Znalezionych wyników: 6

witam
my nadal czuwamy... tata wogóle nie śpi nawet po podaniu ( jak to lekarz określił) końskich dawek leków uspokajających, nasennych i morfiny
od zeszłego tygodnia nasiliły się wymioty podbarwione krwią, od 3 dni wymiotuje już tylko czarną mazią j jest tego tyle że aż strach
dziś lekarzowi nie zgodził się aby ten mu zbadał brzuch ( lekarka powiedziała nam że pewno w środku wszystko mu się rozpada)
Nad ranem wyrwał sobie wigo i zaczął wzywać lekarzy bo myślał że jest w szpitalu....
ciśnienie ma idealne, bardzo się poci, oddaje mocz
całą noc oglądaliśmy program przyrodniczy o wężach i całą noc opowiadał mi o wężach...

[ Dodano: 2012-09-30, 15:32 ]
tatuś o 3.20 zmarł

dziś kolejny kryzys...
tata się rozpłakał że nie chce umierać, że nie chce od nas odchodzić

myśle że fakt iż nie miał czasu się przyzwyczaić do choroby powoduje że ostatkiem sił tak się broni przed końcem... a my nie możemy patrzeć jak cierpi...

6 tygodni temu jak trafił do szpitala to lekarz powiedział nam że mamy księdza zawołać bo nie przetrzyma do rana... przetrzymał
potem go chcieli do hospicjum wywieź ale płaczem wymusiliśmy żeby nie wywozili go, żeby ustawili go lekowo w szpitalu bo tatę chcemy do domu wziąść
3 tygodnie temu wzieliśmy tatę do domu ( z informacją od lekarza że 2 tygodnie opieki nam starczy....)
tata od tygodnia nic nie je, łyczkami herbaty zwilża usta, nie wstaje już z łóżka i wciąż walczy...

i ta pełna świadomość... ten strach w oczach....

wiem jestesmy z nim 24 na dobe
i jak tu ktoś kiedyś napisał ze oprócz tej całej strasznej sytuacji to jest to tez dobry czas dla nas tzn dla taty mamy brata i mnie
wiemy ze mozemy liczyc na siebie
tata powiedzial ze ma cudowne dzieci...
a ja mu ze oczywiscie ale tylko dlatego ze nas cudowni ludzie wychowali...

[ Dodano: 2012-09-20, 18:56 ]
mnie tylko przeraza ta pelnia swiadomosci
pomimo leków

[ Dodano: 2012-09-20, 19:04 ]
ale opowiem wam cos
tatus juz od piatki nie jej malo co pije i niestety wiem ze smierc juz u nas krazy po domu
wczoraj w nocy siedzialam z nim , trzymalam za reke,
tata przez sen robił krymas świadczący ze go boli wiec podalam mu morfine i szepcze do ucha:
tatus jestes najdzielniejszym czlowiekiem jakiego znam, ale jak chcesz isc to mozesz, my sobie poradzimy....
tata otworzył oczy... patrzy się na mnie a potem w jeden punkt .... pytam się jego : tatuś co jest? a tata mi że chce iść... ja mu możesz iść, nie bój się... i znów patrzy w ten punkt. Ja do niego ktoś tam jest? widzisz kogoś? dziadek jest... ( taty nieżyjący ojciec)
a tata na mnie patrzy się, potem uśmiecha się i mówi: dziecko zwariowałaś:)

jestesmy ale ja juz pekam..

jesteśmy pod opieką

od ze szłego poniedziałku w domu na zmianę z mamą i bratek
tata ma nowotwór przełyku ( jak określił lekarz 2 m-ce temu jest nie do uratowania)

tatę chcieli skierować do hospicjum ale wzieliśmy go do domu
cały zeszły tydzień był jako tako ale wczoraj tragedia dostał takiego ataku paniki.... płacz histeria błagania żebyśmy go z mamą ratowały...

płakaliśmy w 3-kę

[ Dodano: 2012-09-12, 20:51 ]
jest już taki słaby i taki niepogodzony....
a my razem z nim