Znalezionych wyników: 2

Bardzo mi przykro Momus, nikt z nas nie jest gotowy, każdy, kolejny dzień to dla nas lekcja pokory, cierpliwości i panowania nad emocjami. Nasi bliscy, którzy dopiero co aktywnie uczestniczyli w naszym życiu nagle zanikają. Ja też jeszcze nie wiem skąd czerpać siłę na "potem", na razie staram się pomóc tacie godnie przejść na drugą stronę.

My tez się zbliżamy:(( 6 chemii za nami, od tygodnia gorączka i rozpad guza szyi (wyciek na zewnątrz), brak apetytu, łaknienia, potrzeb fizjologicznych, tato wciąż walczy, rozmawia ale ja wiem, że to kwestia dni, mam nadzieję, że tygodni..Teraz najważniejszym zadaniem jest zapewnienie tacie jak najmniej bolesnego odejścia, sama nie wiem jak sobie z tym poradzić ale wiem, że tato nie może odejść smutny..Narazie przebywa w szpitalu, w przyszlym tygodniu wraca do domu.