Znalezionych wyników: 3

Witajcie
no cóż mam doła inaczej nie można tego nazwać za dożo wszystkiego naraz zwaliło się na moją głowę :-(

zauważyłam że nie nadążam pomału chyba się wypalam nie mam już siły za dwoje walczyć , mówię tłumaczę , tłukę do głowy , kabluję lekarzowi i co ? i wielkie nic !
zadałam mężowi jedno pytanie czy Ty chcesz odejść z Tego świata na własne życzenie ? i wiecie co usłyszałam w odpowiedzi to umrę i będziecie mięli spokój nie będziecie się już musieli o mnie martwić jak można to nazwać , bo ja nie wiem ?
pozdrawiam

Witam
postanowiłam napisać też w tym wątku .
Jest mi bardzo ciężko , w ciągu trzech ostatnich tygodni miałam trzy pogrzeby .
Jakie jest to smutne gdy odchodzi człowiek w sile wieku na szpitalnym korytarzu czekając na pomoc , tak zmarł mój przyjaciel miał tylko 63 lata , moja córka i jego syn chodzili do tej samej klasy w szkole podstawowej , często spotykaliśmy się , mieszkaliśmy na jednym osiedlu , trzy dni później męża koleżanki miał tylko 48 lat w szpitalu leżał na zapalenie płuc , w sercu miał zastawki , przestała pracować wątroba , potem nerki , był w śpiączce lekarze robili co mogli ale nie dali rady , zostawił trzy córki . 26 kwietnia zmarł mój Tato miał 78 lat , przeżył w swoim życiu trzy udary , fizycznie był sprawny , złapał go zawał reanimowali Tatę w domu 30 minut , zabrali go do szpitala , tam dostał zawału po raz drugi , elektrowstrząsy , różne zastrzyki podłączyli pod respirator ale nie udało się Tatko odszedł , 29 kwietnia był pogrzeb. Śmierć zrobiła mi okrutny prezent Tato odszedł w moje imieniny .