[barylka]

Witam, szukam pomocy dla mojej mamusi. W 2007 roku została zdiagnozowana- Adenocarcinoma G1, rak jelita grubego z przerzutami do płuc i wątroby. W 2007 roku operacja na jelicie grubym. W 2008 r następne operacje: wątroba i oba płuca.
W okresie 2007-2011 była poddawana następującej chemioterapii: 09.2007-01.2008 5FU/FA, 05.2008-09.2009 FOLFOX4, 10.2009-11.2009 FOLFIRL L, 06.2010-12.2010 VECTIBIX, 01.2011-07.2011 XLELOX + Avastin, 08.2011- do dziś CAMPTO. Podczas ostatniej wizyty pani doktor powiedziała, że chemioterapie przestają działać i nie ma innego sposobu aby jej pomóc to był najstraszniejszy dzień w moim życiu. Dodam, że mama bardzo dobrze znosiła chemioterapię (oprócz jednej ale nie wiem jak się nazywała). Obecnie nie odczuwa bólu, największe problemy ma z oddychaniem,boję się, że się udusi. Szukam leków, które są w obiegu a są nierefundowane w Polsce a mogą jej pomóc. Dzisiaj czytałam o inhibitorah PARP.
Proszę o pomoc.
Mama leczona jest w Wielkopolskim Centrum Onkologii, a to jej aktualne wyniki:

[absenteeism]

Ile dawek irinotekanu (CAMPTO) było podanych? Stwierdzono progresję? Gdzie - duszności w klatce piersiowej mogą wynikać z przerzutów w płucach, kiedy było ostatnie TK klatki i z jakim wynikiem?

Obawiam się, że mama faktycznie wykorzystała już chyba wszystkie możliwości paliatywnego leczenia... Skoro ciągle następuje progresja, to nowotwór zapewne wykształcił już chemiooporność na leczenie.

Inhibitory PARP w raku jelita grubego to będący na razie w I fazie badań klinicznych olaparib.

[vioom]

Przede wszystkim istotne jest, że Twoja mama była leczona:
- chirurgicznie praktycznie na wszystkie możliwe sposoby (nie wszystkie ośrodki się na to decydują a to bardzo ważny i zarazem odważny krok!)
- nowoczesnymi lekami w stosowanej na całym Świecie chemioterapii

Raczej w tym długim leczeniu upatrywałbym sukcesu - udało się zyskać ponad 4 lata z w miarę opanowaną chorobą (to zasługa zarówno wysokiego zróżnicowania nowotworu a co za tym idzie niskiej złośliwości histologicznej ale także wysokospecjalistycznego i odważnego leczenia). Wydaje się jednak, że żadne z kolejnych rzutów leczenia nie przyniosą korzyści. Jak napisała absenteeism nowotwór wykształcił oporność na podawane leki i dalsze leczenie będzie bezzasadne. Chce się napisać niestety. Taka kolej rzeczy czeka chyba każdego. Warto sobie zdać sprawę z sytuacji i spojrzeć (pomimo olbrzymich emocji) na nią trzeźwo. Teraz czekają Was trudne chwile i koniec leczenia onkologicznego. Warto w takiej sytuacji skonsultować się z lekarzem zajmującym się opieką paliatywną, będzie to najsłuszniejsza ścieżka.