Znaleziono 1 wynik

Może to będzie kolejne pytanie do psychoonkologa a może i Wy powiecie jak to wygląda u Was. Chodzi mi o lęki nowotworowe u bliskich osób które zachorowały czy zmarły na raka.

Nigdy nie byłam nawet bliska hipochondrii. Uważałam, że wszyscy ja i moi bliscy będziemy żyli długo i w dorbym zdrowiu a pomrzemy ze zwykłej starości. A teraz, po tym jak zachorował i umarł Tata popadłam w jakieś lęki, obawy czy jak to nazwać. Nie o siebie się boję ale np o mamę. Nie to że dopatruję się wszędzie raka ale potwornie się boję. DO tego stopnia że mi się śni po nocach, a śni mi się np wynik mammografi mojej mamy z opisem zalecenie: naświetlania paliatywne (której nie robiła akurat ostatnio). Budzę się przerażona.

Choroba i śmierć Taty mnie połamały. Dotyk ostateczności był jak potężny cios a nie jak dotyk. Na myśl, że teraz miałabym jeszcze raz tego doświadczyć, że to może spotkać mamę tracę oddech. I nie wiem jak to oswoić. Jak sobie poradzić z takim strasznym strachem. Coś chyba jak trauma powypadkowa.

A jak jest z Wami? Jak sobie radzicie? I od razu mówie, to nie tak, że ja o tym rozmyślam i prowokuję te sny. To jest poza kontrola racjonalnej czesci mnie. Staram sie żyć "normalnie" nie pielegbowac swej rozpaczy ale pamiec o ojcu. I nie pielegnowac tych lekow. Ale one podnoszą łeb.