Znalezionych wyników: 16

Kochana,
płaczę razem z Tobą, tak bardzo mi przykro... współczuję Ci z całego serca i tak doskonale rozumiem.

Pamiętaj, ze teraz Tatus jest już wolny od cierpienia i szczęśliwy. I niech ta myśl pozwoli CI przetrwać trudne chwile.

Z całych sił ściskam:*

Monisiu, nie idzie się przygotować... ale musicie być silne. Jestem z Wami, z resztą nie ja jedna, co widać po komentarzach. Dbajcie o Tatusia.
To już niedługo, ale dla niego to chyba lepiej...
Zobaczycie, że Wam ta chwila też przyniesie ulgę - z jednej strony ból po stracie, a z drugiej ukojenie, że wreszcie skończyło się to niezasłużone cierpienie.

Ściskam Was najmocniej jak potrafię i jestem:*

monisia8585, mnie też chodzą po głowie takie myśli, że wybrałam zły kierunek studiów... jestem właśnie w trakcie pisania kolejnej pracy naukowej i co chwilę uświadamiam sobie jak mało wiem na wybrany temat w porównaniu do raka trzustki.
Mój Tatuś zdążył dostać jedną chemię, chociaż zupełnie się do tego nie nadawał i właściwie uważam, że był to błąd w sztuce lekarskiej - nie walczę, bo nawet gdyby jej nie dostał pewnie niewiele w naszej historii by się zmieniło.
To straszne, że tak często zamiast LEKARZY spotykamy jedynie ludzi pracujących na tym stanowisku.

Płacz Kochana i nie próbuj dusić tego w sobie, płacz, to pomaga...

Cytat:

Powiedziałam mu że jestem z niego tak bardzo dumna i że jest cudownym i wspaniałym tatusiem... że ma się nie martwic o mnie i o mamę, że się nią zaopiekuje i nie pozwolę nigdy żeby ktoś ja skrzywdził...

Ty też jesteś cudownym, a do tego bardzo silnym człowiekiem. Twój Tata nie mógł wymarzyć sobie lepszej opieki i patrząc na Ciebie z pewnością mierzy się w spokoju ze sprawami ostatecznymi. I na pewno jest bardzo, bardzo z Ciebie dumny.

Bądź przy Tacie i bądź silna:*

[ Dodano: 2012-05-22, 10:42 ]
PS

monisia8585 napisał/a:

Jeżeli ktoś kiedyś mi powie że źle opiekowałam się tata- zabije... bo choć mam 26 lat to wiem więcej o tej chorobie niż nie jedna pielęgniarka...

Ja mam 25 i czuję dokładnie tak samo... nie powinnyśmy tyle na ten temat wiedzieć. To nie fair, ale może gdzieś jest w tym głębszy sens.

Cytat:

Dziś tata wygląda mi na silniejszego...

Bardzo się cieszę, razem z Wami!!!

Morfina czy tlen - najważniejsze, żeby Tatusiowi pomogło.

Ściskam jak zawsze

monisia8585, co u Was??? Jestem i przytulam :*

Kochana,

wiesz jak jest z lekarzami... nie mówię, że nie zaproponował bo nie chciał, ale może po prostu tego nie przewidział mając na głowie, jak wszyscy, bardzo wielu pacjentów.

Dzwoń do hospicjum i spróbuj załatwić jak najszybciej, bo po to macie tę pomoc. Tatuś nie musi się męczyć jeszcze dusznościami.

Ściskam i jestem:*

Kochana,

wiesz, że każdy Twój post przeżywam jak swój własny...

5 dni przed śmiercią Taty usłyszałyśmy od lekarki, że to może być "w każdej chwili".

Czy macie dla Taty koncentrator tlenu? Wypożyczono nam za darmo z hospicjum. Przez ostatni tydzień mój Tata był na tlenie non-stop.

Przytulam z całych sił:*

W przypadku pojawiających się od czasu do czasu biegunek lekarka z hospicjum odstawiała nam Metoclopramid do czasu opanowania sytuacji, a potem włączała ponownie. Może skonsultuj to z Waszym lekarzem?

monisia8585, czy Tata bierze Metoclopramid? Bo biegunki to jedno z działań niepożądanych.

[ Dodano: 2012-05-18, 15:43 ]
PS odleżyny ładnie goiły się też po czystym żelu z aloesu, mieliśmy firmy Foever, ale to chyba nie ma większego znaczenia.

Monika,
oprócz plastrów kupcie Tacie w aptece spray przecidodleżynowy i smarujcie wszystkie narażone miejsca profilaktycznie. Moja Babcia, która leżała kilkanaście miesięcy po wielu próbach i błedach dostawała taką białą maść robioną w aptece na zamówienie. Niestety nie pamiętam nazw, ani składu, ale postaram się dowiedzieć i dam Ci znać.
To dobrze, że macie teraz wsparcie siostry, to ważne móc w takiej sytuacji pospać godzinkę czy 2 dłużej, gdy przez kilka tygodni czuwa się non-stop:( Dobrze Wam to zrobi.
Mój Tatuś nie jadł nic właściwie przez 3 tyg. Raz na kilka dni udało się przemycić parę łyżeczek musu jabłkowego i to było święto... No i ten mętny wzrok.
Bardzo mi przykro, że nie mogę więcej dla Was zrobić, ale jestem przy Was cały czas myślami.
Bądźcie silne :*

Kochana,
kroplówki bardzo obciążają układ krążeniowy i z naszego doświadczenia wiem, że na tym etapie właściwie nic nie dają. Nie jest tak, że kroplowka może zastapić jedzenie :( Mojemu Tatusiowi dzień przed śmiercią pojawiły sie plamy na palcach, a jego zawsze cieplutkie ręce zaczęły robić się coraz chłodniejsze i bielsze. Pobierałam mu zawsze krew do pomiaru cukru i tego dnia musiałam kłuć już kilka razy, żeby otrzymać chociaż kropelkę...

Wiem, co czujesz. I mocno Cię przytulam i jestem z Wami w tych trudnych chwilach. Wiedz, że gdy nadejdzie ten czas wpadniesz w rozpacz, ale poczujesz też ulgę, że Tatusia już nie boli... Najgorsze to patrzeć bezsilnie na cierpienie ukochanej osoby.

Trzymajcie się:*

Skręca mnie Kochana, jak czytam, co piszesz, staje mi przed oczami wszystko co my też przeszliśmy... W czasie choroby Taty też stałam się "domową córką" i przeżywałam każdą chwile jak Ty. Jedyną dobrą stroną tej zarazy jest to, że zbliża ludzi - i teoretycznie obce osoby stają się sobie bliskie, bo tak dobrze się rozumieją

Jestem przy Was myślami, pisz proszę koniecznie jak sobie radzicie :*

Mój Tatuś na pewnym etapie miał już odruch wymiotny po wszystkim... Monisiu, dla mnie to też jest najgorsza rzecz jaka mnie w życiu spotkała i nie wyobrażam sobie, że coś mogłoby być gorsze. U nas cała historia niecałe 4 tygodnie, Tatuś normalnie pracował, na nic się nie skarżył, nikt się niczego nie spodziewal - a jak się zaczęło, to z godziny n a godzinę było gorzej.
Ty masz jeszcze o kogo walczyć i musisz być silna, tak silna jak do tej pory. Wspaniale opiekujecie się Tatą, pamiętaj, że nic nie można Wam zarzucić. Zrobiliście co się dało - teraz pozostaje tylko dalej starać się, żeby jak najbardziej Tacie ulżyć, żeby te chwile były dla niego jak najmniej dotkliwe.

monisia8585, spróbuj na grzybicę Aftin albo Nystatynę, powinny przynieść ulgę.

Jest mi bardzo, bardzo przykro... też nie mogłam uwierzyć, że jakakolwiek choroba może postępować tak szybko. Zanm to uczucie bezsilności aż za dobrze.
Jedyne, co moge Wam teraz radzić to żebyście spędzali z Tatą jak najwięcej czasu, żeby cały czas czuł, że nie jest w tym wszystkim sam.

Trzymaj się, przytulam