara była wyjątkowa i na razie nie wyobraża sobie aby jej miejsce zajął inny piesek. Ale mam nadzieję,że kiedyś zmieni zdanie.
Berry jesteś ślicznym pieskiem i Pati też jest fajna.
A tak wyglądała moja śmieszna Sara.

Peti mój synek z zapartym tchem słucha jak mu czytam opowieści z labkowego wzgórza. On ma 5 lat. To ostatnio jego ulubiona lektura.

Ostatnio uczył się do szkoły krótkiego wierszyka na występ w jasełkach. I uparł się abym go tutaj napisała specjalnie od Szymona dla Berrego. No to piszę :-)

Właśnie doszły do stajenki
i z powagą się kłaniają
Spoglądając na dzieciątko
Przez modlitwę hołd składają

Co prawda nie ma to nic wspólnego z labkowym wzgórzem ale mały się uparł i już :-)

Hau, hau...

To i ja się przedstawię. Mam na imię Linda i jestem 'kita' jak to mówi do mnie moja pańcia, albo 'ruda' -a tak na prawdę jestem akitą-inu. Mam prawie 10 lat, ale jak przychodzi czas, gdy napada tego białego, cudownego puszku z nieba zmieniam się w szczeniaczka który uwielbia zabawy i tarzanie się - no i lubię 'lody' bardzo, uwielbiam ten biały puszek....jeść

Moja pani mówi, że jestem przedziwnym psem :?ale?:

- chyba dlatego że najbardziej lubię pić kawę z mlekiem i jeść pączki, albo sernik. Nie wiem dlaczego ludzi tak to dziwi? sami jedzą różne dziwne rzeczy przecież.

Miłej nocy

Uwielbiam czytać Labkowe Wzgórze. Nie sposób się nie uśmiechnąć!!!!